9 najlepszych zewnętrznych kart dźwiękowych

*Werdykt redaktora na temat najlepszych modeli. O kryteriach wyboru. Niniejszy materiał ma charakter subiektywny, nie jest przeznaczony jako reklama i nie stanowi oferty sprzedaży. Przed zakupem należy skonsultować się ze specjalistą.

Wyjście audio dla słuchawek lub głośników oraz wejście mikrofonowe są tak istotnymi interfejsami w każdym komputerze stacjonarnym, notebooku lub gadżecie typu wearable, że od dawna uważamy je za oczywiste. A te interfejsy prowadzą do bardzo konkretnego urządzenia – karty dźwiękowej. Przyzwyczailiśmy się też do tego, że moduł dźwiękowy często nie jest dyskretny, ale wlutowany w płytę główną komputera. Karta dźwiękowa w czystej postaci jest osobną kartą, którą wkłada się do odpowiedniego gniazda na płycie głównej. Wszyscy mówimy o wewnętrznych kartach dźwiękowych. A potem są urządzenia zewnętrzne, które wyglądają i łączą się jak każde inne urządzenie peryferyjne. I właśnie o tym będziemy mówić w dzisiejszej recenzji z Expertologii.

Która karta dźwiękowa jest lepsza zewnętrzna czy wewnętrzna

W kręgach półprofesjonalnych panuje opinia, że „wszystko co zewnętrzne jest lepsze od wewnętrznego”. To trochę przesadzone, ale ogólne odczucia są przekazywane. Logika jest tu dość oczywista: osobne urządzenie zewnętrzne jest stabilniejsze, nie podlega usterkom natury elektrycznej w samym komputerze, ma więcej możliwości (banalnie więcej miejsca na obudowie) podłączenia innych urządzeń, sterowanie może być fizyczne, a nie programowe, itd. Do tego dochodzi powszechne przekonanie, że urządzenia zewnętrzne mają a priori bardziej niezawodny i wyższej jakości sprzęt.

Niezaprzeczalną kwestią dotyczącą właściwości zewnętrznych kart graficznych jest to, że znacznie mniej obciążają one procesor i inne kluczowe moduły komputera niż wewnętrzne dyskretne lub zintegrowane. Jest też tak, że zewnętrzna karta dźwiękowa to aplikacja dla profesjonalistów.

Dzisiejszy ranking Ekspertologii poświęcony jest właśnie takim urządzeniom – zewnętrznym kartom dźwiękowym. Już po kilku pierwszych modelach będzie widać, że takiego zakresu możliwości karta wewnętrzna nie może mieć po prostu fizycznie.

Jak wybrać zewnętrzną kartę dźwiękową

Podobnie jak w przypadku większości elektroniki niemal każdego rodzaju, sytuacja z zewnętrznymi kartami dźwiękowymi jest bardzo podobna: pełno jest modeli, formatów, zobowiązań serwisowych, sterowników itp. Ale nadal, co jest złego w wbudowanych kartach dźwiękowych? Kto może być z nich niezadowolony i dlaczego?. Postarajmy się o krótkie rozeznanie.

Dlaczego karta dźwiękowa w komputerze nie wystarczy

Większość wewnętrznych, a tym bardziej zintegrowanych kart dźwiękowych ma liczne ograniczenia. Na przykład, każdy z powyższych:

1. W tym samym czasie można wprowadzić tylko jedno źródło;
2. zakłócenia, przesłuch, szum tła, opóźnienia sygnału;
3. Bezpośrednia zależność od wydajności komputera;
4. Wrażliwy na „wewnętrzną pracę” skrzynki systemowej aż do szumu chłodnicy;
5. Oprócz wszystkich powyższych, wewnętrzna karta dźwiękowa dodatkowo obciąża procesor i pamięć komputera, natomiast zewnętrzna posiada własną kluczową elektronikę.

Wszystkich powyższych wad prawie każda zewnętrzna karta dźwiękowa jest całkowicie pozbawiona.

Oczywiście, zewnętrzna „karta dźwiękowa” nie jest urządzeniem, które można kupić wszędzie dosłownie „za rogiem”, ale jednak nie jest to rzadkość. Cały dostępny zakres dzielimy na trzy grupy pojęciowe.

Jakie są rodzaje zewnętrznych kart dźwiękowych

1. Zaczynając od więcej do mniej. Mówiąc krótko, do użytku studyjnego, a nie indywidualnego, potrzebujesz poważnej jednostki zewnętrznej z mnóstwem ustawień, funkcji i „dzwonków i gwizdków”. Tego urządzenia nie można nawet nazwać kartą dźwiękową. A właściwe może być również połączenie kilku urządzeń w jedno: typowym przykładem jest tandem RME Fireface UCX i RME Babyface PRO, który ma nawet własną nazwę. Koszt takiego urządzenia sięga tysięcy dolarów i tylko studia, i to nie każde, mogą sobie na to pozwolić.
2. Znacznie bardziej wyrozumiałą opcją jest „przeciętna” zewnętrzna karta dźwiękowa dla audiofila. Jeśli szukasz soczystego basu, wyrazistego basu, dźwięku przestrzennego z efektem bycia w sali koncertowej, to ma sens, aby Twój system audio był co najmniej 5.1 z głośnikami z przodu, z tyłu, subwooferem i elektroniką sterującą. Szczególnym przypadkiem tego podejścia jest opcja dla filmowego bufona, gdzie zapewnia maksymalny efekt obecności.
3. Wreszcie trzecia opcja – najprostsze modele – zostanie omówiona w trzeciej części naszego rankingu. Ich względna taniość może być podyktowana różnymi okolicznościami – ograniczona funkcjonalność, tańsze materiały, mało znana marka, niepewna gwarancja itp. .
4. Ważniejszy punkt – sterowanie, interfejsy i dodatki. Jeśli pracujesz w studiu i nagrywasz mniej lub bardziej profesjonalny dźwięk, będziesz czuł się wyjątkowo niekomfortowo bawiąc się oprogramowaniem audio. Ponadto złącza 6mm czy xlr nie są dostępne jako klasa w zewnętrznych kartach dźwiękowych, a bez nich nie obejdziesz się w swoim studio.

Expertologia wybrała dla Was dziewięć modeli zewnętrznych kart dźwiękowych, kierując się ich możliwościami, funkcjonalnością, przeznaczeniem i przystępną ceną. Dla ułatwienia posortowaliśmy wszystkie urządzenia według ich średniej ceny rynkowej.

Ranking najlepszych zewnętrznych kart dźwiękowych

Nominacja	Miejsce	Nazwa	Cena
Ranking najlepszych zewnętrznych kart dźwiękowych	1	RME Fireface UCX	86 600 €
2	MOTU tra te AVB	63 000 €
3	Steinberg UR44C	31 990 €
4	ZOOM UAC-2	19 150 €
5	Focusrite Scarlett 2i2	14 690 €
6	Focusrite Scarlett Solo 3rd Gen	10 810 €
7	Steinberg UR12	9 550 €
8	Creative X-Fi HD	7 065 €
9	BEHRINGER U-PHORIA UM2	3 240 €

RME Fireface UCX

Wynik : 4.9

Zacznijmy od urządzenia, które trudno nazwać kartą dźwiękową w dobrym tego słowa znaczeniu. Jest to profesjonalne, wielofunkcyjne i łatwo skalowalne urządzenie, które jest podłączone do komputera przez USB (również trzeciej generacji) i posiada wszystkie (liczne zresztą) środki kontroli i wskazań bezpośrednio na obudowie. Wyprodukowane przez bardzo drogą niemiecką firmę RME, dobrze znaną w kręgach profesjonalnych.

Oczywiście urządzenie tego typu i o takiej funkcjonalności wymaga dodatkowego zasilania. W zestawie z zasilaczem znajdują się osobno dodatkowe akcesoria oraz karta gwarancyjna na 12 miesięcy.

Ten moduł dźwiękowy jest w stanie uzyskać wielokanałowy dźwięk dzięki 24-bitowemu przetwornikowi DAC i maksymalnemu bitrate 192 kHz w trybie stereo.

Urządzenie posiada szeroki zakres opcji zarówno wejściowych jak i wyjściowych sprzętu analogowego: osiem analogowych kanałów wyjściowych, tyle samo analogowych kanałów wejściowych, dwa złącza wejściowe XLR, osiem 6.3 mm, jedno oddzielne wyjście słuchawkowe. Posiada również wejście instrumentalne Hi-Z, wejście i wyjście koaksjalne. Istnieją interfejsy wejściowe MIDI.

Kompatybilność z technologiami i standardami jest następująca: obsługa ADAT, zewnętrzna synchronizacja, AES/EBU, standard ASIO wersja 2.0. Obsługa EAX nie jest zaimplementowana.

Możliwość podłączenia przez FireWire. Wbudowana funkcja zasilania phantomowego.

W zestawie można opcjonalnie umieścić moduły zdalnego sterowania (podstawowy i zaawansowany), ale częściej trzeba je dokupić osobno.

Zalety

• Prawdziwie profesjonalny sprzęt;
• poziom studio;
• wiele interfejsów zorientowanych na sprzęt profesjonalny;
• Działa samodzielnie bez komputera;
• możliwość zdalnego sterowania.

Wady

• jedynie „wygórowana” cena, ale biorąc pod uwagę poziom produktu jest to wątpliwa wada.

MOTU

tra
• te AVB

Ocena: 4.8

Rozważmy teraz jeszcze bardziej przystępne cenowo rozwiązanie znanej marki Steinberg. Ta karta dźwiękowa jest o połowę tańsza od poprzedniej – w Rosji w połowie 2021 roku kosztuje około 30 tys. Zlotykh.

Jest to młodszy model z serii, który od starszego modelu (Steinberg UR816C) różni się ilością zastosowanych kanałów. Jest ich cztery – 4 wyjścia liniowe i 4 wejścia mikrofonowe, te liczby 44 znajdują odzwierciedlenie w nazwie modelu.

W porównaniu z poprzednią generacją, model ten może pochwalić się znaczącymi ulepszeniami elektronicznego „wypełnienia” – przede wszystkim bardziej zaawansowanymi konwerterami ADC i DAC. Warto zauważyć, że zastosowano tu ten sam procesor analogowy YJ496, który jest również stosowany w starszych modelach. Eksperci zwracają też uwagę na bardzo przyzwoity wbudowany przedwzmacniacz słuchawkowy MAX97220. Jego moc znamionowa wynosi 125 mW, impedancja 32 ohm, obciążenie obsługiwane jest do 600 ohm przy 2Vrms.

Dodatkowo, połączenie poprzez szybkie USB 3.1 Rdz 1, który też jest dobry. Nie ogranicza to jednak posiadaczy komputerów ze starszymi urządzeniami USB – można po prostu wybrać tryb USB2 w ustawieniach karty dźwiękowej.0 i kompatybilność wsteczna będzie w pełni zapewniona. Ale jeśli to możliwe, lepiej podłączyć je przynajmniej przez USB 3.0, ponieważ USB nowej generacji charakteryzuje się większymi prądami. Pozwala to na korzystanie z karty dźwiękowej bez dodatkowego zasilania z gniazdka ściennego, daje mocniejsze wzmocnienie.

Krótki przegląd najważniejszych danych technicznych. DAC i ADC w tym modelu są 32-bitowe. Częstotliwość obu konwerterów wynosi 192 kHz. Zakres dynamiczny przetwornika ADC wynosi 102 dB. Wykorzystane kanały zostały wymienione powyżej, a konkretnie według złącz układ jest następujący: 6 analogowych gniazd wyjściowych, 2 niezależne wyjścia słuchawkowe, 6 gniazd wejściowych.3 mm, 4 wejścia XLR, osobne wejście instrumentalne Hi-Z, 4 wejścia mikrofonowe, jeden interfejs MIDI.

Użytkownicy chwalą sobie jego jakość dźwięku, niezawodność, stabilność i łatwość obsługi. Uwagi krytyczne dotyczą głównie drobnych punktów: brak przycisku Mute (fizycznego), brak oznaczenia poziomów sygnału na obudowie itp. Ale takich uwag jest niewiele.

Zalety

• wysoka jakość dźwięku;
• Wygodny mikser;
• Połączenie przez szybkie USB 3.0;
• Zasilany poprzez wybór adaptera lub USB;
• wygodny mikser;
• Potężny, wysokiej jakości wzmacniacz słuchawkowy;
• wbudowane efekty;

Wady

• rzadkie komentarze użytkowników dotyczące drobnych kwestii związanych z kontrolą.

ZOOM UAC-2

Ocena: 4.7

Nasz przegląd najlepszych zewnętrznych kart dźwiękowych według magazynu Expertology będziemy kontynuować z modelem UAC-2 od marki ZOOM. Jest to japońska marka specjalistyczna, która nie jest szeroko znana w Rosji, ale w kręgach profesjonalnych jest dobrze znana wielu osobom. Ten model to kolejne 10k. Są tańsze od poprzedniego.

Model ten jest jeszcze prostszy pod względem cech i funkcjonalności od swojego poprzednika, przy mniej więcej proporcjonalnie niższej cenie. Tak więc rozdzielczość bitowa konwerterów wynosi tu 24 bity versus 32 bity w opisanej wyżej karcie dźwiękowej. Ale częstotliwość pracy konwerterów jest taka sama – 192 kHz. Zakres dynamiczny wynosi 120dB dla DAC i 118dB dla przetwornika A/D.

Kanały i interfejsy są znacznie zredukowane, z dwoma wejściami/wyjściami analogowymi, jak wskazuje oznaczenie UAC-2. Skrót UAC oznacza, że karta dźwiękowa jest podłączona do komputera poprzez klasyczne złącze na szybkim interfejsie USB 3.0 (AC oznacza Aydio Converter). Inne modele z tej serii, droższe i bardziej zaawansowane, określane są jako TAC i podłączane są za pomocą Thunderbolt.

Jedną z ważnych zalet tego modelu jest bardzo godne uwagi elektroniczne „wypełnienie” za dość rozsądną cenę. Mamy tu więc ADC – TI PCM4202 i DAC – AKM AK4396, a to bardzo dobre konwertery. Stosunek sygnału do szumu na poziomie 120dB przy zasilaniu z USB, co również jest więcej niż dobre w tej klasie cenowej.

Urządzenie wykorzystuje szybkie połączenie USB 3.0 praktycznie do maksimum, zapewniając minimalne opóźnienie 5ms. Ten typ połączenia przy tak wydajnym wykorzystaniu umożliwia również zaawansowane funkcje takie jak MIDI I/O, Loopback, 4X upsampling.

Dla całej prostoty funkcjonalności ZOOM UAC-2 wystarczy do nagrywania na cyfrową stację roboczą, odtwarzania dźwięku na scenie i wiele więcej, nie wspominając o zwykłym słuchaniu wysokiej jakości dźwięku.

Użytkownicy najczęściej cenią ten model za połączenie ceny, jakości, poziomu technologicznego i funkcjonalności. Łatwa i szybka konfiguracja jest często wymieniana jako zaleta. Dużo pozytywnych komentarzy na temat dobrego wzmacniacza mikrofonowego. Minimalne opóźnienie i interfejs instrumentalny Hi-Z. Osobno pozytywnie oceniane jest oficjalne oprogramowanie, które jest funkcjonalne i darmowe.

Zalety

• jakość dźwięku;
• minimalne opóźnienia;
• połączenie przez szybki port USB 3.0;
• ma instrumentalny interfejs Hi-Z;
• „zaawansowane” przetworniki;

• Skazy

  • Niektórzy użytkownicy mają problemy z instalacją sterowników.

Focusrite Scarlett 2i2

Ocena: 4.7

Teraz przedstawiamy Wam w rankingu stosunkowo prostą zewnętrzną kartę dźwiękową, ale pod względem funkcji i kosztów to wciąż poważny krok w górę w stosunku do niemal każdej wewnętrznej. Wyprodukowany przez Focusrite, brytyjską firmę specjalistyczną z siedzibą w High Wyckham w Anglii.

Urządzenie to podłącza się do stacji roboczej jak zwykle przez USB, a w przeciwieństwie do wszystkich modeli wymienionych powyżej, ta karta dźwiękowa nie wymaga dodatkowego zasilania.

Podstawowe zmierzone charakterystyki audio są tu w pełni identyczne jak w poprzednich trzech rozwiązaniach: bitrate DAC/DAC wynosi po 24 bity, maksymalna częstotliwość DAC w trybie stereo i ADC to 96 kHz.

Liczba kanałów wejść analogowych jest taka sama jak liczba złącz – 2. Niezależne wyjście słuchawkowe – jedno. Są też dwa zbalansowane wejścia analogowe, dwa wejścia jack 6.3mm i dwa gniazda XLR. Istnieją dwa wejścia mikrofonowe i wejście na instrumenty.

Obsługa standardów w tym modelu jest dokładnie taka sama jak w dwóch poprzednich: jest ASIO w wersji 2.0 ale brak EAX. Obsługa zasilania fantomowego.

Oficjalna gwarancja producenta wynosi 12 miesięcy.

Zalety

• zwartość;
• Nie wymaga dodatkowego zasilania;
• w sposób przejrzysty umieszczony na większości popularnych systemów operacyjnych;
• Obsługuje duży łańcuch wtyczek VST do gry w czasie rzeczywistym.

Wady

• Mogą wystąpić problemy z kompatybilnością z niektórymi rodzajami sprzętu w komputerze – należy zasięgnąć osobistych doświadczeń prawdziwych użytkowników.

Focusrite Scarlett Solo 3rd Gen

Ocena: 4.6

Następnie rozważ jeszcze bardziej przystępną cenowo zewnętrzną kartę dźwiękową brytyjskiej marki Focusrite. Przypomnijmy, że jest to znany producent specjalizujący się w produkcji sprzętu muzycznego i audio. W połowie 2021 roku w Polskach outletach model kosztuje około 11 tys. Zlotykh.

Scarlett Solo 3rd Gen to, jak łatwo zrozumieć, trzecia generacja stosunkowo przyjaznych dla budżetu zewnętrznych interfejsów dźwiękowych Scarlett Solo. Ta zaktualizowana seria została wydana w 2019 roku i natychmiast przyciągnęła wiele uwagi specjalistów i zwykłych użytkowników. Zmieniony wygląd urządzenia na rzecz kompaktowego i bardziej eleganckiego stylu. Ale najważniejsze jest nie to, ale to, że w zaktualizowanej serii poprawiono elektronikę, dodano tryb AIR, który skutecznie emulował pracę niemal legendarnych przedwzmacniaczy mikrofonowych ISA.

Krótko o właściwościach technicznych. Ta karta dźwiękowa jest dwukanałowa. Są dwa oddzielne wejścia – jedno do podłączenia pełnego mikrofonu pojemnościowego; drugie (Hi-Z) instrumentalne, pozwala na podłączenie gitary elektrycznej. Rozdzielczość przetworników wynosi 24 bity każdy. Częstotliwość graniczna wynosi 192 kHz. Jest jedno niezależne wyjście słuchawkowe. Obsługa ASIO v. 2.0.

Poważną zaletą tego modelu jest jakościowy i mocny przedwzmacniacz słuchawkowy. Niezależni testerzy i wielu laików zauważa, że przedwzmacniacz z łatwością zasila słuchawki o wysokiej impedancji do 250 omów.

Użytkownicy kochają go za czysty dźwięk, proste sterowanie, niezawodność i stabilność w stosunkowo rozsądnej cenie. Za to tej karcie dźwiękowej można wybaczyć bardzo ograniczoną funkcjonalność. Szczególne pochwały od użytkowników za złącze USB Type-C. Dzięki niemu można wyeliminować niewygodne zasilanie z gniazdka ściennego, a szybki port pozwala na uwolnienie pełnego potencjału karty dźwiękowej.

Irytujące w tym modelu jest to, że wyjście liniowe jest połączone z wyjściem słuchawkowym. W praktyce przekłada się to na regulację poziomu, która zmienia głośność jednocześnie na słuchawkach i głośnikach. Jest to bardzo nieprzyjemny punkt, który można uznać za obiektywną wadę.

Z recenzji użytkownika Yandex.Rynek ze statusem „Level 10 Gadget Inspector”: Honest DAC 44.1kgz za muzykę. Przełącznik drzemki wejścia gitarowego – ważne! Zbalansowane wyjścia monitorowe. Mocne wyjście słuchawkowe. Próbowałem zadokować mojego Samsunga A70 do Androida przez usb-c – zadziałało błyskawicznie, bez żadnych regulacji dźwięk przełączył się na interfejs”.

Zalety

• Czysty, wysokiej jakości dźwięk;
• Tryb AIR, który emuluje słynne przedwzmacniacze mikrofonowe ISA;
• potężny przedwzmacniacz słuchawkowy;
• stylowy wygląd;
• zwartość;
• Złącze USB Type-C;
• loopback – niezbędna funkcja dla streamingu.

Skazy

• Brak oddzielnej regulacji głośności dla głośników i słuchawek.

Steinberg UR12

ocena: 4.5

No i w naszym top tier jest jeden model, który nie wygląda wcale inaczej niż powyższe. W rzeczywistości, pod względem ceny i funkcji są one prawie dokładnie takie same.

Karta dźwiękowa podłączana do komputera przez USB, nie wymaga dodatkowego zasilania do działania. Charakterystyka rzędów

Specyfikacja DAC/DAC jest nie do podrobienia – 24 bit w obu przypadkach, ale częstotliwość odcięcia DAC i ADC jest podniesiona do 192kHz.

Dwa wyjścia analogowe na obudowie, odpowiadające dwóm wyjściom analogowym. Posiada również dwa analogowe kanały wejściowe, jack 6.Złącza 3mm i XLR. Oddzielne wyjście słuchawkowe i wejście mikrofonowe. Instrumentalne wejście Hi-Z i zasilanie fantomowe.

Spośród popularnych standardów firm trzecich, urządzenie obsługuje tylko ASIO w wersji 2.2. EACH nie jest w ogóle obsługiwany. Pakiet sterowników został napisany dla systemu Windows 7 SP1 i nowszych oraz Mac OS X 10.7.5 i więcej.

Cnoty

• Stabilna dzięki ciężarowi i szczelności gumowych nóżek (ustawienie na stole);
• zwartość;
• Wysoka maksymalna częstotliwość pracy ADC/DAC;
• łatwy i wygodny montaż;
• Dostępne ustawienia i użytkowanie.

Wady

• Roszczenia indywidualne o charakterze wysoce specjalistycznym lub ściśle subiektywnym.

Creative X-Fi HD

Ocena: 4.4

Teraz nasz ranking przenosi się na całkiem budżetową zewnętrzną kartę dźwiękową i zobaczymy co potrafi, a czego nie potrafi. Producentem jest ta sama singapurska firma Creative, której produkty już recenzowaliśmy.

Jest to kompaktowe urządzenie zamknięte w solidnej, czarnej, plastikowej obudowie i ogólnie rzecz biorąc nie ma żadnych problemów z jego budową. Podłącza się do komputera przez USB i nie wymaga zewnętrznego zasilania.

Parametry DAC/ADC są dokładnie takie same jak w poprzednich modelach: głębia bitowa – 24 bity, maksymalna częstotliwość – 96 kHz. Producent podaje również stosunek sygnału do szumu DAC na poziomie 114dB.

Interfejsy na karcie dźwiękowej to: dwa wyjścia analogowe, osobne wyjście słuchawkowe, dwa wejścia analogowe i dwa wejścia RCA. Jest też pojedynczy jack 6.Wejście 3mm i jedno wejście mikrofonowe. Inne interfejsy: optyczne I/O; cyfrowy interfejs S

DIF.

EAX i ASIO nie są obsługiwane. Przyjemnym bonusem jest obecność zintegrowanego stopnia gramofonowego.

Zasługi

• Łatwy w montażu i obsłudze;
• Uderzająca różnica w jakości dźwięku w porównaniu do wewnętrznej karty dźwiękowej;
• Lakoniczny, nierzucający się w oczy, ale przyjemny dla oka design.

Wady

• Brak okucia 44.1 (tylko skalowanie), więc czasami słychać artefakty w muzyce.

BEHRINGER U-PHORIA UM2

Ocena: 4.3

I ostatnia pozycja w naszym przeglądzie najlepszych zewnętrznych kart dźwiękowych według magazynu Expertology to bardzo niedrogi model. Ale mimo niezwykle przystępnej ceny – ok. 3 tys. za 1,5-krotność ceny pierwszego na świecie streamera. Należy rozumieć, że jest on nadal produkowany przez BEHRINGER, znaną niemiecką firmę, specjalizującą się w sprzęcie audio. A to oznacza, że minimalny próg jakości nie będzie najniższy.

Ta super przystępna cena już sama w sobie przygotowuje potencjalnego nabywcę na niezwykle ograniczoną funkcjonalność i ascetyczne parametry techniczne. Ogólnie rzecz biorąc, to naprawdę. Należy jednak zrozumieć, że ten model z pewnością nie jest przeznaczony do nagrań studyjnych. Jest to jednak doskonałe narzędzie do streamingu, nagrywania podcastów, niezbyt wymagających nagrań domowych. Interfejs może również służyć jako świetny zamiennik dla zintegrowanej karty dźwiękowej, która uległa awarii lub użytkownik nie jest zadowolony z jakości dźwięku.

Pod względem kluczowych cech technicznych sytuacja przedstawia się następująco. W sumie mamy dwa kanały analogowe i dwa odpowiadające im gniazda (dwa wejścia, dwa wyjścia – w sumie cztery), do tego jedno niezależne wyjście słuchawkowe, a także po jednym wejściu XLR, mic i jack 6.3 mm. Jest też instrumentalne wejście Hi-Z dla gitary. Zasilanie phantomowe. Obsługuje ASIO w wersji 1.0. EAX nie jest obsługiwany. Karta dźwiękowa jest podłączona przez interfejs USB 2.0 i również odbiera od niego moc.

Dziwnie związana z zaciskiem wada tego modelu nie dotyczy nawet specyfikacji technicznej, ale raczej kierowców. Te po prostu nie są dostępne na oficjalnej stronie, a użytkownicy wychodzą z sytuacji, samodzielnie znajdując odpowiednie sterowniki w Internecie. Jednak w nowszych systemach operacyjnych kartę dźwiękową wstawia się bez problemu w sterownikach wbudowanych w system operacyjny.

Z recenzji użytkownika Yandex.Rynek ze statusem „Inspektor Gadżetów Poziom 5”: „Świetna kompaktowa karta dźwiękowa. Mam mikrofon pojemnościowy i nie mogę się obejść bez karty z zasilaniem fantomowym. Kierowców trzeba jednak znaleźć samemu, bo na oficjalnej stronie ich nie ma.”.

Zalety

• Wytrzymała metalowa obudowa;
• jeśli jest wejście instrumentalne Hi-Z;
• Zasilanie przez USB;
• Bardzo mała latencja;
• Jeśli jest zasilanie fantomowe dla mikrofonu;
• Bardzo przystępna cena.

Wady

• brak sterowników na oficjalnej stronie.