Przegląd Laripront i Lizobakt | Który jest lepszy?

Ból gardła – częsty towarzysz przeziębień. Niewiele infekcji dróg oddechowych jest pozbawionych tego dyskomfortu. Ból, drapanie w gardle, suchy kaszel, wskazują na infekcję górnych dróg oddechowych. Temu schorzeniu towarzyszy zwykle gorączka, katar i ból głowy.

W leczeniu chorób górnych dróg oddechowych są aktywnie wykorzystywane antyseptyki – spraye, pastylki, tabletki na resorpcję. Dwa leki z tej grupy to Lizobact i Laripront. Produkty te są podobne pod względem składu i prezentacji oraz są przepisywane w podobnych sytuacjach klinicznych. Przeczytaj jak i kiedy stosuje się antyseptyki w artykule.

Ważne, aby wiedzieć: miejscowe leki antyseptyczne powinny być przepisywane tylko przez lekarza. Lekarz ogólny oceni górne drogi oddechowe, postawi diagnozę i dostosuje leczenie do stwierdzonych objawów. Jeśli jednak stan jest ciężki, same leki na gardło nie wystarczą i konieczne jest zastosowanie kombinacji terapii.

Co jest w środku: Porównanie składu

Lizobact i Laripront należą do tej samej grupy farmakologicznej. Są to miejscowe środki antyseptyczne – skuteczne tylko tam, gdzie są stosowane. Nie przenikają do systemowego krwiobiegu i nie mają ogólnego wpływu na organizm. Stosowany w gabinetach laryngologicznych i stomatologicznych u dzieci i dorosłych. Każdy lek jest opisany bardziej szczegółowo w poniższej tabeli.

Produkt	Lizobact	Laripront
Składnik aktywny i dawkowanie	Chlorowodorek lizozymu 20 mg; Chlorowodorek pirydoksyny 10 mg	Chlorowodorek lizozymu 10 mg; Chlorek dikwinium 250 µg
Formuła	Tabletki moczopędne	Tabletki moczopędne
Wydawanie w aptece	Bez recepty	Bez recepty
Producentem jest	„Bosnalek” (Bośnia i Hercegowina)	Heinrich Mack Nachf (Niemcy)
Koszt	250-300 Zlotykhli	200-250 Zlotykhli

Jak działają środki antyseptyczne do gardła

Laripront i Lisobakt – połączone środki antyseptyczne do stosowania miejscowego. Działanie produktu wynika z jego składników.

Lizobact

Lek składa się z dwóch składników. Lizozym jest enzymem pochodzenia białkowego. Bezpośrednio wpływa na florę patogenną i oportunistyczną: bakterie, grzyby, wirusy. Enzym działa na mureinę i inne peptydoglikany tworzące ścianę komórkową. Lizozym jest najbardziej skuteczny wobec bakterii Gram-dodatnich – to w ich strukturze znajduje się wiele peptydoglikanów. Działa również przeciwko wirusom – tworzy z nimi kompleksy i zapobiega ich wnikaniu do komórki.

Inne efekty:

1. Uczestniczy w regulacji odporności – uruchamia nieswoiste mechanizmy chroniące organizm;

2. Działa przeciwzapalnie – hamuje rozwój obrzęku, przekrwienia, bólu;

3. Ma działanie hemostatyczne – przyspiesza gojenie się owrzodzeń błony śluzowej

4. Jest środkiem mukolitycznym – ułatwia odkrztuszanie plwociny w infekcjach dróg oddechowych.

Pirydoksyna jest formą witaminy B6. Uczestniczy w metabolizmie białek i chroni komórki błony śluzowej jamy ustnej przed negatywnymi czynnikami. Nie wpływa bezpośrednio na florę patogenną, a jedynie wzmacnia działanie lizozymu.

Farmakodynamika leku nie jest wymieniona w instrukcji stosowania. Ponieważ lizozym i pirydoksyna działają wyłącznie miejscowo i nie przenikają do krwiobiegu, nie należy spodziewać się reakcji ogólnoustrojowych.

Larypront

Preparat łączony składa się z dwóch elementów. Działanie lizozymu zostało opisane powyżej. Działanie antyseptyczne lizozymu jest uzupełniane przez chlorek dequalinium. Substancja ta jest aktywna wobec bakterii i grzybów Gram-dodatnich i Gram-ujemnych. Chlorek dekwaliny nie tylko silnie działa na florę patogenną, ale także zwiększa działanie lizozymu – ułatwiając enzymowi penetrację w głąb błon śluzowych.

Laripront działa tylko miejscowo. Składniki produktu nie przenikają do krwiobiegu i nie mają działania ogólnoustrojowego.

Ocena skuteczności leków

Główny składnik aktywny w Lisobact i Laripront, lizozym, jest badany przez naukowców od początku ubiegłego wieku. Już w 1922 roku A. Fleming odkrył, że enzym ten niszczy bakterie w wydzielinach nosowych pacjentów z przeziębieniami. Naukowcy odkryli później, że lizozym jest najbardziej aktywny wobec bakterii Gram-dodatnich.

Pomimo zainteresowania naukowców lizozymem, nie udało nam się znaleźć wielu artykułów w bazie PubMed. Wiele prac opisuje działanie enzymu tylko w warunkach in vitro i nie pokazuje, jak lizozym działa w konkretnej sytuacji klinicznej. Ale są też artykuły, które są godne uwagi:

1. Jeden przegląd wykazał, że lizozym chroni i odbudowuje dziąsła w zapaleniu dziąseł i przyzębia. Jednak badania nie można nazwać wielkoskalowym i randomizowanym, by traktować je poważnie.

2. W innym artykule autorzy analizowali działanie lizozymu w aftowym zapaleniu jamy ustnej. Badania kliniczne wykazały, że jest on skuteczny w kontrolowaniu dolegliwości i poprawia stan pacjenta w ciągu trzech miesięcy.

Nie udało nam się znaleźć rozstrzygających dowodów na infekcje górnych dróg oddechowych. W literaturze międzynarodowej brak jest wiarygodnych informacji na ten temat. Źródła rosyjskojęzyczne posiadają dane o skuteczności miejscowych środków antyseptycznych w chorobach gardła (także u dzieci).

W celu zwiększenia właściwości ochronnych błony śluzowej dodaje się drugi składnik leku Lizobakt – pirydoksynę. Badania kliniczne wykazują, że niedobór witaminy B6 prowadzi do rozwoju przewlekłego zapalenia jamy ustnej. Nie ma jednak podwójnie ślepych, kontrolowanych placebo badań dotyczących tego zagadnienia, więc nie można definitywnie wypowiedzieć się na temat korzyści płynących ze stosowania pirydoksyny jako elementu leku.

Jeszcze mniej informacji na temat chlorku dikwinium, składnika w Lariproncie. W literaturze medycznej pozycjonowany jest jako środek antyseptyczny do stosowania miejscowego w ginekologii. Nie udało się znaleźć żadnych wiarygodnych informacji na temat wpływu chlorku dekwalinu na florę bakteryjną jamy ustnej.

Wzór zastosowania

Lizobact jest stosowany głównie w praktyce stomatologicznej. Lek jest przepisywany w takich sytuacjach:

1. Zapalenie dziąseł – stan zapalny dziąseł;

2. Stomatitis – zmiany chorobowe błony śluzowej jamy ustnej;

3. Owrzodzenia aftowe w jamie ustnej;

4. Kompleksowa terapia zakażenia herpetologicznego ze zmianami w jamie ustnej;

5. Nadżerki błony śluzowej jamy ustnej.

W praktyce terapeutycznej produkt jest zatwierdzony do leczenia chorób górnych dróg oddechowych. Lizobact jest przepisywany tylko w dolegliwościach kataralnych – zaczerwienienie gardła, ból gardła, pocenie się, suchy kaszel. Inne leki przepisywane są na zmiany ropne dróg oddechowych i jamy ustnej.

Laripront jest stosowany głównie w leczeniu chorób dróg oddechowych:

1. zapalenie gardła;

2. zapalenie krtani;

3. angina.

Dopuszcza się przepisywanie leku w profilaktyce ostrych zakażeń układu oddechowego w kontakcie z osobą chorą oraz w czasie epidemii.

W stomatologii Laripront jest stosowany w leczeniu chorób jamy ustnej (zapalenie dziąseł, zapalenie przyzębia, zapalenie jamy ustnej). Stosowany jest również w okresie pooperacyjnym: przyspiesza gojenie tkanek i zapobiega rozwojowi powikłań infekcyjnych.

Schemat przepisywania środków antyseptycznych jest podobny. Tabletkę należy trzymać w ustach do całkowitego rozpuszczenia. Wchłaniać powoli, starając się jak najdłużej utrzymać preparat na błonie śluzowej. Nie należy jeść ani pić przez pół godziny po całkowitym rozpuszczeniu się tabletki.

O dawkowaniu preparatu powinien decydować lekarz, biorąc pod uwagę wiek pacjenta. 5-7 dni terapii. Poprawa w drugim dniu leczenia. W przypadku braku efektu po 3 dniach należy zasięgnąć porady lekarza i zmienić lek.

Środki ostrożności

Laripront i Lisobact są dobrze tolerowane. W rzadkich przypadkach występują reakcje alergiczne – wysypka skórna podobna do pokrzywki.

Laripront i Lisobact są przepisywane w czasie ciąży i laktacji. Antyseptyki działają miejscowo, nie przenikają do krwiobiegu i mleka matki, nie przekraczają bariery krew-łożysko i nie wpływają na rozwój dziecka.

Laripront ma tylko jedno przeciwwskazanie – stwierdzoną nietolerancję na składniki leku. Lizobact nie jest stosowany w przypadku alergii na białko kurze oraz u dzieci poniżej 3 roku życia.

Ważne, by wiedzieć:

1. Lizobact wzmacnia działanie antybiotyków stosowanych jednocześnie.

2. Jednoczesne stosowanie leku Lizobact i niektórych leków (doustne środki antykoncepcyjne, estrogeny, leki immunosupresyjne) zwiększa zapotrzebowanie na pirydoksynę.

Wnioski

W skrócie:

1. Lizobact i Laripront są niespecyficznymi środkami antyseptycznymi. Są one aktywne wobec wielu wirusów, grzybów i bakterii.

2. Laripront jest wskazany przede wszystkim w leczeniu zakażeń górnych dróg oddechowych, takich jak zapalenie gardła, zapalenie krtani i ból gardła.

3. Lizobact jest częściej stosowany w praktyce stomatologicznej do leczenia chorób jamy ustnej.

4. Lizobact i Laripront działają tylko miejscowo, nie przenikają do krwiobiegu. Nie mają praktycznie żadnych działań niepożądanych. Leki są dobrze tolerowane, stosowane w dzieciństwie, ciąży i laktacji.

Skuteczność terapeutyczna obu leków została potwierdzona w badaniach klinicznych.