Sadzenie i pielęgnacja bukszpanu

Bukszpan, znany również jako bukszpan, to rodzaj roślin zimozielonych. Nazwa „buxus” została zapożyczona przez Greków w czasach starożytnych z nieznanego języka. Obecnie roślina ta jest bardziej znana jako bukszpan. Rodzaj reprezentowany jest przez krzewy i drzewa, których charakterystyczną cechą jest powolny wzrost. Dobrze znoszą przycinanie, więc są bardzo malownicze. Może rosnąć jako żywopłot, obwódka, trawnik lub kwietnik.

Cechy botaniczne

Buxus, znany jako najstarsza roślina ozdobna, ma bardzo piękną koronę. Składa się z eleganckiego pędu z nadobnymi, skórzastymi blaszkami liściowymi. Mają one praktycznie okrągły lub eliptyczny kształt.

Gdy kwitnie, korona pokryta jest małymi kwiatostanami złożonymi z pachnących kwiatów. Bukszpan przyciąga pszczoły. Nie należy jednak stosować go jako rośliny miododajnej, ponieważ wszystkie jego organy są trujące. Owocem jest skrzynka z nasionami. Po osiągnięciu dojrzałości biologicznej pęka, a genialne czarne nasiona rozsypują się w różnych kierunkach.

Wskazówka dnia!Nie należy używać miodu bukszpanowego do gotowania.

Sadzenie

Sadzonki bukszpanu sadzone są przez cały sezon. Sadzonki z zamkniętym systemem korzeniowym stosuje się wiosną i latem. Najlepszy czas na owoce to pierwsza połowa jesieni. Gleba powinna być odpowiednia dla danego regionu, licząc od miesiąca po nadejściu zimnej pogody. Jest to wystarczający czas na ukorzenienie się rośliny, aby z powodzeniem przezimować w otwartym gruncie.Wstępne terminy jesienne:

1. W regionach południowych bukszpan można sadzić już w październiku;

2. W Midlands prace prowadzone są na początku września.

Lokalizacja i wymagania dotyczące podłoża

Bukszpan ustawiamy w zacienionej części ogrodu, gdyż promienie słoneczne przypalają delikatne liście. Naszym zdaniem cień zapewniony przez korony wysokich drzew jest doskonały. Gleba powinna być gliniasta, ale przepuszczająca wodę. Bukszpan nie lubi kwaśnej gleby. Jeśli gleba jest zakwaszona, należy zastosować wapno do gleby. W celu zwiększenia jej właściwości napowietrzających, do gleby przed posadzeniem dodaje się kompost. Organiczny rodzaj nie tylko rozluźnia glebę, ale także czyni ją bardziej żyzną.

Technika sadzenia

W przypadku sadzenia materiału z zamkniętym systemem korzeniowym, podlewa się go dzień przed sadzeniem. Dzięki temu możliwe jest wyjęcie sadzonki bez uszkodzenia grudy. Naszym zdaniem lepiej jest sprawdzić stan korzeni. Następnie po upływie doby wyjmij sadzonkę z pojemnika, ostrożnie usuń ziemię z korzeni i umieść ją w wodzie na kolejny dzień.

Sam proces sadzenia nie jest skomplikowany. Sekwencja działań:

1. Wykopać dół do sadzenia o głębokości 3 razy większej i szerokości 3 razy większej niż bryła korzeniowa materiału roślinnego.

2. Na dole uformuj warstwę perlitu. Grubość – 2-3 cm. Warstwa ta będzie pełniła funkcję warstwy drenażowej.

3. Wymieszać wierzchnią warstwę gleby z perlitem w stosunku 1 : 1.

4. Rośliny są opuszczane do dołka, korzenie są delikatnie rozprowadzane.

5. Przykrywamy je podłożem, które lekko ubijamy, aby nie było wokół nich kieszeni powietrznych.

6. Podlewamy roślinę, robiąc rynienkę na obwodzie strefy korzeniowej. Zapobiega to spływaniu wody. Dawka dla próbki o wysokości 30 cm wynosi 3 l. Używana woda jest niegazowana, a nie zimna.

7. Gdy gleba jest nasycona, dodaj trochę więcej, ale nie ubijaj jej bardziej.

8. W celu utrzymania kruchej struktury gleby, zapobieżenia parowaniu wilgoci i rozwojowi chwastów, w obrębie pola siewnego umieszcza się warstwę mulczu.

Pielęgnacja bukszpanu

Również po zakończeniu pracy należy zadbać o porządek w pasie sadzenia. W razie potrzeby wymienić mulcz na świeży. Regularnie podlewać i nawozić. Ponieważ bukszpan rośnie powoli, uważamy, że należy wziąć to pod uwagę przy obliczaniu składników odżywczych, których potrzebuje uprawa na otwartym terenie.

Podlewanie

Po posadzeniu pierwsze podlewanie powinno nastąpić po tygodniu, jeśli nie spadł deszcz. Dawka dla próbki o wysokości 1 m wynosi 10 litrów wody. Wodę należy nanosić ostrożnie pod korzeń, a nie na pędy. Płyn do podlewania powinien być miękki, bez chloru. Aby zapobiec stagnacji wilgoci w glebie gliniastej, nawet w okresach suszy, nie należy zmniejszać odstępów między zabiegami wodnymi. Zwiększenie objętości wody jest wystarczające.

Po nawilżeniu, gdy gleba się otrząśnie, należy ją spulchnić. Równocześnie usuwać chwasty. Spulchnianie i odchwaszczanie – konieczne, jeśli nie stosuje się mulczu. Ta ostatnia pozwala na dłuższe odstępy pomiędzy zabiegami uprawowymi.

Nawożenie

Bukszpan należy zasilać dopiero po jego ukorzenieniu się. Nawóz azotowy należy dodać na wiosnę. W okresie letnim można zastosować mieszankę złożoną, która zawiera azot, fosfor i potas. Natomiast jesienią nie stosuje się azotu w bukszpanie. Pobudza masę zieloną, przez co roślina wychodzi nieprzygotowana do zimy. Najlepiej ograniczyć stosowanie do potasu. Naszym zdaniem skuteczne jest przemienne stosowanie nawozów organicznych z mineralnymi agro-tukami w celu uzyskania równowagi makro- i mikroelementów w glebie.

Przesadzanie

Przesadzanie ogrodu może być konieczne. Zabieg ten najlepiej przeprowadzić wiosną. Dojrzałe rośliny są mniej tolerancyjne na przesadzanie. Aby zminimalizować stres, uprawy przesadza się z kępą starej ziemi. Procedurę przeprowadza się w takiej samej kolejności jak sadzenie początkowe. Bukszpan szybko się ukorzenia i nie traci swoich walorów ozdobnych, nawet przez krótki czas, jeśli przestrzega się wszystkich zasad.

Przycinanie

Bukszpan dobrze nadaje się do cięcia, które sprzyja powstawaniu rozgałęzionych pędów. Najlepszy czas na to to kwiecień i początek maja. Bukszpan jest najczęściej kształtowany zgodnie z prawami geometrii. Najpopularniejsze kształty to sześcian, stożek i kula.

Naszym zdaniem można uprawiać buxus jako drzewo konarowe, pozostawiając na nim tylko środkowy, najsilniejszy pęd, a całą resztę wycinając pod korzeniem. Po uformowaniu pnia, korona ma kształt kuli. Ponieważ pędy bukszpanu rosną wolno, wystarczy tylko raz uformować koronę, a potem trzeba zadbać o jej schludny wygląd. Przycinając rośliny w celu zachowania ich piękna, zazwyczaj przycinamy tylko młode pędy. Stare gałęzie porusza się tylko w przypadku większych cięć i gdy krzew lub drzewo straciło swój kształt. Naszym zdaniem optymalna częstotliwość cięć korygujących to miesiące. Po zabiegu nie należy zapominać o podlewaniu i dokarmianiu roślin, które aktywnie zaczną wypuszczać nową zieleń.

Ochrona przed chorobami i szkodnikami

Buxus ma dobrą odporność. Przy odpowiedniej pielęgnacji, zdrowa roślina jest odporna na wiele chorób. Szkodniki na pędach notuje się częściej, ale też tylko wtedy, gdy nie przestrzega się zasad uprawy.Niebezpieczni wrogowie:

1. Muszka bukszpanowa,. Składa jaja wczesnym latem na młodych liściach na końcach pędów. Wylęgające się larwy zimują w liściach i jednocześnie na nich żerują. Wiosną przepoczwarzają się, a dorosłe osobniki (imago) pojawiają się w maju i ponownie składają jaja. W przypadku masowego występowania szkodnika należy zastosować insektycydy „Aktara”, „Carbophos”, „Fufanon” do zwalczania szkodnika. W przypadku występowania licznych kolonii oprysk należy powtarzać w odstępach 10 dniowych.

2. Bukszpan.Pęcherze na liściach i więdnięcie pędów świadczą o jego obecności. Podobne preparaty stosuje się do kontroli.

3. Pająk.Szkodniki ssące, które żywią się sokami z pędów. Masowe porażenie powoduje utratę walorów dekoracyjnych krzewu: liście żółkną i opadają. W pozbyciu się roztocza pomogą wspomniane już preparaty.

Spośród chorób buk zwyczajny cierpi na nekrozę pędów, której towarzyszy zamieranie końcówek gałęzi i plamistość liści. Leki zawierające miedź są stosowane do kontroli choroby. W przypadku intensywnego rozwoju rośliny wymagany jest więcej niż jeden zabieg. Skuteczne narzędzia: mieszanka Bordeaux, XOM. Jeśli pędy są zaatakowane przez raka, należy wyciąć wszystkie chore części, aż będą zdrowe, a rany opatrzyć Fondazolem.

Schronienie zimowe

Buxus jest wiecznie zielonym. Jego siedlisko znajduje się w cieplejszym klimacie. W umiarkowanych szerokościach geograficznych bukszpan wymaga osłony. Rozpocząć po osiągnięciu temperatury -10 ºC. Jeśli jest to roślina z gatunku bramkarzy, należy ją wcześniej przywiązać do słupka, aby silne opady śniegu nie spowodowały złamania środkowego słupka. Konar należy następnie owinąć polarem lub związać lapnikiem. Dorosłe rośliny można pobielić, a następnie tylko koronę rośliny ozdobnej należy owinąć sznurkiem.

Żywopłoty i żywopłoty również wymagają okrycia – cały żywopłot powinien być pokryty dwiema do trzech warstwami materiału okrywającego. Sugerujemy użycie zarówno polaru, jak i burłapy. Bukszpan zawczasu związać, aby delikatne pędy nie łamały się pod mokrym śniegiem, nie mogąc wytrzymać ciężaru osłony. Zamocuj koc, przykrywając krawędzie ziemią. Oklejanie szkółek i młodych roślin warstwą ściółki wokół strefy korzeniowej. Torf jest używany jako materiał do ściółkowania.

Usunąć okrycie, gdy tylko pojawi się wiosenne ciepło, w przeciwnym razie istnieje duże ryzyko przemarznięcia korzeni. Nie należy jednak robić tego na noc, gdyż wiosenne słońce może uszkodzić pędy. Przy usuwaniu materiału pokryciowego należy pozostawić jedną warstwę. Po zaaklimatyzowaniu się bukszpanu należy go również usunąć.

Bukszpan jest rośliną niezwykle dekoracyjną. Ale jest też ceniona za swój niewymagający charakter. Połączenie tych cech sprawia, że uprawa jest bardzo popularna wśród architektów krajobrazu.