10 niezwykłych przydrożnych zabytków w Europie

Nie inaczej jest w przypadku zwiedzania. Zazwyczaj są to miejsca, które pierwotnie posiadają wartość historyczną i kulturową – pomniki, muzea i galerie; czasami nabywają tę wartość w wyniku wydarzeń historycznych lub ze względu na swoją starożytność – pola bitew, starożytne zamki, pałace, domy. A czasami jest po prostu coś niestandardowego, co przyciąga uwagę ludzi i z tego powodu staje się punktem orientacyjnym. Ten artykuł dotyczy oryginalnych i nietypowych zabytków ulicznych, które można zobaczyć podczas podróży po Europie.

Sprawdź najbardziej niezwykłe atrakcje przydrożne Europy

Nominacja	Lokalizacja	nazwa	ranking
Ranking nietypowych przydrożnych zabytków w Europie	1	Rekin Headington (Oxford, Wielka Brytania)	5.0
2	Kelpie (Grangemouth, Szkocja)	4.9
3	Dzik z Voynich (Sols-Monclain, Francja)	4.8
4	Byki Osborne (Hiszpania)	4.7
5	Kamień domowy (Fafi, Portugalia)	4.6
6	The Fork (Vevey, Szwajcaria)	4.5
7	Snail house (Sofia, Bułgaria)	4.4
8	Krzyżowa Góra (Siauliai, Litwa)	4.3
9	Tuborgflasken (Hellerup, Dania)	4.2
10	The King’s Head (Oakley Green, Wielka Brytania)	4.1

Headington Shark (Oxford, Wielka Brytania)

Ocena: 5.0

W mieście Oxford, w dzielnicy Headington, na dachu najczęściej spotykanego budynku, numer 2 New High Street, znajduje się rekin z włókna szklanego przebijający głową dach. Właściciel, lokalny gospodarz radiowy Bill Heine, oraz rzeźbiarz John Buckley zainstalowali go w nocy 9 sierpnia 1986 roku, w 41. rocznicę zrzucenia bomby atomowej na Nagasaki. Bill Heine twierdził, że zainstalował rekina jako protest przeciwko „erze nuklearnej”, katastrofie w Czarnobylu oraz zbombardowaniu Hiroszimy i Nagasaki. Jest to wezwanie do rozbrojenia nuklearnego.

Rada Miasta Oxford nie zatwierdziła jednak jego inicjatywy. Rekin uznany za niebezpieczny, jeśli spadnie z budynku. Ale kiedy okazało się, że rekin jest nieszkodliwy, znaleźli inny powód, aby go usunąć – brak pozwolenia na budowę. Podejrzewano również, że rekin był jedynie kamuflażem dla nieuprawnionego montażu anteny telewizyjnej, której wysokość przekraczała dopuszczalną wysokość. Jednak po tym, jak minister środowiska orzekł, że rekin może być trzymany, ponieważ nie szkodzi estetyce miasta, pozew został odrzucony. W 2007 roku rekin został naprawiony.

Rekin przypominający bombę przebijający dach rozsławił Headington, które nie zainteresowało turystów aż do 1986 roku, kiedy to pojawiła się atrakcja. Przez samych mieszkańców jest już dawno zapomniany, ale dla świata służy jako przykład odważnego pacyfizmu.

Kelpie (Grangemouth, Szkocja)

Ocena: 4.9

Kelpie to duch występujący w mitologii szkockiej. Pojawia się jako koń wychodzący z rzeki lub jeziora, pozwala podróżnemu osiodłać go i wchodzi z nim pod wodę. W szkockim mieście Grangemouth znajdują się rzeźby symbolizujące Kelpies – dwa gigantyczne, bliźniacze końskie łby „strzegące” kanału Forth Clyde. Zostały one zainstalowane przez architekta Andy’ego Scotta w październiku 2013 r.

Wysokość rzeźb wynosi 35 metrów. Oprócz walorów estetycznych, pomnik ma również cel praktyczny. Głowice poruszają się powoli tam i z powrotem, wpychając wodę do śluzy ze wschodniego końca kanału i przepuszczając statki. Zgodnie z zamysłem twórcy, rzeźby te powinny być pierwszą rzeczą, jaką widzi turysta po przyjeździe do Wielkiej Brytanii. To był też pomysł Andy’ego Scotta, aby te końskie głowy były pierwszą rzeczą, która zaprosi turystę do Szkocji.

Dzik z Voynich (Sols-Monclain, Francja)

Ocena: 4.8

Największa na świecie rzeźba dzika znajduje się we Francji, w pobliżu granicy z Belgią. To nie przypadek, że ten zabytek pojawił się w tym miejscu – wśród Normanów dzik służy jako symbol potęgi militarnej, siły i odwagi oraz zdolności do obrony swojej ziemi i swoich krewnych.

Dzik ma 8,5 metra wysokości w kłębie i 11 metrów długości. Dzik został wykonany przez rzeźbiarza Erica Slesiaka. Rzeźba ukończona do 2008 roku, tworzenie pomnika zajęło 11 lat. Dzik wykonany jest z płyt stalowych i waży 50 ton. Na dole brzucha dzika znajduje się klapa prowadząca do wnętrza rzeźby.

Rzeźba została zebrana w pobliskim miasteczku, a następnie przetransportowana ciężarówką na swoje miejsce na wzgórzu. Towarzyszyły mu tłumy miejscowej ludności. Byk został zamontowany na obrotowej platformie, gdzie stoi do dziś. W pobliżu przebiega francuska autostrada A34, a przejeżdżający kierowcy często robią zdjęcia tego punktu orientacyjnego.

Byki Osborne (Hiszpania)

Ocena: 4.7

Byk Osborne jest nieoficjalnym symbolem narodowym Hiszpanii. To masywna, czarna bestia z metalu – godło sherry brandy Veterano. Jego figury można znaleźć wszędzie na wsi w Hiszpanii – w sumie jest 91 byków Osborne’a.

Byki wieszają billboardy od 1958 roku. Byki miały początkowo 4 metry wysokości, ale zaczęły rosnąć w 1962 roku, kiedy Hiszpania uchwaliła prawo zakazujące umieszczania billboardów bliżej niż 125 metrów od drogi. Aby sylwetki byków były nadal widoczne w tej odległości, zostały one podniesione na wysokość 14 metrów. W 1988 roku, kiedy reklamy wzdłuż dróg zostały całkowicie zakazane, byki Veterano zostały zamalowane i od tego czasu są postrzegane jako punkt orientacyjny w kraju, a nie reklama.

Byki są obecnie swoistym symbolem Hiszpanii, cechą hiszpańskiej wsi. Jest to również nieoficjalny symbol lokalnego sportu. Hiszpańscy kibice często wykorzystują byka Osborne’a na swojej fladze.

The House Stone (Fafi, Portugalia)

Ocena: 4.6

W Portugalii, 10 km na północny wschód od miasta Fafi, 60 km na południowy zachód od Porto, znajduje się niezwykły dom z czterema ogromnymi kamieniami w fundamentach i ścianach. Położony jest na górze o wysokości 793 metrów. Zbudowany w 1974 r.

Dom jest dwukondygnacyjny o wysokości wewnętrznej 5,5 metra. Wnętrze domu ma typowy rustykalny charakter z kominkiem, stołem i sypialniami. Okna i drzwi w domu są kuloodporne. Choć w pobliżu znajdują się wiatraki, w domu nie ma prądu – do oświetlenia używa się świec. W pobliżu znajdują się inne murowane budowle: letnia kuchnia i nieczynny już basen.

Właściciele domu używali go jako miejsca do odpoczynku. Dlatego dom został postawiony na podwyższeniu z dala od miasta. Jednak dom szybko przyciągnął uwagę turystów i właściciele musieli wykonać ogrodzenie, a następnie opuścić dom. Później dom służył jako muzeum, gdzie gromadzono zdjęcia otoczenia i różne artefakty. Teraz dom jest prawdopodobnie niedostępny dla zwiedzających i można go zobaczyć tylko z odległości około 100 metrów.

Vilka (Vevey, Szwajcaria)

Ocena: 4.5

Szwajcarskie miasto Vevey ma przyciągający uwagę punkt orientacyjny – ogromne, 8-metrowe widły wbite w Jezioro Genewskie. Te sztućce pojawiły się tutaj w 1995 roku – zostały zainstalowane przez artystów Georges Favre i Jean-Pierre Saugue, kiedy muzeum żywności Alimentarium obchodziło swoje dziesięciolecie.

Atrakcja od razu przyciągnęła uwagę turystów i dziennikarzy. Mimo to w 1996 roku nie pozwolono Alimentarium utrzymać widelca na swoim miejscu. Był on postrzegany jedynie jako narzędzie promocyjne dla muzeum, które mogłoby skłonić do zainstalowania innych gigantycznych konstrukcji reklamowych w jeziorze. Dopiero w 2008 roku, na prośbę okolicznych mieszkańców, zwrócono zabytek. W 2014 roku trafił do Księgi Rekordów Guinnessa jako najwyższy widelec na świecie.

Obiekt wzbudza żywe zainteresowanie wśród turystów, skłaniając ich do robienia oryginalnych zdjęć. W 2014 roku Alimentarium ogłosiło nawet konkurs na najlepsze zdjęcie z gigantycznym widelcem na Instagramie.

The Snail House (Sofia, Bułgaria)

Ocena: 4.4

Dzielnica Simeonovo na obrzeżach Sofii nie jest zbyt popularna wśród turystów. Jednak to właśnie tam można znaleźć dość dziwny punkt orientacyjny – ogromny tęczowy ślimak. Ślimak jest ubarwiony w paski czerwone, pomarańczowe, zielone, niebieskie i brązowe. Budynek nie ma kątów prostych ani ścian. Dom ma 5 kondygnacji.

Architekt, Simeon Simeonov, zaprojektował go jak najdalej od tradycyjnego sposobu. Wszystkie części budynku – takie jak dwie macki na „głowie” i zakrzywione okna – pasują do siebie. Przykładowo, drzwi wejściowe wyglądają jak „paszcza” ślimaka – ślimak „zjada” każdego kto wchodzi. Komin zastąpiła duża żółta pszczoła na grzbiecie ślimaka. Oprócz tego, że pszczoła wypuszcza dym ze swojego domu, jej rogi są jednocześnie latarniami i piorunochronami. Nawet oczy mają swój cel – przez nie budynek jest wentylowany. Baterie są przebrane za ropuchy, biedronki i dynie.

Również idea oszczędzania planety została wtłoczona w konstrukcję punktu orientacyjnego: dom ślimaka jest wykonany w całości z polimerobetonu, lekkiego i przyjaznego dla środowiska materiału budowlanego.

Dom został ukończony w 2009 roku, a jego budowa trwała 10 lat. Nieznany jest właściciel domu, jak również jego przeznaczenie. Mówią, że chcą tam otworzyć przedszkole lub szkołę, albo pewien biznesmen planuje tam zamieszkać. I choć główną funkcją domu jest przyciąganie turystów, staje się on jedną z najpopularniejszych atrakcji Sofii.

Góra Krzyży (Siauliai, Litwa)

Ocena: 4.3

12 kilometrów na północ od litewskiego miasta Szawle, na drodze z Kaliningradu do Rygi, znajduje się niezwykłe wzgórze. Jest on o tyle niezwykły, że można na nim zobaczyć dziesiątki tysięcy krzyży i krucyfiksów różnej wielkości i rodzaju, od kilkumetrowych krzyży drewnianych po małe krzyżyki żelazne. Wzgórze nie jest cmentarzem. Powodem, dla którego pojawia się na nim coraz więcej krzyży, jest popularne przekonanie, że szczęście będzie towarzyszyło temu, kto postawi tam krzyż.

Krzyże zaczęły pojawiać się na wzgórzu w XIX wieku lub wcześniej – nie jest to dokładnie znane. Jest kilka wersji dlaczego pojawił się ten punkt orientacyjny. Według jednego z nich, zanim Litwa przeszła na katolicyzm w XIV wieku, istniała tu pogańska świątynia. Pozostałości pogańskie połączone z postulatami katolickimi stworzyły tradycję stawiania krzyży na tym wzgórzu. Według innej, krzyże upamiętniają Litwinów, którzy zginęli w 1831 roku podczas tłumienia powstania litewskiego przez Imperium Polskae.

Sowieci czterokrotnie próbowali go zniszczyć, ale bez powodzenia. Papież Jan Paweł II odwiedził Litwę w 1993 roku i kazał zainstalować na górze krucyfiks. Przyciągnęło to uwagę katolickich turystów do tego zabytku. Jednak miejsce to odwiedzają również chrześcijanie innych wyznań. Niedawno zainstalowano także żydowski symbol – gwiazdę Dawida.

Tuborgflasken (Hellerup, Dania)

Ocena: 4.2

Tuborgflasken to 26-metrowa rzeźba butelki pilznera firmy Tuborg. Pomnik pochodzi z 1888 roku. Tuborg brał wówczas udział w Wystawie Skandynawskiej, a rzeźba była demonstracją podstawowej działalności firmy. Pierwotnie mieścił się w Kopenhadze, gdzie obecnie znajduje się ratusz kopenhaski, a później został przeniesiony do Hellerup.

Tuborg był pierwszą duńską firmą, która promowała piwo butelkowane jako alternatywę dla beczek z piwem. Rzeźba została stworzona przez architekta Viggo Kleina i artystę Karla Lunda. Butelka była wyposażona w pierwszą w Danii mechaniczną windę, która zabierała zwiedzających na platformę widokową na szczycie butelki. Po zmroku działały elektryczne lampy, dzięki którym góra butelki była widoczna w ciemności.

Obok siedziby firmy Tuborg stoi 26-metrowa butelka. Platforma widokowa nie jest już używana, ale sama rzeźba jest nadal popularna wśród turystów, którzy robią sobie z nią zdjęcia.

Royal Heads (Oakley Green, Wielka Brytania)

Ocena: 4.1

Ogromne terakotowe głowy królowej Elżbiety i księcia Filipa można zobaczyć wjeżdżając do Windsoru drogą B3024. Głowy znajdują się po lewej stronie drogi. Głowy mają wysokość 3 metrów i wykonane są z mieszanki gipsu i terakoty. Włosy głów wykonane są ze sztucznej trawy i kwiatów, oczy z piłek tenisowych.

Lokalny mieszkaniec Ben Bennett, właściciel firmy zajmującej się utylizacją odpadów, znalazł głowy w Chelsea po uroczystości rocznicowej. Zostały one zezłomowane. Bennett zabrał je do swojego ogrodu, który znajduje się w Oakley Green. Zamek Windsor jest oddalony o 5 mil i często odwiedzany przez parę królewską.

Pan domu chętnie przyjmuje gości i jest gotów pokazać im swój ogród. Oprócz tego punktu orientacyjnego w ogrodzie znajdują się również różne rzeźby, takie jak posąg mongolskiego wojownika na koniu, budka telefoniczna, mała stara furgonetka. Posiada również mobilną budkę do badania krwi.