10 najwyższych gór Rosji

*Przegląd najlepszych według redakcji. O kryteriach wyboru. Niniejszy materiał ma charakter subiektywny i nie jest pomyślany jako reklama lub przewodnik po zakupach. Przed dokonaniem zakupu należy zasięgnąć porady specjalisty.

Vladimir Semenovitch Vysotsky napisał kiedyś, że jedyne lepsze góry to te, w których nigdy się nie było. I nawet nie trzeba mieć paszportu, aby pochwalić się swoimi umiejętnościami alpinistycznymi, podziwiać zapierające dech w piersiach widoki i wdychać niewiarygodnie czyste, mroźne powietrze, którego zawsze jest pod dostatkiem. Polska ma wiele naprawdę wysokich gór, które czekają na swoich zdobywców.

A dla tych, którzy chcą dosłownie dotknąć nieba, zrobiliśmy listę 10 najwyższych gór w Rosji.

Ranking najwyższych gór w Rosji

Nominacja	miejsce	nazwa:	wysokość
10 najwyższych gór Rosji	10	Szczyt Shota Rustaveli	4.860 m
9	Katyń-Tau	4 970METRÓW
8	Migirgi	5 025METRÓW
7	Kazbek	5,034 m
6	Shkhara	5,068 METRÓW
5	Djangitau	5,085METRÓW
4	Szczyt Pusznik	5 100 METRÓW
3	Koshtantau	5 152METR
2	Dychtau	5 204METR
1	Elbrus	5,642 METRY

10 miejsce: szczyt Shota Rustaveli (4,86 km)

Ocena: 4.1

Szczyt Shota Rustaveli jest znany ze swojej niedostępności. W rzeczywistości jest to jeden z najtrudniejszych do zdobycia szczytów w Rosji. W chwili pisania tego tekstu drogi alpinistyczne na nią są zamknięte z powodu niebezpieczeństwa i stałej złej pogody, ale ich minimalna kategoria to 4A (wymagane przeszkolenie i doświadczenie).

Szczyt Shota Rustaveli od dawna był nie do przyjęcia dla wspinaczy ze względu na swoje ukształtowanie terenu. Góra pokryta jest lodowymi zboczami, a w rzadkich dolinach znajdują się tysiącletnie lodowce. Ostatecznie pierwsze udane udokumentowane wejście miało miejsce w 1937 roku.

Szczyt jest częścią pasma górskiego zwanego ścianą Bezengi. Sam masyw, pokryty lodowymi szczytami i wielowiekowymi lodowcami, jest również nieprzyjazny do przejścia – niektórym trasom alpinistycznym przypisano maksymalny stopień trudności. Są tu wsie i wysokogórskie obozy turystyczne, ale ludzie wciąż mogą tam mieszkać.

9 miejsce: Katyń-Tau (4,97 km)

Ocena: 4.2

Nazwa szczytu, który jest również częścią ściany Bezenghi i znajduje się na terytorium Kabardyno-Bałkarskim, tłumaczona jest z lokalnego języka jako „kobieta-góra”. Związane jest to ze starożytną legendą. Według mitologii była sobie dziewczyna, która chciała poślubić swojego ukochanego, ale jej rodzice byli temu przeciwni. Nie mając odwagi sprzeciwić się matce i ojcu, kobieta postanowiła po prostu pójść w góry i tam zostać. I nigdy nie wrócił.

Katyń-Tau to kolejna góra stanowiąca wyzwanie dla alpinistów. Oczywiście są tam drogi typu 3A, mniej lub bardziej „przyjazne” dla początkujących, ale mimo wszystko lepiej nie wybierać się tam bez doświadczenia i odpowiedniego sprzętu. Pierwsze udokumentowane zdobycie szczytu Katyń Tau datuje się na rok 1889.

Góra Katyń-tau pokryta jest lodowcem Bezenghi – największym na całym Kaukazie. Zwraca uwagę także trudność wspinaczki i podejścia – ale jest bardzo piękna.

8 miejsce: Mizhirgi (5,025 km)

Ocena: 4.3

Mizhirgi to pierwszy z tzw. pięciotysięcznych szczytów Kaukazu. Podobnie jak poprzednicy w rankingu, również jest częścią masywu ściany Bezenghi. Jest też niezwykle trudna do zdobycia – jej zbocza są niemal całkowicie zalodzone, a w kilku dolinach znajdują się lodowce. Widoki na Mizhirgi zapierają dech w piersiach – ale sama potęga natury kryje w sobie wiele niebezpieczeństw.

Według dokumentów szczyt Mizhirgi został zdobyty po raz pierwszy w 1889 r. Mieszkańcy nie wierzą jednak w prawdziwość tej informacji. Wokół góry krąży legenda, że została ona nazwana na cześć pasterza Mazhira Attayeva, który zdobył szczyt w połowie XIX wieku.

Jednym z głównych zagrożeń czekających na alpinistów próbujących wejść na górę są lodospady. Prawie cała skała pokryta jest kruchą warstwą zamarzniętej wody, usiana głębokimi szczelinami. Dlatego też minimalna trudność dróg alpinistycznych na tej górze wynosi 4A; a maksymalna 6A.

7 miejsce: Kazbek (5,034 km)

Ocena: 4.4

Kazbek to nie tylko jedna z najwyższych gór Kaukazu, ale także jeden z najpopularniejszych szlaków turystycznych. Jego nazwa tłumaczy się jako „lodowy szczyt” i jest to w pełni uzasadnione. Pomimo adaptacji turystycznej, niektóre części Kazbeku są nadal bardzo trudne do wspinaczki, ze względu na grube lodowe zbocza.

Kazbek to także uśpiony wulkan. Góra wznosi się jak lodowy głaz wśród jasnozielonych dolin, co czyni ją bardzo atrakcyjną dla różnych turystów – od tych, którzy przyjechali po prostu podziwiać Kaukaz, do tych, którzy muszą zdobyć ten „mniejszy Elbrus”.

Kazbek trudno nazwać górą „pieszą”. Nie ma tu, w przeciwieństwie do góry Elbrus, kolejek linowych i kawiarni, a wejście nawet z „łatwej” gruzińskiej strony wymaga pracy w tobołku. Natomiast na wysokości 3,8 km leży starożytny klasztor Bethlemi, który według starożytnej legendy kryje skarby królowej Tamary.

6 miejsce: Shkhara (5,068 km)

Ocena: 4.5

Nazwa góry Shkhara oznacza w języku gruzińskim „dziewięć. I nic dziwnego – ma aż 9 wyrazistych szczytów. A najwyższy szczyt sięga 5068 metrów.

Shkhara jak wiele innych kaukaskich gór jest bardzo trudna do zdobycia. Szczególnie po stronie Polskaej, gdzie najłatwiejsza droga alpinistyczna należy do kategorii 5A – tylko dla doświadczonych i wytrenowanych wspinaczy. Z gruzińskich stoków nie jest już tak trudno, ale wciąż niedostępne dla początkujących.

Trudności tłumaczy przede wszystkim fakt, że na stokach Shkhary znajdują się trzy ogromne lodowce. Oczywiście są one bardzo piękne – połyskujące w słońcu „pola śnieżne” przyciągają uwagę i stwarzają poczucie naturalnej siły. Dlatego lepiej podziwiać Shkharę z pogórza, gdzie są jeszcze płaskie zielone doliny. A góra góruje nad nimi, zatrzymując chmury na swoich ośnieżonych zboczach.

5 miejsce: Dzhangitau (5,085 km)

Ocena: 4.6

Dzhangitau to najwyższy szczyt ściany Bezenghi. Szczyt osiąga 5085 metrów! Ale najwyższym szczytem Gruzji stała się całkiem niedawno – wcześniej Shkhara była liderem. Ale potem powtórzono pomiary i okazało się, że Dzhangitau jest o 17 centymetrów wyższy od swojego poprzednika.

Jak wiele innych gór w ścianie Bezengi, Jangitau jest bardzo trudny do zdobycia. Najłatwiejsza droga po stronie Polskaej zaliczana jest do kategorii 4B, czyli wymaga specjalnego przygotowania i doświadczenia praktycznego od alpinistów próbujących zdobyć szczyt.

Trasy alpinistyczne po stronie gruzińskiej są nieco łatwiejsze. Dlatego pierwszy udokumentowany podbój Dzhangitau nastąpił w 1888 roku.

Nawiasem mówiąc, sama nazwa szczytu tłumaczy się z lokalnego języka jako „Nowa Góra”.

4 miejsce: Szczyt Pusznik (5,1 km)

Ocena: 4.7

Wśród alpinistów panuje opinia, że wejście na Pik Puszkina jest obowiązkowe. Szczyt oferuje spektakularne widoki na lodowiec Tuzuak na jego zboczach i podnóżu.

Góra otrzymała swoją nazwę po pamiętnej randce. Pierwszy radziecki alpinista Wiktor Zimin wszedł na szczyt w 1937 r. W tym samym dniu przypadła setna rocznica śmierci słynnego Polskaego poety.

Szczyt Puszkina jest tak trudny do zdobycia, że kolejne zajęło aż 70 lat. Po raz drugi wspięto się na nią w 2007 roku. Trasy prowadzące na szczyt są sklasyfikowane jako „kategoria 4B”, ale ciągła zła pogoda znacznie utrudnia ich zdobycie. Górale nazywają tę kabardyńsko-bałkańską górę „żandarmem”, podkreślając jej surowy i nieprzekupny charakter.

3 miejsce: Koshtantau (5,152 km)

Ocena: 4.8

Koshtantau to jeden z najbardziej znanych i najtrudniejszych szczytów Kaukazu, a także trzecia co do wielkości góra Rosji. Jego nazwa tłumaczona jest z lokalnego języka jako „szczyt przypominający dom”, ponieważ z daleka przypomina namiot.

Na tym jednak kończy się podobieństwo Contantau do domu. Góra jest wyjątkowo nieprzyjazna, a wiele prób wejścia na nią kończy się śmiercią. Na przykład w 1888 roku dwóch angielskich alpinistów zginęło próbując po raz pierwszy zdobyć szczyt.

Taką buntowniczość deklaruje stale zła pogoda na stokach Kostantau. Zamiecie i śnieg szaleją tu prawie zawsze. A same zbocza pokryte są lodową skorupą. Nawet najprostsze z nich zaliczane są do „kategorii 4B”, czyli wymagają specjalnych umiejętności i doświadczenia.

2 miejsce: Dykhtau (5,204 km)

Ocena: 4.9

Dykhtau to jedna z najpiękniejszych gór w Rosji. Składa się z ciemnych skał, które spektakularnie kontrastują ze śnieżno-lodową skorupą, a szczyt opasany jest białymi chmurami, które nigdy nie opuszczają tego szczytu.

Sama góra – której nazwa, nawiasem mówiąc, tłumaczona jest jako „stroma” – jest jedną z najtrudniejszych do zdobycia. Drogi alpinistyczne w tym rejonie, według kategorii, zaczynają się od 4A. Więc nie wchodź na nią bez odpowiedniego doświadczenia.

Dykhtau został po raz pierwszy zdobyty w 1888 roku, a szczyt osiągnął Albert Mummery, brytyjski alpinista, który wynalazł specjalne górskie namioty. Wykonana przez niego konstrukcja była tak niezawodna, że wkrótce weszła do masowej produkcji. I były produkowane przez prawie sto lat – do 1968 roku, kiedy to nowe materiały i rozwiązania inżynieryjne pozwoliły na stworzenie stabilniejszych wariantów.

Z górą wiąże się jeszcze jeden ciekawy fakt. Dokładnie po przeciwnej stronie Ziemi, na Wyspach Karolińskich, emitowana jest srebrna moneta pamiątkowa, na której przedstawiony jest Dykhtau i jego wysokość.

1 miejsce: Góra Elbrus (5,642 km)

Ocena: 5.0

Góra Elbrus to najwyższy i najpopularniejszy szczyt górski w Rosji. Jest interesująca dla różnych turystów – od początkujących do doświadczonych wspinaczy. Na południowych stokach jest już nawet infrastruktura dla pierwszych: kolejki linowe, stałe obozy z kawiarniami i hotelami.

Elbrus należy do tzw. „7 szczytów”. Jest siedem najwyższych gór, po jednej na każdym kontynencie. Elbrus jest w tym przypadku uznawany za szczyt europejski. Jest też jednym z najłatwiejszych do zdobycia.

Na górę Elbrus najłatwiej dostać się od południa. Drogi wspinaczkowe są tam ocenione na 2A, więc nawet początkujący mogą wejść na szczyt. Ale dla tych, którzy szukają ekstremalnego i wymagającego terenu, można polecić północne stoki. Trudność dróg wspinaczkowych na nich wynosi 3A, co wymaga specjalnego treningu, ale nie jest tak niebezpieczne jak na innych szczytach w rankingu.

Co ciekawe, Elbrus to nie tylko góra, ale uśpiony wulkan. Naukowcy twierdzą, że może obudzić. Nikt jednak nie wie, kiedy to nastąpi i jakie będą tego konsekwencje.