Jak przestać myśleć za dużo i podjąć działanie

Co niby miałoby być złego w myśleniu, nawet jeśli jest go za dużo?. Myślenie oznacza rozumowanie, analizowanie, rozumowanie inteligentne.

To jest tak. Ale czasami proces myślowy grzęźnie, staje się nadmierny. Człowiek bez końca „przeżuwa” pałkę myśli. I w końcu nigdy nie zabierają się do podjęcia zdecydowanych działań.

Refleksja staje się złym nawykiem dla niektórych ludzi, psując im nastrój i zużywając ich energię. Myślenie pojawia się nie tylko wtedy, gdy jest potrzebne do pracy. Tysiąc myśli, zwykle niepokojących, pojawia się w naszej głowie przy każdej okazji.

Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne zaproponowało nazwę dla tego zjawiska: „overthinking”. Myśli obfitują, działań jest niewiele.

Jest to stan charakteryzujący się zamyśleniem, niepokojem, samokrytyką, oczekiwaniem negatywnych wyników, powtarzającymi się, zalegającymi myślami o sobie, swoich problemach i przeżyciach, którym towarzyszy drażliwość i nerwowość. Ludzie, którzy bezowocnie medytują, mają tendencję do większej depresji i niepokoju.

Ale nie tylko zły nastrój wynika z nadmiernego myślenia. Co gorsza, im więcej człowiek myśli, tym mniej prawdopodobne jest, że zrobi krok, podejmie działanie.

Dlaczego tak się dzieje?

Jest wśród nas szczególna kategoria ludzi – myślicieli, filozofów. Całe ich życie polega na myśleniu i rozumowaniu. Ale ten artykuł jest o zwykłych ludziach, którzy z jakiegokolwiek powodu utknęli w niekończącym się procesie myślowym. Zawsze szykują się do skoku, ale nigdy tego nie robią. O co chodzi?? Gdzie szukać przyczyn takiego zachowania?

• Strach

W pierwszej kolejności należy winić za to strach.Jakąkolwiek formę przyjmie strach, zawsze będzie częścią naszego życia. Wszyscy są przerażeni. Nie przeszkadza to jednak wielu osobom w pięknym i spełnionym życiu. Strach nie musi być czymś odrętwiającym.

Czujemy strach, gdy stawiamy stopę na nieznanym terytorium, gdy zaczynamy (lub właśnie zamierzamy) zmieniać coś w naszym życiu. Bardzo często ten strach pozbawia nas energii i nie pozwala nam zmienić naszego życia na lepsze. Psychologia tłumaczy to w prosty sposób. To w naszej psychice każdy człowiek łaknie bezpieczeństwa. Wszelkie innowacje, innowacje, które postrzegamy jako niebezpieczne, jako przysłowiową ucieczkę z naszej strefy komfortu. Trzeba się dostosować, robić rzeczy w nowy sposób. To właśnie wywołuje strach. Kiedy podążamy utartymi ścieżkami, wiemy, co nas czeka z każdym nowym krokiem. Ale gdy tylko ktoś nieznacznie odbiega od utartej trajektorii, pojawia się wiele niepokojów.

Jest sposób na poradzenie sobie z tym uczuciem. Sztuką jest bać się, ale robić to, co się wybierze. Strach nigdzie się nie wybiera i będzie za tobą cały czas chodził. Ale można z tym żyć.

• Perfekcjonizm

Dążenie do doskonałości to kolejny powód utknięcia w procesie myślowym. Chcą „skończyć”, „rozgryźć” i zrobić to lepiej.

Pragnienie bycia doskonałym jest bardzo godne pochwały. Ale ma to swoją drugą stronę. Staranie się o bycie doskonałym może skutkować nie robieniem niczego.

Perfekcjonizm jest dzieckiem tego samego lęku i jest też jednym ze sposobów radzenia sobie z nim. Perfekcjonistą kieruje złudzenie, że jeśli będziesz w kółko myśleć o rzeczach i doprowadzisz je do perfekcji, poczujesz się bezpiecznie. Nie będzie żadnych niespodzianek. Tylko robiąc to perfekcyjnie możesz mieć pewność, że nikt nie będzie Cię oceniał ani odrzucał Twojej pracy. Perfekcjonizm jest więc również ściśle związany z poczuciem wstydu i lękiem przed oceną.

Myśliciele lubią za dużo myśleć i chcą, żeby wszystko było proste. Odrzucenie „niedoskonałych rozwiązań” i ciągłe zastanawianie się nad tym samym w poszukiwaniu idealnego sposobu na rozwiązanie problemu, który nie istnieje w naturze. Kluczowym przesłaniem dla perfekcjonistów jest zrobienie tego dobrze, a następnie pozwolenie na wykonanie. Lepiej dać „C” niż nie dać nic.

• Prokrastynacja

• 

Opóźnienie, zwlekanie lub celowe odkładanie na później. Overthinking można uznać za formę unikania planowanego działania. Jest to często konsekwencja perfekcjonizmu: brakuje nam środków, by zrobić coś idealnie, więc odkładamy to na lepszy moment.

• Samokrytyka

Błędy i porażki w przeszłości mogą dosłownie sparaliżować człowieka. Patologiczny krytyk w twojej głowie nieustannie przypomina ci o twoich przeszłych porażkach i nie pozwala ci zabrać się do pracy. Bo wtedy wzrasta ryzyko, że znowu się pomylimy. Zdanie „kto nic nie robi, ten się myli” w tym przypadku brzmi jak usprawiedliwienie bezczynności.

Skąd wiesz, czy nie myślisz za dużo?

Istnieje różnica między nadmiernym przemyśleniem swoich działań przed podjęciem zdecydowanego kroku, ważeniem za i przeciw a hiperrefleksyjnością. Pierwszy z nich jest odmianą zachowania konstruktywnego. Drugi jest już nieprawidłowy. Często trudno jest określić granicę między tymi stanami.

Szanse są takie, że wkładasz zbyt wiele czasu i energii w przemyślenie spraw:

• Szorowanie po jednej myśli w głowie i brak możliwości przełączenia czy przesunięcia;
• analizował sytuację najpierw z jednej strony, potem z drugiej i trzeciej, ale nigdy nie doszedł do sedna sprawy
• Często żartobliwie nazywa się Cię filozofem i dokucza Ci, że jesteś nadmiernie zamyślony;
• Często łapiesz się na tym, że robisz coś, co robiłeś automatycznie, podczas gdy myślisz o tym.

Jak pokonać ten stan

Pierwszą rzeczą, którą należy zrobić, jest zaakceptowanie faktu, że myślisz za dużo. Uświadom sobie samemu konkretną przyczynę swojego przesadzania. Następnie uświadom sobie, jak bezowocne rozważania psują twoje życie i wpływają na twój stan emocjonalny. i dopiero wtedy zacząć ją zmieniać.

Jak? Oto kilka konkretnych kroków.

Zwróć uwagę na swoje myśli

Kiedykolwiek zauważysz, że myślisz o czymś za dużo, spróbuj najpierw to namierzyć, a następnie zatrzymać przepływ.

W terapii poznawczo-behawioralnej jest świetne ćwiczenie na pozbycie się bezproduktywnych myśli. Wyobraź sobie, że twój mózg to biały pokój. Ściany, podłoga, sufit – wszystko w nim jest białe. Pokój jest zupełnie pusty. Jest tylko okno i drzwi naprzeciwko okna. Myśl w twoim mózgu to ptak wlatujący do pokoju przez okno. Zwizualizuj ją jako taką, a następnie po prostu wypuść za drzwi.

Podziel się

Czasem wystarczy wypowiedzieć tę myśl na głos, by wyrwać się z codziennego biegu przez to samo. Jeszcze lepiej jest usłyszeć inny punkt widzenia, spojrzenie osoby z zewnątrz na dany problem lub sytuację. Więc powiedz swoje myśli ukochanej osobie.

Naucz się medytować

Medytacja świecka, której istotą jest skupiona uwaga, uwalnia mózg od myśli, łagodzi napięcie nerwowe i fizyczne.

Zjedz salami kawałek po kawałku

Przypomnij sobie to słynne „widzę cel, nie widzę przeszkód”? Bardzo skuteczny sposób, aby przestać się bać, przygotować, pomyśleć i zacząć coś robić. Wystarczy wyznaczyć sobie konkretny cel i nie dać się rozproszyć wątpliwościom. Jeśli wydaje Ci się to jeszcze niemożliwe, podziel cel na mniejsze zadania, które nie budzą większego strachu. W psychologii nazywa się to „metodą salami” – nie połykaj całego patyka kiełbasy, ale pokrój go na kawałki. Robienie małych kroków na drodze do celu wcale nie jest straszne. Na przykład, jeśli marzysz o wyjeździe na wakacje za granicę, ale boisz się, bo nigdy nie byłeś dalej. Zacznij od małego – kup walizkę.

Tu i teraz

Myślenie i zastanawianie się polega na nurkowaniu w przeszłość lub teraźniejszość. Albo odtwarzasz w głowie swoje przeszłe doświadczenia, błędy i porażki, albo martwisz się o przyszłość. W obu przypadkach jesteś oderwany od rzeczywistości, od chwili obecnej. Im częściej sprowadzasz siebie z powrotem do chwili obecnej, tym bardziej prawdopodobne jest, że skupisz się na działaniu, a nie na myśleniu o nim.

Nie czekaj na poniedziałek

Jeśli postanowiłeś coś zrobić, zacznij już teraz. Nie odkładaj tego na jutro. To może nigdy nie nadejść. Przynajmniej pierwszy, najmniejszy krok. Zamierzam napisać książkę? Włącz komputer i utwórz plik dokumentu. Wszystkie. Początek jest tutaj. Teraz to już tylko kwestia wykonania.

Radzić sobie z niepewnością

W życiu nie ma absolutnych pewników. Tak więc bez względu na to, jak bardzo starasz się symulować przyszłość i wykluczyć wszelkie ryzyko, rzeczywistość będzie się różnić od twojej hipotezy. Można je zweryfikować jedynie próbując.

Dobrze jest się bać

Powtórzmy to jeszcze raz – bój się, ale rób to. Strach jest normalną reakcją psychiki.

Dyscyplina i codzienna rutyna

Może to zabrzmi banalnie, ale jasny harmonogram to świetny sposób, aby stać się bardziej proaktywnym. Zaplanuj swój dzień. O której godzinie, jakimi sprawami będziecie się zajmować. Postępuj zgodnie z tym schematem dzień po dniu. Nie zapominaj też o włączeniu do swojej codziennej rutyny odpoczynku i aktywności fizycznej.

Jesteśmy średnią naszego otoczenia

Aby przejść z kategorii myślicieli do wykonawców, postaraj się włączyć jak najwięcej z nich do swojego kręgu społecznego. Ci, którzy stale podążają w kierunku nowych wyników i nie siedzą długo w jednym miejscu.

Źródła:

Timothy Peachill, „Nie odkładaj tego na jutro”

Susan Jeffers „Bój się, ale rób to”