Dlaczego dziecko wymiotuje

Młodzi rodzice często biją na alarm, gdy dziecko wymiotuje. Jest to częsta sytuacja, która w większości przypadków jest wariantem normy, ale wymaga od matki monitorowania ilości regurgitacji na dobę, ich objętości oraz przyrostu masy ciała dziecka.

Co to jest regurgitacja

Najpierw musimy zrozumieć, czym jest regurgitacja. Regurgitacja to bierne wydostawanie się treści żołądkowej bezpośrednio po posiłku lub pół godziny po karmieniu. Sytuacja ta występuje u ponad połowy wszystkich zdrowych niemowląt, najczęściej przed 6 miesiącem życia. W pierwszych miesiącach organizm dziecka przystosowuje się do nowego środowiska. Ich układ pokarmowy nie jest wyjątkiem. Kiedy niemowlę ma regurgitacje, formuła lub mleko, które znajduje się w żołądku po karmieniu, jest wypychane z powrotem do środka.

Jak określić objętość regurgitacji

Poniższe kroki pomogą matce określić objętość regurgitowanego pokarmu:

1. Próbuj nakłonić dziecko do wypróżnienia się na pieluszkę. Tworzy się na nim plama.

2. Weź 1 łyżkę. . Woda, wylewana na pieluchę.

3. Porównaj plamy.

Jeśli plamy są mniej więcej tej samej wielkości, nie ma powodu do obaw.

Przyczyny regurgitacji

Medycyna rozróżnia dwa rodzaje przyczyn niedomykalności. Przyczyny związane z fizjologią niemowlęcia:

1. krótki lub balonowaty przełyk;

2. Przełyk ma u góry kształt lejka;

3. Zwężony przełyk;

4. Niedostatecznie rozwinięty zwieracz żołądka.

Błony śluzowe u noworodka są dość wrażliwe przy jednocześnie słabym gorsecie mięśniowym. W wyniku tych cech, kiedy pokarm dostaje się do żołądka, ściana żołądka zaczyna się kurczyć, wzrasta ciśnienie i niewielka ilość pokarmu zostaje wydalona z powrotem do ust. Zwieracz znajduje się między żołądkiem a przełykiem. W pierwszym roku życia nie jest jeszcze wystarczająco dojrzały. Po przełykaniu pokarmu zwieracz nie zamyka się całkowicie, pozwalając na przedostanie się pokarmu w dół przełyku i z powrotem do ust.

Przyczyny funkcjonalne:

1. Przełyk dziecka nie jest jeszcze ukształtowany, w pozycji leżącej pokarm spływa do ust;

2. aktywne ruchy po posiłku;

3. Objadanie się;

4. Zaburzony wzorzec odżywiania;

5. Nieprawidłowo dobrana formuła adaptacyjna;

6. Połykanie powietrza podczas karmienia;

7. Nieprawidłowe karmienie piersią;

8. Nagła zmiana pozycji dziecka po posiłku;

9. ucisk na brzuch dziecka, ciasna pieluszka, pieluchowanie, zaparcia, gazy;

10. Choroby układu pokarmowego;

11. choroby wirusowe;

12. urazy głowy.

Niedożywienie jest często przyczyną regurgitacji. Dotyczy to przede wszystkim „niemowląt”, które nie są karmione zgodnie z harmonogramem, ale na żądanie, tak jak niemowlęta. Ale formuła wymaga dłuższego trawienia niż mleko matki. W wyniku zakłócenia rytmu karmienia powstaje ucisk na dno żołądka, pokarm nie może być normalnie trawiony, dochodzi do regurgitacji.

Co uważa się za normalne regurgitacje?

Najczęściej regurgitacja nie ma nic wspólnego z dysfunkcją neurologiczną dziecka. W następujących przypadkach matka nie powinna panikować,Są to odmiany normy:

1. Dziecko nie czuje się gorzej po regurgitacji;

2. Dziecko nie odmawia kolejnego karmienia;

3. Dziecko bardzo przybiera na wadze;

4. Regurgitacja występuje, gdy dziecko leży na brzuchu;

5. Rzadka niedomykalność, nie więcej niż 2 st. . jednorazowo jest to około 30 ml.;

6. Nie więcej niż 5-6 regurgitacji dziennie;

7. Substancja ta ma konsystencję twarogu; ulega zsiadaniu pod wpływem soku żołądkowego;

8. regurgitacja „w sposób tryskający” nie częściej niż raz dziennie;

9. nie ma śmierdzących wymiocin.

To powinno zwykle ustąpić do jednego roku życia. Po 6 miesiącu życia regurgitacja staje się rzadsza. Nie należy się również martwić, jeśli po zmianie pozycji ciała dziecko będzie wymiotować w dwóch etapach. To normalne.

Które wymioty nie są odmianą normalnego

Niestety, nie wszystkie regurgitacje są fizjologiczne. Są sytuacje, które należy traktować bardzo poważnie. Rodzice powinni być czujni, jeśli:

1. W cofniętym płynie znajduje się nadmiar żółci lub krwi;

2. Brzuch jest wzdęty;

3. Biegunka występuje równolegle;

4. W kale dziecka znajduje się krew;

5. Jednoczesne zaparcia;

6. regurgitacja „przez tryśnięcie”, gdy dziecko leży na plecach;

7. Częste regurgitacje z „bulgotaniem”;

8. Wzrost temperatury ciała;

9. Regurgitacja godzinę po posiłku;

10. częste regurgitacje w odstępach 5-10 minutowych;

11. Senność po regurgitacji;

12. Dziecko nie przybiera wystarczająco na wadze;

13. Objętość regurgitowanego pokarmu jest duża.

Wymienione objawy mogą być oznaką problemów zdrowotnych u dziecka. Radzimy nie ignorować ich, ale jak najszybciej skonsultować się z pediatrą.

Co zrobić, gdy regurgitacja nie jest normalnym zjawiskiem

Jedyne co matka może zrobić to zgłosić się do lekarza. Pediatra skieruje wtedy dziecko na badania do specjalisty:

1. operacja;

2. neurologa;

3. gastroenterolog;

4. Konsultantka ds. karmienia piersią, jeśli dziecko jest karmione naturalnie.

Badając matkę, należy wyjaśnić następujące kwestie:

1. Czy dziecko jest prawidłowo karmione piersią.

2. Czy jest uczulony na preparat?.

3. Czy formuła została dobrana prawidłowo?.

4. Czy jest jakiś problem z przełykiem dziecka?.

Podczas badania przez neurologa, lekarz wykluczy obecność podwyższonego ciśnienia śródczaszkowego, padaczki.

Ważne! Im starsze jest Twoje dziecko, tym mniej regurgitacji powinno mieć. Jeżeli w 1. miesiącu życia dziecko wymiotowało 2-3 razy dziennie, a potem zaczęło wymiotować nawet 8-10 razy, taka sytuacja powinna zaalarmować rodziców.

Pierwsza pomoc dla dziecka

Jeśli dziecko leży na plecach i zaczyna wymiotować, natychmiast, bez zwłoki, weź je na ręce, aby zapobiec przedostaniu się pokarmu do dróg oddechowych. Zdarza się, że w trakcie karmienia piersią dziecko zaczyna odczuwać dyskomfort, płacze, beka, wtedy niech beknie w następujący sposób:

1. Przytrzymaj dziecko przy piersi tak, aby jego broda spoczywała na ramieniu matki. Delikatnie poklepuj lub pieść jego plecy.

2. Obróć dziecko na brzuszek, prostopadle do ciała matki. Jedną ręką trzymaj brodę dziecka, a drugą głaszcz lub lekko poklepuj jego plecy. Upewnij się, że główka dziecka jest wyżej niż inne części ciała. W przeciwnym razie powoduje to gwałtowny wzrost krwi i pokarm zostanie wrzucony do dróg oddechowych dziecka.

Jeśli dziecko regurgituje przez tryskanie, połóż je na boku, aby zapobiec przedostaniu się wymiocin do dróg oddechowych. Następnie umyj dziecko i zmień mu ubranie. W przypadku karmienia sztucznego podaj dziecku wodę. Trzymaj dziecko w ramionach, uspokajaj je i chodź po pokoju w pozycji pionowej, masując jego plecy. Gdy już się uspokoi, sprawdź jego temperaturę i stan ogólny.

Jak zmniejszyć liczbę regurgitacji u niemowlęcia

Dostosowanie karmienia piersią pomoże zmniejszyć liczbę regurgitacji u noworodka. W tym celu warto skonsultować się ze specjalistą od karmienia piersią. W domu radzimy matce zwrócić uwagę na następujące punkty:

1. Upewnij się, że dziecko dobrze trzyma pierś. Jego cały sutek powinien być w jego ustach. Matka nie może odczuwać bólu, a w powietrzu nie może być słychać gwizdów.

2. Dziecko nie powinno ślizgać się na sutku podczas karmienia. Często jest tak, że karmienie rozpoczyna się prawidłowo, dziecko w pełni chwyta pierś. Ale, stopniowo zaczyna się ślizgać tylko na jej sutku. Jeśli nie jest to kontrolowane w odpowiednim czasie, niemowlę łapie powietrze podczas ssania.

3. Jeśli pierś nie jest prawidłowo uchwycona, nie bój się zabrać piersi od dziecka i włożyć ją ponownie. Jeśli nadal będzie ssał w złej pozycji, to jest to strata energii. Karmienie powinno być nieskuteczne.

Eksperci od karmienia piersią radzą, aby karmić dziecko w pozycji „pod pachą”. Dzięki temu mama widzi, jak dziecko trzyma pierś i może łatwiej kontrolować karmienie. Normalizacja karmienia piersią zmniejsza liczbę wymiotów.

Jak uniknąć niedomykalności skrzepu

Kilka prostych zasad dotyczących karmienia piersią może pomóc w zapobieganiu cofania się skrzepu:

1. Na godzinę przed karmieniem połóż dziecko na brzuszku.

2. Podczas karmienia piersią należy zwrócić uwagę, aby ciało dziecka było lekko uniesione do góry.

3. Mleko matki może czasem powodować regurgitację, wylewając się z piersi strumieniami. Dziecko nie ma czasu na przełknięcie. Prowadzi to do wciągnięcia powietrza do żołądka. W tym przypadku matka powinna odciągnąć trochę mleka i nie pić żadnych płynów przed karmieniem piersią.

4. Jeśli dziecko jest karmione sztucznie, zaopatrz się w aptece w specjalny smoczek do butelki o działaniu antyrefluksowym i antykolkowym.

5. Nie należy karmić dziecka na siłę.

6. Zwróć uwagę na higienę piersi.

7. Karm dziecko małymi porcjami, ale częściej.

8. Podczas nocnego karmienia, połóż dziecko na boku. Dzięki temu jego żołądek lepiej radzi sobie z trawieniem pokarmu.

Kiedy nakarmić dziecko po regurgitacji

Nie trzeba szukać związku między regurgitacją a późniejszym karmieniem. Dziecko może mieć dość jedzenia, ale potem jest podnoszone niezręcznie, jego pozycja ciała uległa zmianie. To normalne, że Twoje dziecko wypluwa niewielkie ilości pokarmu. Sytuacja ta nie jest wskazaniem do kolejnego nieplanowanego karmienia. Dziecko może wypluwać się natychmiast po ssaniu piersi lub formuły. Być może zjadł za dużo. Poczekaj na następny posiłek. Nie ma potrzeby dostosowywania regurgitacji do karmienia i nie ma potrzeby zmiany rutyny regurgitacji. Masywna regurgitacja jest powodem do konsultacji z pediatrą.

Zapobieganie wymiotom

Jeśli Twoje dziecko często regurgituje po karmieniu, poniższe wskazówki pomogą zmniejszyć liczbę nieprzyjemnych chwil:

1. Nie należy karmić dziecka w pozycji skulonej. W tym przypadku mleko nie dociera do dolnych partii żołądka.

2. Stwórz spokojne środowisko do karmienia, aby dziecko nie było rozpraszane przez hałas. W ten sposób mogą pobierać duże ilości powietrza.

3. Zapobiegaj temu, by dziecko nie było bardzo głodne. Kiedy to się stanie, łapczywie nasuwa się na pierś i nabiera powietrza.

4. Upewnij się, że ubranka i pieluszka dziecka nie uciskają jego brzuszka.

5. Nie wybieraj się w podróż samochodem bezpośrednio po karmieniu piersią.

6. Po posiłku trzymaj dziecko w pozycji pionowej przez pół godziny.

7. Upewnij się, że dziecko dobrze trzyma pierś. Wargi dziecka powinny obejmować nie tylko brodawkę, ale także otoczkę.

8. Gdy dziecko karmi z butelki, upewnij się, że otwór nie jest zbyt duży, by się nie zakrztusiło, ani zbyt mały, by nie nabrało powietrza.

9. Nie należy przekarmiać dziecka, które jest karmione sztucznie. Spróbuj dać mu mniej formuły na raz, ale częściej.

Jeśli dziecko ma regurgitacje po każdym karmieniu, omów sytuację z pediatrą.

Adaptacja kąpiel

W przypadku częstych regurgitacji przed ukończeniem 3 miesiąca życia, radzimy matce omówić z neurologiem kąpiel adaptacyjną. To jest kąpiel owiniętego dziecka w ciepłej wodzie. Zabieg powinien być wykonywany w wanience dziecka. Na dnie wanny połóż kilkakrotnie złożoną pieluszkę, a pod główką mały rulonik z cienkiego ręcznika. Woda powinna tylko lekko przykrywać ciało dziecka, a główka pozostaje otwarta.

Celem kąpieli adaptacyjnej jest powrót dziecka do komfortowego stanu wewnątrzmacicznego i sprawienie, aby czuło się ono komfortowo. Układ nerwowy dziecka normalizuje się i wszystkie układy funkcjonują w pełni dzięki tej terapii. Zauważono, że takie dzieci lepiej przybierają na wadze. Napary z ziół można stosować do kąpieli odpieluchowanych niemowląt:

1. mięta pieprzowa;

2. Rumianek;

3. macierzanka;

4. Szyszki chmielowe;

5. dziedziczenie.

A dziedziczenie jest zawsze podstawą do kąpieli. Pozostałe zioła są używane jako składniki. Na przykład 2 st. . Rumianek + 2 łyżki. . ziele angielskie, 2 łyżki. . Niektóre niemowlęta regurgitują mleko, a niektóre rumianek + 2 łyżki rumianku + 1 łyżka. . Rumianek. Wykonać test alergiczny przed zabiegiem. Stosuj napar na nadgarstku dziecka. Jeśli nie występują podrażnienia, zaczerwienienia czy swędzenie, zabieg nie jest szkodliwy dla dziecka.

Regurgitacja u niemowlęcia w pierwszym roku życia jest normalna, o ile niemowlę nie czuje się źle. Zwykle poprawia się po 6 miesiącu życia i ustępuje całkowicie do roku.