Moje dziecko źle zachowuje się w szkole, co robić

Oczywiście jest to nieprzyjemne, gdy dziecko źle zachowuje się w szkole, nauczyciele skarżą się na niego, rodzice innych dzieci. Jest to o tyle łatwe, że można mu powiedzieć, że jest zły i ukarać go za to. O wiele trudniej jest zrozumieć sytuację, próbować ją rozwiązać. W naszym artykule podpowiemy, jak rozmawiać z administratorami szkoły, swoim dzieckiem, aby zrozumieć przyczyny niewłaściwego zachowania.

Porady dla rodziców

Kiedyś znalazłam się w nieprzyjemnej sytuacji, moje ukochane dziecko zrobiło coś złego w szkole, a ja zostałam wezwana „na dywanik”. Powiedzieć, że byłem przytłoczony emocjami, to nie powiedzieć nic o moim stanie ducha. Weszłam do przedszkola, zatrzasnęłam drzwi i zapytałam córkę, czy ma mi coś do powiedzenia. A odpowiedzią jest anielskie: „Nie, mamo”. Wtedy postanowiłam dowiedzieć się tego bezpośrednio, odpowiedzią było dziecko, była pierwszoklasistką, zaczęła płakać. Nie spodziewałem się czegoś takiego. Po tym, jak się uspokoi, wyjaśniamy sytuację i rozmawiamy o tym, jak ma się zachować następnym razem.

Jeśli znajdziesz się w podobnej sytuacji i zostaniesz wezwany do szkoły, aby poskarżyć się na zachowanie swojego dziecka, mogę udzielić Ci rady, jak poradzić sobie z tą sytuacją.

1. Na początku zachowaj spokój. Weź kilka głębokich wdechów i wydechów, zanim pójdziesz wyjaśnić sprawy z dzieckiem. to normalne, że złościmy się na złe zachowanie dzieci, ale mają one pełne prawo nie spełniać naszych oczekiwań. Nie zawstydzaj swojego dziecka.

2. Wysłuchaj strony swojego dziecka.Być może słyszałeś o tej sytuacji z ust kolegi z klasy lub nauczyciela. Teraz daj dziecku szansę na rozmowę. Czasami nauczyciele nie mają czasu na zajmowanie się tym, co się dzieje. Postaraj się poznać tylko fakty. Upewnij się, że rozmowa jest konstruktywna i szczera.

3. Omówienie, jak będzie wyglądało zachowanie dziecka w przyszłości.Oczywiście nie należy oczekiwać, że dziecko zmieni się z dnia na dzień. Jeśli twoja córka lubi gaworzyć w klasie, nie przestanie gaworzyć następnego dnia. Porozmawiaj z dzieckiem o przestrzeganiu zasad obowiązujących w szkole. Pomóż mu być sobą. Wyjaśnij, że nauczycielowi przeszkadza hałas w klasie, więc musi podjąć działania.

4. Skonsultuj się z wychowawcą klasy.może to być możliwe, jeśli nauczyciel i ty macie takie same poglądy na temat radzenia sobie z tego typu problemami. Dyskusja powinna odbyć się podczas spotkania twarzą w twarz.

Dziecko nie musi wiedzieć, że spotykasz się z nauczycielem. Jeśli chcesz, możesz powiedzieć mu kilka rzeczy po rozmowie z nauczycielem.

Posłuchaj nauczyciela

Jeśli szkoła dzwoni do Ciebie i skarży się na złe zachowanie dziecka, musisz spotkać się z nauczycielem, aby omówić problem. Na pierwszym etapie rozmowy wyraź swoją sympatię do nauczyciela. Powiedz, że rozumiesz, jakie to dla niego trudne. Nie przerywaj nauczycielowi, pozwól mu powiedzieć wszystko, co zaplanował. Możesz wziąć długopis i notatnik, aby zanotować ważne punkty i pytania podczas jego monologu.

Po zakończeniu wypowiedzi nauczyciela wyjaśnij wszelkie niejasności. Dobrze jest zadawać pytania, aby wyjaśnić sytuację: „Kiedy zauważysz, że moje dziecko jest rozproszone w klasie?”, „Co poprzedzało tę reakcję mojego syna?”, „Gdy dziecko aktywnie pracuje na zajęciach?”, „Czy jest to reakcja na wszystkich kolegów z klasy, czy na jednego w szczególności??”. „Co oznaczają słowa, on nie trafia w sedno? Policzmy ile ma nieobecności”.

Jeśli nauczyciel mówi abstrakcyjnie, „nie reaguje dobrze”, „nie robi nic”, dowiedz się, co nauczyciel rozumie przez te słowa. Może dziecko zachowuje się niewłaściwie, np. buja się w fotelu lub pluje przeżutą bułką. Są to bardzo różne zachowania i mogą istnieć bardzo różne pomysły na to, co jest właściwe. Jeśli nauczyciel skarży się, że dziecko nic nie robi, dobrze jest zapytać, na których konkretnie lekcjach dziecko nic nie robi…

Dowiedz się, czy wszyscy nauczyciele zachowują się w ten sposób, czy są tacy, u których dziecko ma kontrolę. Może warto też porozmawiać z „nauczycielami sojusznikami”, aby poznać ich opinię na temat zachowania dziecka. Być może syn lub córka uporczywie ignoruje pewien rodzaj pracy. Wtedy być może trzeba będzie dowiedzieć się, co jest przyczyną i na czym polega. Jeśli mowa o bójce, należy wyjaśnić jej przyczyny, gdzie doszło do bójki, co ją wywołało, kto ją zainicjował.

Na zakończenie rozmowy można podsumować spotkanie. „Zdałem sobie sprawę, że Leszy zaczyna wyglądać przez okno 5 minut po rozpoczęciu lekcji?”. „Dobrze zrozumiałam, że Ksyusha nie pisała pracy klasowej, tylko szeptała z koleżanką z klasy?”. „Dowiedziałem się, że chłopcy nazwali Mitię nieprzyzwoitym słowem, a on na nich skoczył i zaczęła się bójka. Wprowadzić dodatkowe warunki do wyjaśnienia, pomogą one wyjaśnić sytuację.

Negocjuj

Każdy dialog powinien być konstruktywny. Dlatego unikaj wszelkich oskarżeń, wartościowania, po prostu pytaj o fakty. Przykłady sądów wartościujących:

1. jest źle wychowany;

2. jest żywiołowy;

3. zachowuje się nieodpowiednio;

4. nigdy nie słucha;

5. Moje dziecko jest w szkole w rozsypce;

6. Nie jest bezpiecznie przebywać w klasie.

Przykłady faktów:

1. uderzyć dziewczynę;

2. splunął mi w twarz;

3. Dziecko odpowiada nauczycielowi w sposób obraźliwy;

4. wdał się w bójkę w szatni.

Cel negocjacji

Kiedy rodzice przychodzą do szkoły, aby porozmawiać z nauczycielem, ważne jest, aby jasno określili cel swojej rozmowy i starali się trzymać celu. Celem rozmowy w szkole powinno być wspólne znalezienie obiektywnego rozwiązania, aby pomóc dziecku, które ma trudności. Nieodpowiednie cele:

1. Udowodnij, że wszyscy nie są inaczej myślący;

2. sprawić, że zaakceptuję swój punkt widzenia;

3. Dowiedz się, co ten bachor znowu knuje;

4. dowiedzieć się, kto jest winny;

5. Ukarać winnych;

6. wyjaśnić, że nikt nie może mówić źle o moim dziecku.

Jeśli szkoła ma do czynienia z sytuacją, w której dziecko wyrządziło krzywdę materialną, to przede wszystkim powinna szukać zadośćuczynienia. Ważne jest również określenie, jak zapewnić, by taka sytuacja nie powtórzyła się, jakie wnioski można z niej wyciągnąć. Jeśli dziecko występuje w roli oskarżonego, zadaniem rodziców jest pełnienie roli obrońcy, ale nie współwinnego. Nie zaprzeczaj wspólnie temu, co zostało zrobione, broń sprawcy.

Rozmowy z doradcą szkolnym

Jeśli skargi nauczycieli są systematyczne, sensowne jest omówienie sytuacji z psychologiem szkolnym. Nigdy nie ma złego zachowania bez powodu. Zawsze jest jakiś motyw. Jednocześnie ważne jest, aby w domu prowadzić z dzieckiem dialog. Musisz dowiedzieć się, co go dręczy. Ale takie dzieci nie powinny być oddzielane od zbiorowości.

Może dziecko w taki sposób zwraca na siebie uwagę kolegów z klasy, próbuje zająć pozycję lidera. Psychologowie twierdzą, że jeśli dzieci robią rzeczy sprzeczne z normalnym zachowaniem, to dają do zrozumienia, że brakuje im wiedzy. Najprościej jest zgłosić się do psychologa przy pierwszych oznakach niewłaściwego zachowania. Dzięki temu łatwiej jest mu pomóc.

Jakie środki należy podjąć

Jeśli dziecko wielokrotnie skarży się w szkole, a rozmowy w domu nie przynoszą oczekiwanych rezultatów, można podjąć następujące działania

1. Jeśli dziecko nie czuje się komfortowo wśród kolegów z klasy, można rozważyć przeniesienie go do innej klasy lub szkoły. Jest to jednak ostateczność. W innej szkole będzie musiał rozpocząć nowe relacje z całą klasą. Z pomocą dorosłych łatwiej jest nawiązać ponownie kontakt z kolegami z klasy.

2. Jeśli złe zachowanie jest oznaką słabych umiejętności przywódczych, trzeba zastanowić się, jak stworzyć warunki i pomóc dziecku je wyrazić. Dowiedz się, co robi najlepiej w. Sensowne może być wysłanie go do klubu sportowego lub na zajęcia z programowania czy projektowania.

3. Jeśli dziecko źle zachowuje się na danej lekcji, przyjrzyj się jego postępom na tej lekcji. Może nie zrozumiał jakiegoś tematu, a teraz to wszystko toczy się śnieżną kulą. Nie widzi wyjścia z sytuacji i w ten sposób zwraca na siebie uwagę. Pomóż dziecku nadrobić zaległości, sprawdzając, czy odrobiło pracę domową. Efekt będzie oczywisty.

4. Jeśli dziecko nie jest pracowite, zastanów się, jak je nauczyć. Mogą potrzebować wizyty u psychologa, aby rozwinąć cierpliwość lub wybrać dodatkowe nauczanie, aby zaszczepić cierpliwość.

5. Być może dziecko nie lubi się uczyć. Potem lubi grać ostro na przerwie, rozmawiać podczas lekcji. W tym przypadku może trzeba popracować nad jego motywacją.

Jeśli dziecko odmawia nawiązania kontaktu, może być to szczególnie trudne. W tej sytuacji konieczna będzie wizyta u psychologa. Nie obejdzie się bez profesjonalisty.

Jak przywrócić dyscyplinę

Przywrócenie dyscypliny powinno odbywać się bez besztania i karania.

1. Dziecko nie zawsze musi być posłuszne dorosłym. Amerykański psycholog kliniczny i pediatra Chaim Ginott twierdzi, że celem rodziców nie powinno być wychowanie wygodnego, posłusznego dziecka. Powinien mieć prawo do własnego zdania, nawet jeśli jest ono odmienne od zdania nauczyciela. Powinien umieć podejmować decyzje i dokonywać wyborów. Nie warto więc od razu karać dziecka za złe zachowanie. Może to jego sposób na przedstawienie swojego punktu widzenia.

2. Pomoc dzieciom w odpowiednim zachowaniu się.Wyjaśnij im zasady zachowania w klasie. Jeśli w kółko robią to, co jest surowo zabronione, to znaczy, że ten wymóg nie mieści się jeszcze w ich granicy wieku.

3. Przypominaj dziecku o zasadach regularnie,Której przestrzegania oczekuje się od nich w szkole.

4. Tłumacząc zasady pamiętaj, żePowinny one być jasne.Nie należy mówić „bądź cicho na lekcji”, ale „nie mów, nie biegaj po klasie”.

5. Zasady muszą być takie same dla wszystkich. Jeśli szkoły zabraniają rozmawiania w klasie, zakaz powinien dotyczyć zarówno uporczywego rozrabiaki, jak i wyróżniającej się dziewczyny z warkoczami.

6. Wspieraj dobre intencje swojego dziecka.„Nie chciałeś skrzywdzić Valyi, ale przypadkowo ją popchnąłeś, a ona płakała. Bądź bardziej uważny”.

7. Nie rozmawiaj z dzieckiem w wybuchu emocji. frustracja, złość nie są pomocne w rozwiązaniu sytuacji. Uspokój się, a następnie omów problem.

8. Jeśli zdajesz sobie sprawę, że zaraz wybuchniesz, lepiej zrobić sobie przerwę.Wyjdź z pokoju, odetchnij i wypij trochę wody. Po tym kontynuuj rozmowę.

Jeśli nauczyciel często beszta dziecko, to staje się ono bardziej „niesforne” i zaczyna robić rzeczy „ze złości”. Może zostać uruchomiony w nim mechanizm oporu. To normalne. Nie przesadzaj, postaraj się zrozumieć swoje dziecko.

Nierzadko zdarza się, że nauczyciele szkolni skarżą się na złe zachowanie dzieci. Nie jest to zaskakujące, gdyż każdy wie, że psychika dziecka nie jest jeszcze ukształtowana. Czasami błaha rzecz, jak krzywdzące słowo czy zły rysunek, może stać się globalnym problemem. Zadaniem rodziców jest być po stronie dziecka, starać się dostrzec przyczynę złego zachowania i pomóc mu wyjść z sytuacji. Wspólne spędzanie czasu jest kluczem do zrozumienia siebie nawzajem i znalezienia rozwiązań wszelkich problemów.