Jak przestać się martwić i zacząć żyć

Ponad 70 lat temu amerykański wykładowca, orator i motywator Dale Carnegie wydał książkę „Jak przestać się martwić i zacząć żyć”, założył kursy samorozwoju, umiejętności skutecznej komunikacji. Po nim nastąpił intensywny rozwój teorii komunikacji i systemu praktycznych szkoleń pomagających w samorealizacji i osiągnięciu sukcesu.

Porady z ubiegłego wieku

Oczywiście wiele z recept Carnegie’ego czy innych psychologów ubiegłego wieku ma dziś charakter wyłącznie humorystyczny, ale stały się one fundamentalną podstawą dla osób zajmujących się myśleniem i próbami zmiany zachowań.

Jego stosunkowo niewinne pojęcie lęku stopniowo przekształciło się w zaburzenie lękowo-depresyjne, które jest najczęstszym zaburzeniem psychicznym. Carnegie nie miał pojęcia, o ile bardziej obciążone psychofizjologicznie będą jednostki, mimo całkowitego technicznego zaopatrzenia. Na tle rosnącego dobrobytu rośnie liczba nerwic, psychoz i innych chorób.

Faktem jest, że proste naturalne lęki, takie jak brak schronienia czy pożywienia, stopniowo wypierają zupełnie nowe obawy, nietypowe dla ludzkiej natury. Konkurencja i kultura korporacyjna wymagają radykalnie nowych wzorców zachowań, gdzie osobiste cnoty i osiągnięcia mają niewielką lub żadną moc zmiany statusu społecznego lub pozycji finansowej danej osoby.

Podział klasowy w społeczeństwie stał się bardziej złożony, zapośredniczony, jednostkom trudno jest poruszać się w obecnych wymaganiach, standardy edukacji i udanej kariery szybko się zmieniają. Następuje aktywne narzucanie społecznie istotnych stereotypów, w których jednostka staje się szczególnie zależna od opinii publicznej i ciągłego porównywania, uczestnicząc w niewypowiedzianych rankingach.

Samokontrola i nawyki zastępcze

Carnegie wierzył, że stała samoobserwacja i przestrzeganie pewnych nawyków pomoże nam pozbyć się niepokoju i strachu. „Wygodne życie jest warte walki. Jeśli cenisz swoje życie, naucz się zachowywać spokój ducha.

Mamy tu do czynienia z metodologicznym fałszem: wielu psychologów postrzega biografię osoby jako serię dyskretnych, dyskretnych stanów, które można po kolei „neutralizować” przed negatywnymi wpływami środowiska.

Ale życie ludzkie i psychika człowieka to złożone, wielowarstwowe zjawiska, w których nie da się osiągnąć idealnej równowagi, a potem odetchnąć, zrelaksować się i „cieszyć”. Dlatego też osoba musi posiadać umiejętności samoregulacji i stale angażować się w refleksję i introspekcję.

1. Gotowość do apokalipsy– wszyscy mamy swoje kociołki w piekle, pieczemy się na ogniu wątpliwości i rozczarowań. Jeśli walka w tym kierunku jest bezużyteczna, musisz albo zmienić broń, albo poszukać nowego wroga. Zdolność do zaakceptowania negatywnego, niepożądanego scenariusza świadczy o dojrzałej, stabilnej psychice.

2. Wprowadzanie teraźniejszości do chwili obecnej, dystansowanie się od problemów z przeszłości i przyszłości. Najlepszym przygotowaniem do przyszłości jest jakościowe wykonanie dzisiejszych zadań. Ludzie zazwyczaj spędzają dużo czasu na rozmyślaniu o przeszłych żalach lub błędach i próbują przewidzieć, jak sprawy się potoczą, zamiast skupić się na bieżących sprawach i cieszyć się każdym cennym dniem, który mają.

3. Czas na refleksję i czas na emocje– najłatwiej jest umieścić wszystkie problemy w płaszczyźnie emocjonalnej i nie zajmować się faktami. „Nie mam dużo pieniędzy, bo rząd jest chciwy i wszystko zabrał” brzmi mniej przekonująco niż „Mogę zwiększyć swoje dochody, jeśli przestanę niekontrolowanie wydawać pensję i znajdę nową pracę”.

4. Konkretyzacja, określenie problemu– podstawowy logiczny krok w procesie podejmowania decyzji. Znajdź prawdziwy powód do niepokoju. Zamiast ponuro kontemplować „jestem chronicznym nieudacznikiem”, lepiej pomyśleć „jak mogę poprawić swoje wyniki?”.

5. Stawianie czoła prawdziwym przeszkodom– Kiedy ludzie boją się prawdziwych problemów, zaczynają wymyślać różne powody, by wywinąć się z zadania. Na przykład, osoba martwi się, że nie będzie w stanie zdobyć dobrej pracy. Zamiast doskonalić wiedzę i umiejętności, zaczyna mówić o niesprawiedliwym porządku świata i nieuczciwej konkurencji.

6. Różne biegi i hamulce– Rytm życia mówi nam, kiedy należy przyspieszyć lub zwolnić, ale ludzie mają tendencję do spędzania większości życia w anabiozie, wybierając wygodne, sprawdzone sposoby życia. Próbować nowych rzeczy, badać alternatywy i sposoby życia. Komunikuj się więcej, utrzymuj kontakt wcześniej.

Co się zmieniło

Współczesna psychologia wciąż zgłębia labirynt ludzkiej duszy i relacji międzyludzkich, pojawia się mnóstwo koncepcji i systemów szkoleniowych. Na pierwszy rzut oka zalecenia trenerów i psychologów mogą wydawać się mieć charakter egocentryczny.

Mówią o znaczeniu podkreślania własnych dominujących tendencji i ograniczania ambicji innych, ale ta „uniwersalna” rada działa w obu kierunkach. Społeczeństwo staje się bardziej podzielone, każdy zamyka się we własnych interesach i preferencjach. Oto lista najpopularniejszych i najbardziej udanych tytułów:

1. Allen Carr, Łatwy sposób na życie bez lęku i zmartwień;

2. Jack Canfield „Zasady osiągania sukcesu”;

3. Stuart Geddes „The Restless Man”;

4. Brian Robinson „Wyłącz zmęczenie, włącz życie”;

5. Richard Templar, „Zasady życia. Jak osiągnąć sukces i być szczęśliwym”;

6. Matt Haig’s Planet of the Nervous. Jak żyć w świecie kwitnącej paniki”;

7. Jill Hasson’s Gaining Confidence. Co to znaczy być asertywnym”;

8. Bridget Schulte „Nie mam czasu na! W poszukiwaniu wolnego czasu w dobie powszechnej presji czasu”;

9. Witalij Bogdanowicz, „Równowaga. Jak zachować równowagę ciała i duszy”;

10. Borys Litwak, „7 kroków do stabilnej samooceny”.

Trzeba przyznać, że współczesne książki o samokontroli opowiadają bardziej naukową, opartą na dowodach historię. Pokazują one czynniki leżące u podstaw lęku i zmartwień:

1. Zaburzenia równowagi hormonalnej,Nieprawidłowy metabolizm;

2. problemy z wychowaniem,Presja ze strony rodziców lub mentorów

3. warunki stresoweNauka i zatrudnienie;

4. Niepewna sytuacja w skali globalnej, Przyspieszenie tempa życia, szybkie zmiany w wyposażeniu technicznym i warunkach życia.

Zatracone zostają zwyczajowe punkty odniesienia i wartości, rozwarstwienie społeczne prowadzi do wzrostu napięcia, wzrostu agresji i przemocy, wymuszonej redystrybucji dochodów.

Powiedz im, jak mają żyć

W związku z powyższymi problemami indywidualnymi i społecznymi rola psychoterapii, psychokorekcji znacznie wzrosła, a psychologowie stali się jednostką kadrową w wielu organizacjach i firmach.

Ważne!Samoleczenie prowadzi do przewlekłej formy choroby i wielu nawrotów, Psychika, tak jak ciało, wymaga w porę profilaktyki i leczenia. Niewłaściwa autodiagnoza i autoterapia, schematy leczenia ze źródeł internetowych mogą pogłębić problem i doprowadzić do ciężkiej postaci depresji, choroby dwubiegunowej. Oto kilka podstawowych wskazówek, które pomogą Ci uporządkować siebie i zmniejszyć niepokój:

1. Określenie normalnego poziomu „lęku” i „wkurzenia. Jest to najbardziej komfortowa równowaga pomiędzy bezczynnością a aktywnym oporem. Ustalenie odpowiedniego poziomu dochodów, znalezienie najlepszej opcji zatrudnienia bez nadmiernego obciążenia psychofizjologicznego.

2. Zrób „audyt relacji”. Bardzo często samo ograniczenie niechcianych kontaktów, nawet z bliskimi krewnymi, czyni cuda. Wszakże ufamy im bezgranicznie i nie zauważamy, jak wzbudzają w nas niepotrzebne poczucie winy i odpowiedzialności oraz wciągają nas w swoje konflikty.

3. Określenie swoich priorytetów i obszarów zainteresowania.Nie musisz niczego udowadniać, nie musisz przed nikim odpowiadać, nikt nie obiecywał, że zostaniesz milionerem czy genialnym blogerem. Masz prawo do zarządzania swoim czasem według własnego uznania. Jak to mówią, jeśli nie zrobię tego, to nie jest to zaplanowane.

4. Dokumentuj wszystkie zmiany behawioralne i psychiczne.Prowadź dziennik, zapisuj niepokojące myśli i „dziwne” działania, łatwiej będzie je przeanalizować.

5. Rozmowy na forach i w tematach.Nie bój się „zarazić” i w końcu stać się szaleńcem. W ten sposób można rozpoznać i wyartykułować problem oraz znaleźć rozwiązania.

6. Zwrócić się w odpowiednim czasie do psychologa lub psychoterapeuty. W dzisiejszym społeczeństwie „wariat” czy „neurotyk” nie jest wstydliwą diagnozą. Przeciwnie, istnieje powszechne zainteresowanie problemami dostosowania osobistego i społecznego.

„Spóźniony na ostatni lot” – ludzie często czują, że nie mają czasu, przegapiają ważne momenty w życiu, biografie innych zawsze wydają się jaśniejsze i bardziej spełnione. Ale to złudzenie – najsilniejsze, najciekawsze doświadczenia i uczucia nie wynikają ze zmiany miejsca czy ekstremalnej aktywności, ale z prawdziwej, autentycznej komunikacji, uczestnictwa w pożytecznych lub twórczych projektach.