8 najlepszych książek Neila Gaimana

*Przegląd najlepszych według redakcji. W sprawie kryteriów wyboru. Niniejszy materiał ma charakter subiektywny, nie jest reklamą i nie służy jako wskazówka do zakupu. Przed zakupem wymagana jest konsultacja specjalisty.

Gatunek science fiction istnieje już drugie stulecie, a dzieła są coraz ciekawsze, bo dzisiejsi pisarze stworzyli już trzon wybitnych poprzedników, którzy stali się klasykami w świecie literatury i jednocześnie przykładem dla przyszłych pisarzy. W dzisiejszym rankingu przedstawiamy 8 najlepszych książek Neila Gaimana, brytyjskiego twórcy gatunku fantasy w dzisiejszych czasach. Stoi również za takimi kultowymi filmami jak „Gwiezdny pył”, „Lucyfer” czy kontrowersyjnym, ale ogromnie popularnym serialem „Good Omens”.

Ranking najlepszych książek Neila Gaimana

Koralina

Ocena: 5.0

W 2009 roku ukazał się film animowany Caroline in Nightmareland, oparty na opowiadaniu Coraline. Utwór należy do gatunku literatury pięknej dla dzieci, ale fascynuje nawet dorosłych.

Rodzina Koraliny wprowadza się do dużego domu. Pewnego dnia dziewczyna odkrywa drzwi do jednego z zamkniętych pokoi w odległym rogu rezydencji, za którymi znajduje się ceglany mur. Później jednak myszy sąsiada ostrzegają Karolinę, by nie otwierała więcej tych drzwi. Potwierdzają obawy sąsiadki z pierwszego piętra – życzyły młodej bohaterce strasznej śmierci, ale dały jej amulet kurzego boga, który ma zapewnić jej bezpieczeństwo.

Pewnego dnia drzwi okazują się otwarte, Koralina nie przepuszcza okazji, by dowiedzieć się, co się za nimi kryje i wyrusza w podróż przez ciemny korytarz. Ale po przebiegnięciu przez nią trafia z powrotem do własnego domu, gdzie jego rodzice są już inni – niby tacy sami, ale w miejsce oczu mają guziki. Więcej uwagi, więcej zabawek, ale gadający kot sąsiadów ostrzega dziewczynkę, by była ostrożna. Nowa mama prosi Koralinę, by została w domu na zawsze, ale w tym celu musi przyszyć guziki zamiast oczu. Dziewczyna nie zgadza się i ucieka, ale czy uda jej się ukryć przed tajemniczym światem i jak zakończy się ta historia? Czy ręka czarownicy może zabrać Koralinie upragniony klucz do sekretnych drzwi?

Praca została opublikowana dopiero w 2002 r. Każdy, kto widział film, a potem przeczytał książkę, zauważa: fabuła w wydaniu drukowanym jest ciekawsza, co nie dziwi w przypadku stosunku książki do ekranu.

Historia cmentarza

Ocena: 4.9

Inne dzieło z gatunku fikcji dziecięcej, Opowieść cmentarna, autorstwa Neila Gaimana, zostało nagrodzone przez Stowarzyszenie Bibliotek Amerykańskich Medalem Newbery’ego za charakterystyczny styl i unikalną mieszankę technik narracyjnych. Podstawowym założeniem książki jest próba stworzenia historii na wzór Księgi Dżungli, z tą różnicą, że autor chciał, aby akcja toczyła się na cmentarzu, co ostatecznie uczynił.

Każdy rozdział to osobna historia, każdy to inna opowieść, która rozgrywa się rok po poprzedniej. Niektóre z nich przypominają historie ze słynnej księgi dżungli. Na początku opowieści Jack masakruje swoją rodzinę, ale najmłodszemu dziecku, któremu nie nadano jeszcze imienia, udaje się schronić i przyczaić na cmentarzu. Zostaje wzięty pod opiekę mieszkających tam duchów, z błogosławieństwem samej Jeźdźczyni Śmierci. Chłopiec ma teraz imię i nazwisko Nikt Owens, a nawet rodzinę. Pierwszym nauczycielem jest kobieta wilkołak, duch Pennywortha uczy jedynego żyjącego mieszkańca cmentarza magicznych nauk. Chłopiec zaprzyjaźnia się z duszami dzieci i żywą dziewczynką Scarlet, ale jej rodzice uważają Nict za fikcyjnego przyjaciela. W jego życiu pojawiają się wrogowie: Jack nadal chce zabić Owensa, a ghule próbują wciągnąć chłopca do swojego świata. Co najważniejsze, bohaterowi nie wolno opuszczać cmentarza, bo tylko na tym terytorium chłopiec jest bezpiecznie chroniony. Ale w miarę upływu lat, Nikt zaczyna ujawniać się publicznie, a nawet dostaje pracę w ludzkiej szkole, gdzie jego nowo nabyte umiejętności magiczne przydają się w walce z dręczycielami.

Fabuła jest trudna do przewidzenia, podobnie jak wiedza, jak cała ta historia skończy się dla bohaterów.

Ocean na końcu drogi

Ocena: 4.8

Niesamowita powieść Ocean na końcu drogi, o bezimiennym bohaterze, to jego wspomnienia z dzieciństwa i ich splot z wydarzeniami z dorosłego życia.

Historia rozpoczęła się od powrotu narratora do domu, w którym dorastał wraz z siostrą. W tym czasie miał dziewczynę o imieniu Letty Hampstock, która mówiła, że za jej domem jest ocean, podczas gdy w rzeczywistości był to mały staw. Chłopiec wspomina, jak po samobójstwie sąsiada coś pojawiło się na świecie, nadprzyrodzona istota rzucająca ludziom monety, ale istota ducha okazała się zła. Z pomocą Letty bohater próbuje coś zniszczyć, ale to dostaje się do wnętrza chłopca, co jest zasadniczym punktem opowieści – wydobycie nadprzyrodzonego z ciała całkowicie się nie powiodło i teraz trzeba je całkowicie zniszczyć, bez względu na to, w czym się przejawia.

Fabuła jest bardzo zagmatwana, nieprzewidywalna i pełna niespodzianek. Czas w pracy wydaje się być wymazany, a przestrzeń rozpuszczona we wspomnieniach, tak jak wydarzenia z przeszłości. Ocean na końcu drogi to wielokrotnie nagradzana powieść
Itish Book Awards.

Stardust

Ocena: 4.7

Z pewnością znana jest wielu osobom adaptacja powieści „Gwiezdny pył”. Jest to historia młodego człowieka, który wyrusza do Magicznej Krainy po frywolną dziewczynę, Wiktorię, aby zdobyć dla niej gwiazdę. Droga do celu okazała się pełna przygód, ale wynik to kompletna nieprzewidywalność, kto by pomyślał, jaką gwiazdę znajdzie bohater.

„Gwiezdny pył” to opowieść, w której jest miejsce dla jednorożców, elfów i goblinów oraz magicznych stworzeń – prawdziwa fantazja dla fanów współczesnych i nie współczesnych opowieści o magii i nieziemskich istotach. Czytelnicy zwracają uwagę na przyjemny posmak po przeczytaniu książki i stworzenie poczucia, że opowieść jest blisko, jeśli tylko zrobi się krok w jej kierunku. Uwaga: książka ukazuje tę historię w nieco inny sposób niż adaptacja filmowa. Czytając powieść, można głębiej zanurzyć się w fabule, barwach, jakie położył autor, ujawnia się wiele nowych szczegółów i oblicz charakterów bohaterów.

Good Omens

Ocena: 4.6

Powieść Good Omens narobiła sporo szumu. To niesamowita humorystyczna fantasy, która była pierwszym poważnym dziełem Neila Gaimana. Autorka fantazjuje o stworzeniu świata i jego kreacji przez anioła i demona z akcentami subtelnego brytyjskiego humoru. Wykorzystanie postaci biblijnych i ich „reinkarnacja” w bohaterów była przeszkodą w uznaniu pewnych ruchów religijnych i prób adaptacji historii.

Zgodnie z planem ciemnych sił Antychryst musi przyjść na Ziemię w ludzkiej postaci, tak ucieleśniony w dziecku – teraz demon Crowley musi zastąpić go zwykłym dzieckiem, które właśnie ma się urodzić w rodzinie amerykańskiego urzędnika państwowego. Ale coś poszło nie tak. Sługa szatana nie dowiaduje się o tym od razu. Tymczasem Antychryst żyje w ludzkiej rodzinie i wyrasta na miłego chłopca.

Dalej historia to nieustanna gra między aniołem Asirafałem a demonem Crowleyem: zmieniają oni bieg wydarzeń, rywalizując ze sobą. Zdają sobie jednak sprawę, że koniec świata byłby druzgocący dla nich obojga, więc nie chcą do tego dopuścić. Teraz los ludzkości zależy od tego, jak przedstawiciele sił światła i ciemności wpłyną na edukację Antychrysta, bo od tego zależy wynik ostatecznej bitwy. Spoiler: Punkt kulminacyjny jest nieprzewidywalny, tak jak we wszystkich innych opowiadaniach Gaimana.

Skandynawscy bogowie

Ocena: 4.5

Fani książek o bogach, świecie olbrzymów i krasnoludów, docenią dzieło „Bogowie skandynawscy”. Autor oparł swoje dzieło na mitologii Skandynawów, retellingując i scalając teksty religijne ludów nordyckich i przekładając je na współczesny, zrozumiały dla czytelnika język.

Historia ma wielu znanych już bohaterów i bogów, z udziałem nowych postaci. Podobnie jest z fabułą – „Skandynawscy bogowie” to mieszanka wiekowych opowieści i współczesnych realiów. Ten styl jest tak charakterystyczny dla Gaimana, ale krytycy zgadzają się co do jednego – trudno nazwać tę książkę absolutną zasługą autora, naprawdę nie ma w niej wiele, to dobry retelling, podobnie jak tłumaczenie jakościowe. Ale czytelnicy popierają adaptację – wielu jest wdzięcznych fikcjonarzowi za możliwość obrania nietypowego kąta na mitologii, drugiej najpopularniejszej po greckiej. Niektórzy porównują książkę do adaptacji Marvela za nietypową fabułę, bogactwo postaci i pokręconą fabułę fantasy.

Odd i lodowe giganty

Ocena: 4.4

Kolejną książką, którą polecamy Wam przeczytać, jest baśniowa powieść Odd i lodowe olbrzymy, napisana z myślą o dzieciach i młodzieży, które notabene pozytywnie oceniają fabułę, gdyż nie jest ona nudna i ogólna, ale wciągająca i fantastyczna, co jest szczególnie ważne w odbiorze.

Mały Odd ledwo zdążył nauczyć się chodzić, wkrótce uciekając z domu. Właśnie wtedy, gdy zima nie zdążyła jeszcze zmienić się w wiosnę, świat pogrążył się w niekończącej się fali zimna. Kto by pomyślał, że tak młody bohater będzie musiał powstrzymać świat przed upadkiem – wyruszając do miasta norweskich bogów, Asgardu, zrobi wszystko, by powstrzymać lodowe olbrzymy przed próbą przejęcia kruchego świata, do którego przywykli ludzie?. Swoją drogą, historia oparta jest na mitach, więc Odd nie jest postacią fikcyjną Gaimana.

W książce jest miejsce na fikcyjne postacie z bajek, magię, czary, walkę dobra ze złem. Czy wiosna przyjdzie w tajemniczym świecie? Dzieci tak bardzo lubią tę książkę, że tom „Odd i lodowe olbrzymy” jest przekazywany z rodziny do rodziny.

Ale mleko, szczęśliwie

Ocena: 4.3

Dopełnieniem naszego przeglądu najciekawszych książek Neila Gaimana jest nowela Ale mleko, szczęśliwie. Mama w podróży służbowej, tata zostawia dzieci w domu i idzie do sklepu po mleko. Kto by pomyślał, że po drodze zostanie skradziony przez kosmitów?? Trafia na niesamowitą przygodę pełną bajkowych postaci: kucyków, wampirów, piratów, dinozaurów, starożytnych cywilizacji. Dorosłemu ta historia wyda się szalona ze względu na koślawo zakręconą fabułę i mnogość postaci, ale dzieci nie przywiązują do tego aspektu wagi, po prostu cieszą się feerią barw i wyobraźnią autora. Opowieść jest faktycznie bardzo miła, co z pewnością jest godne pochwały. Nawiasem mówiąc, w wielu drukach Ale mleko, Happily Ever After towarzyszy obfitość ilustracji.