Wysokość dziecka w wieku 4 lat: Norma WHO dla chłopców i dziewczynek

W pierwszych latach życia rodzice zwracają bardzo dużą uwagę na wzrost swoich dzieci. Nie jest to przypadek, gdyż wskaźnik ten jest czynnikiem wpływającym na ocenę jego stanu zdrowia. Spróbujmy dowiedzieć się, jaki wzrost powinni mieć chłopcy i dziewczynki w wieku 4 lat.

Wysokość dziecka, szacunek WHO

W 2006 roku Światowa Organizacja Zdrowia przedstawiła normy wzrostu dzieci, które są akceptowane przez wszystkie kraje. Badanie było na tyle duże, że przeprowadzono je w USA, Brazylii, Norwegii, Indiach, Ghanie, Omanie. Jego celem było stworzenie nowego międzynarodowego standardu oceny wzrostu fizycznego, stanu odżywienia dzieci od urodzenia do 5 lat. W badaniu wzięło udział łącznie 8 440 dzieci. Warunkiem było zdrowe wychowanie, karmienie piersią, zapobieganie chorobom zakaźnym, unikanie złych nawyków wśród rodziców, warunki sanitarne i higieniczne.

W badaniu stwierdzono, że dzieci urodzone w różnych regionach o optymalnych warunkach wzrostu i rozwoju mogą osiągnąć ten sam zakres wzrostu. Pediatrzy mają teraz okazję zobaczyć, jak powinny rosnąć dzieci. Poprzednie tabele wzrostu opierały się na losowych obliczeniach, które obejmowały zarówno dzieci karmione piersią, jak i karmione formułą. Wykresy WHO dają możliwość zobaczenia, jak dziecko rośnie i zidentyfikowania nieprawidłowości.

Tabela wysokości chłopców i dziewcząt w wieku 4 lat

Chłopcy i dziewczęta mają różne tempo wzrostu. Wykresy WHO pozwoliły rodzicom ustalić, ile wzrostu ma dziecko w wieku 4 lat.Wzrost chłopców według WHO:

1. Bardzo niska – 90,7 cm.

2. Najniższy szacunek: 94,9cm.

3. Poniżej średniej – 99,1 cm.

4. Średnia – 103,3 cm.

5. Powyżej średniej – 107,5 cm.

6. Wysoki wynik – 111,7 cm.

7. Bardzo wysoka sylwetka – 115,9cm.

Chłopcy są zazwyczaj wyżsi niż dziewczynki.Wzrost dziewcząt według WHO:

1. Bardzo niski – 89,8 cm.

2. Niski – 94,1 cm.

3. Poniżej średniej – 98,4 cm.

4. Średnia wynosi 102,7 cm.

5. Powyżej średniej – 107,0cm.

6. Wysokość – 111,3 cm.

7. Bardzo wysoka – 115,7 cm.

Jeśli rodzice stwierdzą bardzo niskie lub bardzo wysokie wartości wzrostu, lepiej udać się na konsultację do pediatry, endokrynologa, ewentualnie potrzebne jest badanie. Najczęściej wysoki wzrost rzadko stanowi problem, pod warunkiem, że nie jest nadmierny, nie świadczy o ewentualnych zaburzeniach endokrynologicznych.

Jak prawidłowo zmierzyć wysokość

Podczas rutynowej wizyty u pediatry mierzony jest wzrost. Rodzice mogą również zmierzyć wzrost dziecka w domu.Można do tego celu wykorzystać stadiometr lub taśmę mierniczą i przeprowadzić serię pomiarów:

1. Ustaw dziecko z gołymi stopami tyłem do ściany, przy wysokościomierzu, względem którego ma być dokonany pomiar.

2. Ciało dziecka powinno być wyprostowane, ramiona opuszczone, stopy mocno posadzone, kolana nie ugięte.

3. Ustawić głowę dziecka tak, aby krawędź dolnej powieki znajdowała się na równi z górną częścią ucha.

4. Podczas pomiaru dziecko dotyka ściany łopatkami, pośladkami i piętami.

5. Trzymaj płaski przedmiot prostopadle do ściany lub taśmę mierniczą i zanotuj wzrost dziecka.

6. Zmierz odległość od znacznika do podłogi.

Zalecamy wykonanie pomiaru jego wzrostu rano. Ponieważ wieczorem wzrost człowieka zmniejsza się o kilka centymetrów. Ponieważ długotrwałe przebywanie w pozycji wyprostowanej obciąża kręgosłup, zmniejsza się odległość między kręgami.

Jak obliczyć „dorosły” wzrost dziecka

Rodzice chętnie dowiadują się, jaki wzrost według nich powinno mieć ich dziecko jako dorosły człowiek. Możliwy wzrost dziecka można obliczyć za pomocą następujących wzorów:

1. Aby obliczyć wzrost dziewczynki, bierzemy wzrost matki i dodajemy go do wzrostu ojca. Wynik podziel na pół i odejmij 6,5 cm. Na przykład wzrost mamy wynosi 162 cm, a taty 172 cm. Oblicz, 162+172. Otrzymujemy więc 334 cm. Dzielimy to na pół i otrzymujemy wynik 167 cm. Odejmij 6,5 cm. Zatem szacowany wzrost dziewczynki to 160,5 cm.

2. Aby zmierzyć wzrost chłopca, bierzemy wzrost mamy i dodajemy go do wzrostu taty. Wynik dzielimy na pół i dodajemy 6,5 cm. Na przykład wzrost mamy wynosi 162 cm, a taty 172 cm. Oblicz, 162+172. Czyli 334 cm. Dzieląc na pół otrzymujemy 167 cm. Dodaj 6,5 cm. Zatem szacowany wzrost chłopca to 173,5 cm.

Przyczyny zahamowań

Sandugash Diusenova, MD, profesor nadzwyczajny wydziału chorób dziecięcych, w swoim artykule „Przyczyny zahamowania u dzieci” zwraca uwagę, że 80% problemu jest związane z genetyką. Nawet jeśli rodzice mają przeciętny wzrost, a dzieci rosną bardzo wolno, być może przyczyna leży w dziedziczności dziadków. Wysokość może być dziedziczona przez pokolenia.

Jeśli nie jest to spowodowane dziedzicznością, zahamowanie może być spowodowane chorobami somatycznymi, endokrynologicznymi, często zakaźnymi. Ze wszystkich przyczyn zahamowania wzrostu najgroźniejsza jest zmniejszona synteza hormonu wzrostu, somatotropiny oraz upośledzona wrażliwość receptorów obwodowych na hormon wzrostu.

Zazwyczaj zahamowanie wiąże się ze zmniejszoną masą mięśniową, zmniejszoną tolerancją na wysiłek fizyczny, podwyższonym poziomem cholesterolu, upośledzoną gospodarką węglowodanową, obniżoną odpornością. Zmiany te zaczynają się kształtować we wczesnym dzieciństwie. Częste złamania kości, choroby serca i choroby naczyniowe mogą wystąpić w wieku dorosłym, jeśli leczenie nie zostanie rozpoczęte wcześnie i odpowiednio.

Jakie czynniki wpływają na wzrost dziecka

Elena Vasilyeva, doktor nauk medycznych, profesor nadzwyczajny, kierownik oddziału pediatrii Państwowego Uniwersytetu Medycznego w Irkucku, w swojej pracy „Czynniki wpływające na wzrost dziecka” również twierdzi, że genetyka jest podstawowym czynnikiem wpływającym na wzrost dziecka. W ten wskaźnik zaangażowanych jest ponad 100 genów, których efekt występuje po 2 roku życia. Wiek 4 lat przypada na okres pierwszego maksymalnego wpływu rodziny. Granicę i tempo wzrostu określa dziedziczność.

Ale warunki środowiskowe są równie ważne. Przy szybkiej kontroli i leczeniu można dokonać korekty przed okresem dojrzewania, co będzie korzystne dla rozwoju dzieci. Jest do wieku 12-14 lat dla chłopców i 10-12 lat dla dziewcząt. W przeciwnym razie, jeśli dziecko weszło już w okres dojrzewania, możliwości wzrostu zostaną zaprzepaszczone.

Oprócz podłoża hormonalnego, czynnik genetyczny wpływa na kształtowanie się wzrostu dziecka poprzez aktywność ruchową, prawidłowe wzorce snu, ogólny stan emocjonalny. W czasie traumy, depresji, zaburzonego snu aktywuje się układ sympatyczno-adrenergiczny, blokując wzrost i rozwój. Największy skok wzrostu u dziecka następuje w pierwszym roku życia, w tym czasie dodaje ono 25 cm. Do 4 roku życia długość ciała wzrasta do 8 cm rocznie. W tym wieku dzieci podwajają swój wzrost z urodzenia. Chłopcy mają swój pierwszy impuls wzrostowy w wieku 4 lat, a ich drugi impuls w wieku 12-17 lat. Dziewczynki mają pierwszy impuls wzrostowy w wieku 6-7 lat, a drugi pojawia się między 11-14 rokiem życia.

Ciekawe! Zauważono, że na wysokość człowieka wpływają warunki klimatyczne i geograficzne. W wysokogórskim, gorącym klimacie występuje przyspieszenie dojrzewania i opóźnienie wzrostu.

Hormon wzrostu

Somatotropina, hormon wzrostu, jest produkowana przez przysadkę mózgową i nie tylko wpływa na wzrost ciała. Maksymalna ilość jest produkowana podczas rozwoju prenatalnego. Po urodzeniu utrzymuje się na wysokim poziomie u dziewcząt do 10 roku życia, a u chłopców do 12 roku życia. Somatotropina jest dostarczana do organizmu w okresie wzrostu. Około 3 do 5 razy w ciągu dnia. Skok wzrostu jest największy rano, 2 godziny przed obudzeniem się. Na produkcję hormonu wzrostu bezpośredni wpływ ma genetyka. Jego głównym zadaniem jest regulacja wzrostu kości rurkowych.

Opóźniona synteza hormonu wzrostu może wystąpić w każdym wieku. Jeśli wynika to z czynników dziedzicznych, to znamy już pierwsze sygnały ostrzegawcze w wieku 3-4 lat. W okresie niemowlęcym takie dzieci nie różnią się od swoich rówieśników. Ale w trzecim, czwartym roku życia zaczynają dodawać mniej wzrostu. Jeśli ich rówieśnicy w wieku 4 lat dodają 8 centymetrów., Dzieci te będą miały przyrost wzrostu mniejszy niż 4 cm. Oprócz zaburzonego wzrostu występuje opóźnienie wzrostu włosów, ząbkowanie. W tym przypadku ważna jest odpowiednio wczesna diagnoza i terapia. Jeśli jest to zrobione przed dojrzewaniem, wyniki będą dość dramatyczne.

Odżywianie w przypadku zahamowania wzrostu

Jeśli rodzice zauważą, że dziecko rośnie słabiej niż jego rówieśnicy, trzeba zwrócić uwagę na jego odżywianie. W ich diecie z pewnością powinny znaleźć się:

1. Świeże owoce i warzywa;

2. ryby;

3. mięso;

4. impulsy;

5. Produkty mleczne;

6. orzechy.

Zróżnicowana dieta zapewnia prawidłowe spożycie witamin i składników odżywczych. Naturalna produkcja somatotropiny jest wspomagana przez fortyfikację organizmu w niezbędne witaminy, białka i minerały:

1. Witamina A zwiększa tempo wzrostu, wzmacnia odporność, poprawia wzrok i stan skóry.

2. Białko pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego jest niezbędne do odnowy tkanek i komórek. Produkcja hormonu wzrostu zależy od jego obecności.

3. Witamina D jest bezpośrednio zaangażowana w tworzenie kości.

4. Błonnik zwiększa wchłanianie składników odżywczych w organizmie i usuwa toksyny.

5. Minerały odpowiedzialne za wzrost kości.

Lekarz odpowiedzialny za zdrowie dziecka będzie indywidualnie decydował o stanie odżywienia dziecka. Ponieważ ta sama żywność może mieć różny wpływ na różne dzieci.

Inne czynniki

Pediatrzy informują o pozytywnym wpływie aktywności fizycznej na wzrost u dzieci. Jeśli rodzice chcą, by ich dziecko się rozwijało, lepiej oddać je do klubu sportowego. Korzyści z koszykówki, jazdy na rowerze, joggingu, siatkówki, narciarstwa. Pomocne są regularne, długie spacery. Gimnastyka, podnoszenie ciężarów, zapasy itp. mają negatywny wpływ na wzrost.

Szczególną uwagę zwraca się na prawidłowy rytm dobowy. Dziecko 4-letnie powinno kłaść się spać o 21.00 i wstawać o 7.00 rano. Ciało rośnie przez sen. W ciemności dochodzi do zwiększonej produkcji hormonów i usprawnienia procesów metabolicznych. Przedłużony i spokojny sen wpływa korzystnie na syntezę somatotropiny. Zadaniem rodziców jest zorganizowanie go dla swojego dziecka.

Wzrost dziecka jest kluczowym czynnikiem w ocenie jego stanu zdrowia. Jeśli dziecko wykazuje zmniejszony wzrost, ważne jest, aby zwrócić większą uwagę na jego codzienny reżim i odżywianie oraz skonsultować się ze specjalistą. O ile w dzieciństwie można to zmienić, o tyle w okresie nastoletnim jest to trudniejsze.