Co zrobić, gdy dziecko w wieku 3 lat źle się odżywia

Często matka odrzuca jedzenie od dziecka postrzega jako alarm, martwiąc się, że jego ciało nie dostaje wystarczająco dużo witamin i składników odżywczych do wzrostu i rozwoju. Każdy posiłek to prawdziwe wyzwanie dla układu nerwowego dziecka. Spróbujmy dowiedzieć się, jak karmić niedożywione dziecko i czy jest to konieczne.

Różne rodzaje apetytu

Każdy rozumie, że nie da się żyć bez jedzenia, ale nie zawsze tak jest, jak twierdzi wielu, apetyt przychodzi wraz z jedzeniem.Spróbujmy ustalić, jakie są rodzaje apetytów.

1. Naturalne. Występuje, gdy organizm potrzebuje energii do uzupełnienia rezerw energetycznych.

2. Selektywnie. Ten rodzaj apetytu często towarzyszy współczesnym ludziom. Dziecko, a często także dorosły, chce jeść ciastka, ale nie chce jeść kaszki.

Selektywne nawyki żywieniowe stają się realnym zagrożeniem dopiero we wczesnym dzieciństwie. 9-miesięczne dziecko może odmówić zupy na rzecz produktów mlecznych, ponieważ wapń jest ważniejszy, a nie dlatego, że zupa jest niesmaczna. W pierwszym roku życia, z tego samego powodu, dziecko porzuca mięso na rzecz warzyw. Jest to po prostu czas, w którym organizm dziecka potrzebuje więcej warzyw, owoców czy sera. Dziecko wie to na poziomie jelitowym. Ale jeśli dziecko w wieku 3 lat odmawia tłuczonych warzyw, a domaga się parówek i czekoladek, to nie jest to tylko kwestia wybiórczego apetytu. Problemem jest błąd pedagogiczny ze strony rodziców i nie trzeba szukać przyczyny w chorobie czy badaniach.

Czy to naprawdę zły apetyt?

Przed podjęciem decyzji o zwiększeniu apetytu, należy sprawdzić, czy ich apetyt jest naprawdę zły. Być może tylko matka i babcia uważają, że dziecko powinno jeść więcej. Może być zadowolony z ilości jedzenia, które otrzymuje w ciągu dnia.

Jedną z rzeczy, którą rodzice nie zawsze biorą pod uwagę, jest nagła zmiana apetytu, która może nastąpić z jednej fazy na drugą. Najbardziej żywiołowy wzrost dziecka następuje w pierwszym roku życia, dlatego apetyt powinien zaspokajać jego potrzeby. W drugim roku życia dziecko aktywnie uczy się chodzić, poznaje świat i w pełni wykorzystuje swoją energię. W związku z tym dziecko potrzebuje więcej pokarmu, aby je uzupełnić.

W wieku 3 lat dzieci wchodzą w fazę stabilizacji. Nie rosną aktywnie, więc ich zapotrzebowanie na składniki odżywcze jest nieco mniejsze. Nie potrzebują tyle jedzenia. Następny skok wzrostu, a więc i apetyt, spodziewany jest w wieku 5 lub 6 lat. Rodzice muszą zdawać sobie sprawę, że dzieci mają różne apetyty w różnym czasie. Jeśli jest aktywny, porusza się i rozwija normalnie, to niech je tyle, ile chce. Kiedy dziecko jest głodne, na pewno da ci znać.

Przyczyny utraty apetytu

Utrata apetytu to stan, w którym dziecko nie chce nic jeść, mimo że nie jadło od dłuższego czasu. Jeśli opuści jeden posiłek i nie ma żadnej przekąski, żadnych herbatników, żadnego soku, żadnego jogurtu, a przy następnym posiłku połyka tylko kilka łyżeczek. Mówimy tu o zmniejszonym apetycie. W tym przypadku rodzice muszą dowiedzieć się, co spowodowało zachowanie.

Wszystkie przyczyny słabego apetytu można z grubsza podzielić na 2 grupy: te spowodowane stanem zdrowia i te spowodowane cechami charakteru. Obserwuj dziecko, prawdopodobnie niechęć do jedzenia jest spowodowana złym samopoczuciem. Mogą nie chcieć jedzenia, które im się daje. Dodatkowo nie należy zapominać, że 3 lata to wiek kryzysowy i dzieci mają tendencję do robienia rzeczy poza kolejnością.

Przyczyn słabego apetytu należy szukać, jeśli dziecko nie odmawia wybiórczo jedzenia, tzn. opuszcza jeden posiłek, ale chętnie zgadza się na kolejny, w którym zaproponowano mu inne danie. Jeśli dziecko nie je nic w ciągu dnia, należy skonsultować się z pediatrą, aby sprawdzić, czy nie ma problemu medycznego.

Główne przyczyny utraty apetytu w wieku 3 lat:

1. Indywidualna nietolerancja na oferowaną żywność. Nierzadko zdarza się, że dziecko odmawia przyjęcia niektórych pokarmów, np. nabiału, na poziomie intuicyjnym. Później okazuje się, że nie tolerują laktozy. Odmawiając zjedzenia kaszki z mlekiem, dziecko uchroniło się przed tym, co zaszkodzi jego organizmowi.

2. Reakcja na nowy posiłek. Zazwyczaj w wieku 3 lat dzieci są ostrożne i nieufne wobec nowych pokarmów. Jakby bali się wszystkiego, co nieznane. Im więcej oferuje się im nowego jedzenia, tym większy opór. W tym przypadku rodzice powinni być tolerancyjni i nie zmuszać dziecka do jedzenia w żadnym wypadku.

3. Twoje dziecko może uznać, że jedzenie jest zbyt gorące lub zbyt zimne, albo że jego konsystencja nie jest odpowiednia.

4. Oferowane są duże porcje. Często podaje się dziecku zbyt duże porcje i to je przeraża. Dziecko jest najedzone po zjedzeniu połowy miski zupy, a potem jest jeszcze boczek z kotletem. Dowiedz się, ile Twoje dziecko zjada na jeden posiłek. Możliwe, że nie jest żarłoczny i jest już najedzony. Nie nakładaj zbyt dużo jedzenia. Lepiej, jeśli dziecko nie jest najedzone, zaproponować mu więcej.

5. Brak codziennej rutyny. Już w drugim roku życia dzieci muszą wykształcić swoje nawyki żywieniowe i instynkty związane z jedzeniem. Między posiłkami może upłynąć niewiele czasu i dziecko może nie być głodne.

6. Podjadanie słodyczy. Jeśli dziecko jest karmione herbatnikami, sokami lub owocami między posiłkami, to prawdopodobnie, gdy przyjdzie czas na jedzenie, po prostu nie będzie chciało jeść.

7. Niski wydatek energetyczny. Jeśli dziecko nie wykazuje aktywności ruchowej, siedzi na podłodze i z entuzjazmem angażuje się w konstruktora, to nie zmarnowało energii, nie chce jeść.

Dziecko może być w złym nastroju, czuć niepokój lub martwić się o coś. Z powodu zdenerwowania może stracić apetyt.

Kiedy należy zgłosić się do lekarza

Jeśli dziecko chętnie siada do jedzenia, a potem gwałtownie odkłada łyżkę, coś mu przeszkadza. Może zacząć wykazywać objawy zapalenia jamy ustnej lub gardła, może cierpieć na zapalenie żołądka. Często przyczyną słabego apetytu jest obecność pasożytów w organizmie, choć często jest odwrotnie, że dziecko jest zarażone robakami i dlatego ma nadmierny apetyt.Sytuacje, które skłaniają do skorzystania z porady lekarza:

1. Utrata wagi bez wyraźnego powodu.

2. Brak przyrostu masy ciała przez sześć miesięcy.

3. Biegunka.

4. Gorączka.

5. Wymioty po posiłkach.

Jeśli dziecko odmawia jedzenia, sprawdź, czy nie ma zapalenia dziąseł, mikrourazów w jamie ustnej. Dzieci w wieku 3 lat często „wciągają” zabawki, ręce do buzi, być może mają podrapane dziąsła, podniebienie. Nie dziwi więc, że jedzenie staje się nieprzyjemne.

Zwróć uwagę na oddech dziecka i na to, czy jego nos jest zatkany. Może zaczyna chorować. Przecież organizm dziecka zaczyna odczuwać negatywne zmiany wcześniej. Jeśli dzieci odmawiają jedzenia, być może zadziałał mechanizm obronny. Głodny organizm łatwiej zwalcza infekcje czy wirusy i nie musi tracić energii na trawienie pokarmu. W takim przypadku szczególnie ważne jest, aby nie karmić na siłę. Dziecko ma się dobrze. Ale jeśli dziecko ma przewlekłą chorobę, brak apetytu jest negatywnym objawem. Słynny pediatra Komarowski mówi, że chorego dziecka nie należy karmić, dopóki samo nie poprosi. Zadaniem matki jest upewnienie się, że ma wodę.

Jak karmić dziecko, które mało je

Jeśli zostały zbadane, pediatra powiedział, że wszystko jest w normie, zmniejszony apetyt nie jest ze względu na wewnętrzne problemy z ciałem, teraz matka ma trudne zadanie, aby poradzić sobie z przyczyn zewnętrznych. Zapoznaliśmy się z zaleceniami psychologów dziecięcych i na tej podstawie udzielamy następujących rad:

Brak nacisku na dziecko.Jest bardzo wrażliwy na emocje rodziców, zwłaszcza jeśli są one negatywne. Niepełny posiłek potraktuj ze spokojem. Jeśli nie zjadł, nie chce jeść. Jeśli nie jest to problem dla organizmu dziecka, nie musisz bić na alarm i nie stawiaj sobie celu: karmić dziecko za wszelką cenę. Jeśli teraz nie zjadł, nie pozwalaj na żadne przekąski – zje przy następnym posiłku.

1. Nie karmić dziecka na siłę, nie grozić „jak nie zjesz to zrzucę ci to na głowę”. Nie łamać woli dziecka. Psychologowie zauważyli, że dzieci, które są zmuszane do jedzenia wszystkiego przy stole, wyrastają na ludzi słabych, o słabej woli.

2. Nie besztać za słaby apetyt, plamy przy posiłkach, rozlany kompot, pokruszony chleb. Wszystko, co powoduje negatywne odczucia przy stole, jest źródłem słabego apetytu w późniejszym czasie.

3. Jeśli dziecko zamyka usta, nie wymuszaj jedzenia, nieważne, czy jest to namowa, „dla mamy, dla taty, dla czerwonego samochodu”, czy groźba, „jeśli nie zjesz, nie pójdziesz oglądać kreskówek”.

4. Nie karz dziecka jedzeniem.

Ważne jest, aby rodzice nauczyli się różnicy między frasunkiem a pełnią. Nie bądź agresywny, ale proponuj słodkie przekąski tylko po głównym posiłku. Twoje dziecko przyjdzie do ciebie błagać o jedzenie, gdy będzie głodne.

Zrób miłą tradycję z jedzenia.Jeśli te same rytuały powtarzane są dzień po dniu, dziecko czuje się bezpiecznie. Ze zwykłego posiłku czy śniadania uczyńcie miłą tradycję, połóżcie na stole kolorowy obrus, poproście dziecko o postawienie pięknych naczyń, ułóżcie serwetki. Zachęcaj go do zaangażowania się w przygotowania. Spróbujcie zjeść obiad jako rodzina. Usuń rozpraszające przedmioty, wyłącz telewizor. Wyrób sobie nawyk rozmawiania przy kolacji, omawiania minionego dnia, snucia planów. Niech dziecko zobaczy, że jedzenie jest relaksującym, przyjemnym doświadczeniem. Jest zachęcany do udziału w rodzinnym posiłku.

Dawaj pozytywny przykład.Jeśli chcesz, aby Twoje dziecko miało właściwe podejście do jedzenia, zrób to samo.

1. Jedz tylko wtedy, gdy jesteś głodny.

2. Staraj się, aby posiłki były spożywane o tej samej porze.

3. Jedz małe posiłki.

4. Unikaj przekąsek.

5. Ogranicz czas przekąsek, nie więcej niż 20 minut.

6. Nadaj priorytet zróżnicowanej diecie.

7. Upewnij się, że jest odpowiednia podaż warzyw, mięsa i owoców.

8. Gotuj proporcjonalnie do wieku dziecka.

Zwróć uwagę na nawyki żywieniowe. Nigdy nie można oczekiwać, że dziecko będzie się prawidłowo odżywiać, jeśli będzie miało tylko przekąskę, np. herbatę i ciastka lub słodycze.

Spróbujcie tę samą kaszę pięknie ułożyć na talerzu, dekorując ją jagodami.Nie trzeba długo czekać, aby pięknie udekorować znane danie. Twoje dziecko pokocha parówki z włosami ze spaghetti, myszkę z twarogiem z ogonami z sera, oczy z sułtanek. Możesz dać dziecku jego własne ładne naczynia. Zjadł wszystko na talerzu, na dole pojawił się zabawny obrazek.

Szukaj kompromisu.Dziecko odmawia warzyw, zostaw je w spokoju, zaproponuj dodatek do ryby lub mięsa, nie chce jeść gulaszu, piecz te same potrawy. Zwróć uwagę na preferencje żywieniowe swojego dziecka. Ma do tego prawo. Zdarza się, że dziecko po prostu „pochłania” makaron i hamburgery, ale odrzuca ziemniaki i ryby. To minie, niech je to, co lubi.

Co najważniejsze, miej cierpliwość. Te fanaberie żywieniowe nie będą trwały wiecznie. Zadaniem rodziców jest ustalenie prawidłowych nawyków żywieniowych. Nie obejdzie się tutaj bez własnego przykładu.