5 zasad przyjaźni, które musisz przekazać swojemu dziecku

Troskliwi rodzice starają się nauczyć swoje dzieci dobrych manier. To nie przypadek. W końcu wiele zależy od umiejętności budowania harmonijnej interakcji z innymi: sukces w życiu społecznym, umiejętność słuchania i rozumienia drugiej strony, w odpowiednim czasie deklarowania swoich intencji. Nie możesz nawet próbować naprawić zła, jeśli nie wiesz, czego możesz się spodziewać w interakcji z tymi, którzy cię otaczają. Psychologowie dziecięcy twierdzą, że ważne jest, aby pokazać dzieciom korzyści płynące z przyjaźni od najmłodszych lat. Dopiero wtedy ukształtuje się w nich prawidłowy pogląd na świat i pojawi się potrzeba wyrażania siebie. Poczucie odpowiedzialności społecznej kształtowane jest również przez pozytywny przykład dawany przez dorosłych. Niektóre zasady przyjaźni należy wyjaśnić wcześniej, aby przygotować dziecko do dorosłego życia.

Dzielenie się zabawkami

Wiadomo, że małe dzieci nieszczególnie lubią oddawać komuś swoje zabawki. To dlatego, że mają silny instynkt zaborczy. Jest to całkiem normalne i logiczne. Zadaniem dorosłego jest pokazanie, że dzielenie się zabawkami jest wspaniałe. Mogliby się wspólnie bawić i wymyślać różne i ekscytujące scenariusze. Jeśli jednak dziecko nie chce się podzielić, nie nalegaj. Pamiętajcie, żeby nie przesadzić. W przeciwnym razie istnieje duże ryzyko, że dziecko będzie gromadzić urazę i złość, co może prowadzić do dalszych negatywnych konsekwencji. Delikatnie i ostrożnie. Nie należy się w żadnym wypadku spieszyć w tak wymagającej sprawie.

Aby pomóc przyjacielowi

Wzajemna pomoc w przyjaźni jest pierwszą rzeczą. Bez tego punktu przyjaźń nie może mieć miejsca. Wyjaśnij, że potrzebujesz ramienia, na którym możesz się oprzeć, kiedy tego potrzebujesz. Pomoc można uzyskać na wiele sposobów – pod warunkiem, że jest ona przeznaczona na dobry cel. Czasami wystarczy powiedzieć sobie kilka czułych słów, aby rozładować napięcie emocjonalne. Ćwiczenie wyrażania uczuć w domu. Tylko wtedy córka lub syn nauczą się odpowiednio reagować. Te doświadczenia są dobre dla dziecka przy budowaniu wszelkich relacji interpersonalnych. tolerancja, gotowość do pomocy i chęć bycia pomocnym są wartościami w każdym społeczeństwie. Rodzice powinni wziąć odpowiedzialność za ich wychowanie u dziecka.

Bądź rozważny

Nigdy nie należy być zimnym w nawiązywaniu znajomości i nigdy nie odwracać się plecami do przyjaciela. Spróbuj wyjaśnić to dziecku na konkretnych przykładach. Bycie rozważnym oznacza nauczenie się wyraźnego uchwycenia nastroju drugiej osoby, wczucia się w to, co ma ona do powiedzenia w następnej kolejności. Wrażliwość na uczucia drugiej osoby jest bardzo rzadka. Wyjaśnij dziecku, dlaczego ważne jest, aby słuchać tego, co się do niego mówi i nie przerywać. Aby nie pozwolić, by słowa drugiej osoby przemknęły obok Twoich uszu, musisz poważnie podejść do rozmowy. Zawsze staraj się być w jakiś sposób użyteczny dla innych, a jeśli ktoś o coś prosi, to staraj się spełnić prośbę. Może być ważne dla drugiej osoby, aby mieć nadzieję na coś. Jeśli dziecko szuka rady lub wątpliwości, najlepiej w porę dodać mu otuchy. Pamiętaj, że zawsze łatwiej jest iść do przodu, gdy czujesz wsparcie ze strony rodziców.

Nie zdradzaj przyjaźni

Pokaż na własnym przykładzie, jak można przyjaźnić się przez lata i nie zniszczyć związku. Dobrze jest, jeśli masz przyjaciół, z którymi przyjaźnisz się od wielu lat. Najłatwiej przecież edukować nie słowami, które nie są niczym poparte, ale własnymi przykładami z życia. W tym przypadku dziecko nieświadomie będzie się od Ciebie uczyć, przejmując pozytywne doświadczenia. Później, gdy stanie się dorosły, będzie dążył do odtworzenia tego doświadczenia we własnym życiu. Rodzice powinni stać się dla swoich dzieci autorytetem, na którego przykładzie będą chcieli zmieniać życie, snuć nowe, inspirujące plany.

Powiedz im, że przyjaźń nigdy nie powinna być zdradzana. Przyjaźń to wielka wartość, bo nie pojawia się tak często. Nigdy nie można mieć zbyt wielu prawdziwych przyjaciół. Można się z nimi porozumieć w sposób szczery, sprawdzony przez lata. Bez względu na upływ czasu, taka duchowa więź tylko się umacnia. Nie boją się żadnych prób.

Bądź szczery

Szczerość jest tym, co ludzie naprawdę cenią w przyjaźni. Takie myślenie podejmują dorośli, gdy są mądrzy i doświadczeni. Wymaga to bycia hojnym, wspierającym i troskliwym. Oczywiście nie można wymagać tego wszystkiego od dziecka, bo jeszcze wiele nie rozumie z życia. Można jednak od najmłodszych lat uczyć dziecko szczerości, samodzielności i ciekawości. dawać przykład, że mówienie prawdy jest lepsze niż przekręcanie i uciekanie się do kłamstw. Jeśli pojawi się taka potrzeba, wyjaśnij, że szczerość jest przywilejem porządnych ludzi, którzy chcą czuć się potrzebni, pozostać wierni swoim ideałom. W tym celu bardzo pożądane jest nawiązanie ciepłych i pełnych zaufania relacji w rodzinie. Wtedy łatwiej będzie dziecku polegać na opinii ojca i matki.

Wartość przyjaźni powinna być zatem przekazywana dziecku w sposób delikatny i rozsądny. Rodzice powinni pomyśleć o tym z dużym wyprzedzeniem, zanim dziecko trafi do grupy dziecięcej. W rzeczywistości istnieje o wiele więcej zasad dotyczących przyjaźni. Trzeba jednak uczyć się jej stopniowo, aby nie była dla dziecka przerażająca i nie wyglądała jak coś, co wiąże człowieka. Należy również uczyć przyjaźni. Ta umiejętność nie przychodzi do nikogo sama z siebie. W przeciwnym razie Twoje dziecko nie będzie wiedziało jak postępować z innymi, nie będzie wiedziało jak się zachowywać w stosunku do innych. Najważniejsze, czego można się nauczyć: przyjaciel to taki, który nie zdradzi, a jeśli popełni błąd, znajdzie siłę i odwagę, by spróbować naprawić sytuację.