Często w chwilach bezradności myślałeś, że masz słabą cechę. Jego definicja leży jednak znacznie głębiej i oznacza niezdolność do kształtowania własnego punktu widzenia, przekazywania go innym. Warto zauważyć, że ludzie o słabym umyśle trzymają się kurczowo cudzych przekonań. Ale kiedy przychodzi do podjęcia decyzji i przejęcia kontroli nad trudną sytuacją, opuszczają gardę i wycofują się z sytuacji.
Na nasz charakter składają się poszczególne cechy, które go określają – akcenty. Niektóre akcenty mają charakter niewypowiedziany, co oznacza, że w mniejszym stopniu wpływają na całą osobowość. Inne wyrażane są z umiarem i pojawiają się w pojedynczych sytuacjach życiowych. Trzecie są silnie wyrażone i przejawiają się w większości sytuacji przeżywanych przez jednostkę. Ponadto,każdy akcent ma jedno lub drugie:
- Osobista (tkwiąca w nas od urodzenia) decyduje o tym, jak czujemy się w środku. Są to nasze sposoby przeżywania traumatycznych wydarzeń, procesy komunikacyjne itp.
- Orientacja społeczna powstaje w procesie socjalizacji i określa sposoby interakcji interpersonalnych z ludźmi, charakter działań.
- Istnieją tylko dwa ogólne akcenty odnoszące się do osobowości w ogóle – ekstrawersja i introwersja. Introwertycy są wycofani w swój wewnętrzny świat, do którego nie są gotowi wpuścić innych. Charakteryzują się intensywnym zamartwianiem się i skupianiem na nich uwagi, a także dochodzeniem swoich granic. Ekstrawertycy są nastawieni na społeczeństwo i są gotowi się na nie otworzyć. Ale jednocześnie wykazują niestabilność decyzji i podatność na opinie z zewnątrz.
Gdyby ludzie mieli czyste akcenty, rozwiązania ich problemów byłyby „na powierzchni”. Ale psychologowie rzadko je obserwują, bo ludzie łączą wiele cech mieszanych, m.in.
Poczucie winy, wstydu i rozczarowania
Jak objawia się słaby charakter?
Czasami słaby charakter mylony jest z sytuacyjnym lenistwem, brakiem energii, skłonnością do unikania problemów. Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie te cechy są istotne dla słabowitości, ale nie opisują jej w pełni. Dlatego nie należy przyklejać sobie lub innej osobie etykietki bez zapoznania się z jej cechami:
- Nieśmiałość. Nieśmiałość podąża wszędzie za osobą o łagodnym usposobieniu. Jest mu nieznośnie trudno podejść i zaprzyjaźnić się, a nawet zapytać nieznajomego o drogę do właściwego miejsca.
- Niezdolność do podejmowania decyzji.niezdecydowanie, które niezależnie od charakteru sytuacji (stresującej czy rutynowej) towarzyszy nam wszędzie. Czy chodzi o ratowanie świata, czy o wybór dodatków do rogalika, obie sytuacje go odstręczają.
- Niezdolność do kontrolowania własnych emocji.Dlatego osoby o słabym temperamencie są skłonne do silnego wyrażania uczuć – łez, agresji, smutku. Osoba uznaje, że istnieje problem z inteligencją emocjonalną, ale nie może nic z tym zrobić.
- Strach przed odpowiedzialnością.Jeśli jakieś działanie osoby o słabym umyśle spowoduje negatywne konsekwencje, będzie ona widzieć problem gdzie indziej, ale nie w sobie. Nie jest to kwestia niemożności odpowiedniego przeanalizowania sytuacji. Jeśli przyzna się do błędu, będzie musiał za niego odpowiedzieć, więc łatwiej jest zignorować zdrowy rozsądek i unieść ciężar odpowiedzialności.
- Trudności komunikacyjne.Prowadzenie dialogu oznacza zbliżenie do siebie dwóch punktów widzenia. Ale osoba słabo rozwinięta nie jest w stanie skupić się na sobie, a tym bardziej wyjaśnić swojego zdania. Czuje się bezsilny, gdy nie może wyrazić swojego zdania, więc przyjmuje postawę bierną.
- Niezdolność do formułowania opinii na temat ważnych wydarzeń.Kiedy osoba o łagodnym usposobieniu zostanie zapytana o opinię na temat ważnego wydarzenia, będzie zakłopotana. Osoba poinformowana będzie próbowała wyrazić swoją opinię, ale będzie się ona składała z fragmentów tego, co powiedzieli inni.
- drobne zazdrości.Kiedy człowiek o słabym charakterze widzi przed sobą przykład kogoś, kto działa pewnie, niezależnie, zaczyna odczuwać skwierczące uczucie zazdrości. To samo dotyczy sytuacji, gdy przyjaciele lub znajomi osiągają coś, czego on sam nie może zrobić.
- Potrzeba autorytatywnej opinii osoby z zewnątrz.Tacy ludzie mają skłonność do tworzenia sobie idoli, których wypowiedziami mogą się kierować. Jeśli znajdą autorytet wśród swoich znajomych, z pewnością będą próbowali wciągnąć ich w nałogowe relacje. Robi się to po to, by stworzyć trwałe ideologiczne oparcie.
- Wymyślona dobroć.Osoby postronne uważają ludzi o słabej woli za osoby o dobrym, miękkim sercu. Jednak przy bliższym poznaniu nagle odkrywamy, że wykazują one sztywność i agresję. Aby być życzliwym, trzeba mieć moralną odwagę, a oni jej nie mają.
- Odkładanie pracy na później. Systematyczne lenistwo leży u podstaw słabego charakteru. Strach przed porażką, strach przed odpowiedzialnością i brak siły woli.
Jak widać, wszystkie te znaki mają silny negatywny kontekst. Nie zniechęcaj się jednak, bo słabość charakteru to nie wyrok i można z nią walczyć. Poniżej przedstawiono więc analizę możliwych przyczyn i skutecznych sposobów radzenia sobie z problemem.
Przyczyny słabości umysłu
Każda negatywna konsekwencja ma swój pierwotny impuls. Słabość ma też kilka pierwotnych źródeł, skąd się bierze. Psychologowie nie mogą sformułować dokładnej listy przyczyn, ponieważ rozwój cech charakteru jest procesem bardzo indywidualnym. Poniżej przedstawiono uogólnione przyczyny, które powodują słabość:
- Typ temperamentu.Przychodzimy na świat z zestawem pewnych cech, które wpływają na przemianę jednostki, a następnie osobowości w miarę dorastania. Uważa się, że typy introwertyczne o wysokich wartościach neurotycznych (melancholijnych) dają początek słabej osobowości. Jednak czyste typy temperamentu są rzadkie, więc melancholik choleryk również podlega temu zjawisku.
- Deprywacja emocjonalnaod znaczących dorosłych w dzieciństwie. Jeśli dziecku brakuje matczynej miłości i opieki w pierwszych latach życia, w późniejszym życiu nabędzie słabe cechy charakteru. Na przykład, jeśli dziecku odmawia się czułości (pocałunku, przytulenia, uśmiechu), gdy ma półtora roku, rozwinie ono tendencje depresyjne. Gdy alienacja emocjonalna od rodziców trwa w okresie 1.Jeśli dziecko jest w wieku od 5 do 3 lat, istnieje duże ryzyko rozwoju uporczywego zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego. To znaczy, że dziecko jest prześladowane przez myśl, że jest w niebezpieczeństwie, jest prześladowane, podsłuchiwane. Jest to szczególnie widoczne w wieku przedszkolnym i szkolnym. W starszym wieku jest odczuwany jako lęk i czasami rozwija się w ataki paniki. Okrucieństwo, przemoc ze strony rodziców lub przeciwnie, nadmierna kuratela i pobłażliwość w wieku świadomym stymuluje rozwój nieśmiałości, lęku przed komunikacją, ukrytej agresji.
- Traumy psychiczne w wieku krytycznym. Kryzys ten oznacza jakościową przemianę w osobowości dziecka i przejście do nowego etapu rozwoju. Jeśli w tym wrażliwym okresie dana osoba dozna urazu psychicznego (w wyniku mobbingu, przemocy fizycznej itp.) lub..), można przypuszczać, że budowane są słabe punkty.
- Psychologiczne mechanizmy obronne.Wiadomo, że charakter kształtuje się przez całe życie (dlatego nigdy nie jest za późno na pracę nad sobą). Po zbudowaniu mechanizmu obronnego (unikanie, dewaluacja, itp.)..), które odniosły sukces w swoim zadaniu, są zakorzenione w osobowości. Dalej wpływa na kształtowanie się cech charakteru.
Radzenie sobie z wadami wymaga maksymalnej koncentracji. Tak więc rozpoczęcie walki jest pierwszym krokiem do pozbycia się słabości charakteru.
Metody postępowania ze słabym charakterem
Ci, którzy radzą wziąć się w garść i wyrażać się bez strachu, z pewnością nie byli w sytuacji słabego charakteru. Pchanie się z impetem w głęboką otchłań nie jest właściwym ani skutecznym rozwiązaniem. Słabości powstawały nie w ciągu miesiąca czy roku, więc i podejście do prac naprawczych musi być realizowane etapami. Wskazana jest wizyta u psychologa w celu przepracowania blokad w ramach indywidualnej porady, zrozumienia przyczyn i wymyślenia logicznego rozwiązania dla prośby. Brak możliwości spotkania z profesjonalistą nie jest powodem do pracy nad sobą. Potrzeba po prostu kilka razy więcej staranności.
Metoda „izolacji”
Celem metody jest odwołanie się do wewnętrznego głosu. Efektem tego jest umiejętność formułowania własnych opinii. W tym celu konieczne jest zapewnienie warunku całkowitej izolacji informacyjnej. Odłóż telefon, laptop i inne gadżety, wyłącz telewizor. Następnie weź kartkę papieru i długopis. Musisz przelać na papier to, co myślisz o jakimś wydarzeniu, dziele sztuki itp.. Ważne jest, aby słuchać swojego wewnętrznego głosu i nie próbować gorączkowo pamiętać, co inni ludzie powiedzieli na ten temat.
Kiedy masz opinię, przeczytaj ją ponownie i zobacz, jak to jest z tobą. Jeśli nie ma oczywistych zapożyczeń (a pamiętaj, że nie ma kto kłamać), to na ile się z nim zgadzasz?. Jeśli nie jesteś zadowolony z wyniku, spróbuj ponownie. Metoda ta wymaga staranności i wysiłku. Aby nie rezygnować od razu z samorozwoju, ważna jest odpowiednia motywacja.
Tworzenie właściwej motywacji
Celem budowania motywacji jest wzmocnienie motywacyjnego aspektu działania i nadanie pracy nad sobą solidnych podstaw sensu. Weź kartkę papieru z długopisem i podziel ją na dwie części. W pierwszej napisz o tym, jak brak charakteru negatywnie wpływa na Twoje życie (stagnacja zawodowa, nieumiejętność komunikacji z ludźmi, strach przed podjęciem odpowiedzialnej pracy itp.)..). Druga pokazuje, jak zmieni się twoje życie, gdy będziesz rozwijać siłę charakteru.
To przeczytaj, co tam napisałeś. Konwencjonalnie jedna kolumna to teraźniejszość, z której jesteś niezadowolony. W innym – świetlana przyszłość, która jest możliwa tylko po jakościowej przemianie osobowości.
Zajęcie się źródłami problemu
Z psychologiem czy bez, ważne jest, aby dowiedzieć się, dlaczego masz słabość charakteru. Zbadaj swoje relacje z rodzicami, rówieśnikami i wszelkie sytuacje, w których byłeś emocjonalnie lub fizycznie wykorzystywany. Kiedy już zidentyfikujesz punkt bólu, spróbuj go przepracować. Na przykład, pozbawienie emocjonalne matki lub zimna postawa ojca mogły sprawić, że stałeś się niepewny siebie. Ważne jest, aby uświadomić sobie, że przyczyna zachowania rodziców nie tkwi w Tobie, ale w nich. Kiedy już uświadomisz sobie ten fakt, pozostaje ci symptomatyczna walka charakterów.
Popracuj nad swoim sposobem myślenia
Celem jest nauczenie się, jak przenosić myśli z płaszczyzny wewnętrznej na zewnętrzną. Wymaga to sformułowania w głowie spójnej, logicznej myśli i utrwalenia jej. Potem powiedz to na głos przed lustrem. Wystąpisz dla siebie jako outsider, ale uważny słuchacz. Wsłuchaj się w brzmienie swojego głosu, skup się na nim. Następnie spróbuj powtórzyć tę myśl z inną intonacją. Systematyczne podejście przybliży Cię do celu.
Rozwijaj siłę woli
Aspekt wolicjonalny jest jednym z najtrudniejszych do kultywowania. Zorganizować dzień testowy, aby jasno zaplanować. Zaplanuj listę rzeczy do zrobienia na godzinę i minutę i przestrzegaj jej dokładnie w ciągu dnia. Umieć wyznaczyć cel i termin jego realizacji. Tutaj jesteś szczery wobec siebie i powinieneś skupić się tylko na sobie. Naucz się na przykład tańca w tydzień. Umiejętność zmuszenia się do działania pomimo swoich pragnień, lęków i lenistwa to mocny krok w kierunku pozbycia się słabego charakteru.
Weź odpowiedzialność
Po prostu weź odpowiedzialność za swoje działania i nie próbuj zrzucać jej na ludzi wokół ciebie lub niesprzyjające okoliczności. Jeśli coś w Twoim życiu nie poszło zgodnie z planem, to skup się na sobie. Dlaczego wszystko poszło nie tak?? Jeśli pojawią się myśli o zaangażowaniu innych, zdusić je w zarodku. Szukaj odpowiedzi w sobie. Na przykład, jeśli twoje ciasto nie jest tym, czym myślałeś, że będzie, nie myśl, że to wina cukiernika. Przenieś punkt ciężkości odpowiedzialności na swój plan: „Nie wybrałem cukiernika wystarczająco odpowiedzialnie, więc nie dostałem tego, co chciałem.
Wniosek
Charakter pochodzi z rozwoju wewnątrzmacicznego, ale kształtuje się przez całe życie. Więc zawsze jest szansa na bycie najlepszą wersją siebie. Niniejszy artykuł przedstawia podstawowe techniki radzenia sobie ze słabością. Istnieje wiele technik, ale przejście do podstaw pokaże Ci właściwy sposób pracy nad sobą. Jest taki ciekawy cytat dotyczący samorozwoju: „Jedyne zwycięstwo, które się liczy, to zwycięstwo nad samym sobą” (D. Owens). Wierzę, że każdy z was może pokonać swoje słabości i stać się osobą o silnej woli.
Czy istnieje skuteczny sposób radzenia sobie z problemem słabej woli? Jakie są najważniejsze przyczyny, które wpływają na osłabienie naszej woli? Czy istnieje jakiś sposób, aby wzmocnić naszą wolę i być bardziej konsekwentnymi w realizacji naszych celów? Proszę o porady dotyczące tego, jak zmniejszyć wpływ tych 10 oznak osoby o słabej woli na nasze życie.
Co proponujecie jako rozwiązania dla osób o słabej woli? Czy istnieją jakieś metody czy techniki, które można zastosować w celu wzmocnienia swojej siły woli i przeciwdziałania tym oznakom? Chciałbym poznać wasze spostrzeżenia i sugestie w tej sprawie.