12 najpiękniejszych węży na świecie

*Przegląd najlepszych według redaktorów. O kryteriach wyboru. Niniejszy materiał ma charakter subiektywny, nie jest reklamą i nie jest przeznaczony jako poradnik zakupowy. Przed zakupem wymagana jest konsultacja specjalisty.

Węże występują prawie na całym świecie z wyjątkiem Antarktydy, Irlandii, Nowej Zelandii i kilku wysp oceanicznych. Istnieje ponad trzy i pół tysiąca gatunków węży, z czego mniej więcej jedna czwarta jest jadowita. Większość z tych gadów nie ma szczególnie przyjemnego wyglądu. Ale są też bardzo piękne gatunki węży, przyciągające oko kształtem, gracją ruchów i wyjątkowym ubarwieniem.

Ranking najpiękniejszych węży na świecie

Nominacja	lokalizacja	Tytuł	ranking
Ranking najpiękniejszych węży na świecie	12	Szpiczasty kołnierz węża	4.0
11	Szorstka żmija drzewna	4.0
10	Pyton zielony	4.1
9	Tęczowy boa dusiciel	4.2
8	Pletwa zielona	4.3
7	Teksańska Biała Żmija	4.4
6	Żmija rogata	4.5
5	Niebieska wyścigówka	4.6
4	Wąż butlonosy Schlegel’a	4.7
3	Wąż podwiązkowy kalifornijski	4.8
2	Czarna mamba	4.9
1	Niebieska koufia	5.0

Wąż obrożny

Ocena: 4.0

Wąż miniaturowy pochodzi z USA, środkowego Meksyku i południowo-wschodniej Kanady. Przeciętnie gad ten ma 30-40 centymetrów długości. Jego smukły tułów jest dwubarwny, a czasem trójbarwny. Cechą charakterystyczną, po której łatwo rozpoznać węża kolczastego jest żółty lub pomarańczowy pasek oddzielający głowę od reszty tułowia. Aktywny w nocy, poluje na jaszczurki, ślimaki, żaby i inne małe ofiary. W chwili zagrożenia wąż zastrasza przeciwnika, podnosząc zwinięty, jaskrawo ubarwiony ogon, zwykle czerwony. W ten sposób naśladuje jadowite gatunki, choć sam do nich nie należy.

Żmija drzewna niechlujna

Ranking: 4.0

Wąż ten należy do rodziny afrykańskich żmij drzewnych i występuje w środkowej i zachodniej Afryce. Mają one od 50 do 75 centymetrów długości i różnią się kolorem od bladożółtego do głęboko niebieskiego. Zazwyczaj żyją w wilgotnych lasach deszczowych, sporadycznie występują na obrzeżach sawanny. Bardzo nietypowy wygląd węża nadają mu wystające, prążkowane łuski. Ta cecha ciała pozwala mu na szybkie i łatwe poruszanie się wśród drzew. Żmije rogate spędzają większość życia nad ziemią; podczas polowania zwisają w dół i atakują gryzonie i gady, które przechodzą obok. Ptaki, które lądują nieostrożnie na gałęziach w zasięgu drapieżnika, również padają czasem ich ofiarą. Po ukąszeniu wąż wstrzykuje jad hemolityczny, który niszczy komórki krwi. Toksyna uważana jest również za niebezpieczną dla ludzi, choć odnotowano tylko kilka przypadków zaatakowania człowieka przez ten gatunek.

Pyton zielony

Ocena: 4.1

Ten gatunek pytona występuje w tropikalnych lasach deszczowych Papui Nowej Gwinei i na Półwyspie Przylądkowym w Australii. Pomimo nazwy, nie wszystkie okazy są zielone. Młode pytony mają zwykle żółte lub czerwone łuski, które dopiero w miarę dojrzewania stają się zielone. Ich zachowanie i dieta również różnią się w zależności od wieku. Młode osobniki osiedlają się na skraju lasu i żywią się owadami lub małymi jaszczurkami. Po osiągnięciu dojrzałości wolą żyć w lesie, kamuflując się wśród zielonych roślin i polując na gryzonie. Węże zwykle zasadzają się na swoje ofiary z nisko rosnących gałęzi drzew, z których mogą łatwo zaatakować ofiarę z góry. Jeśli chodzi o wielkość, to prym wiodą samice, a dorosłe samice pytonów zielonych osiągają do dwóch metrów długości.

Tęczowy boa

Ocena: 4.2

Tęczowy boa, znany lokalnie jako aboma, otrzymuje swoją nazwę od niezwykłego metalicznego połysku swoich łusek, które efektownie mienią się w słońcu. Szczególnie piękne, gdy gad jest w ruchu. Główny kolor jest czerwonobrązowy, z jasnymi plamami na całym ciele, zamkniętymi w ciemnych pierścieniach. Występuje w lasach tropikalnych Ameryki Południowej i na niektórych wyspach karaibskich. Najczęściej widywany w pobliżu zbiorników wodnych, tęczowy boa constrictor jest bardzo dostosowany do środowisk wodnych. Młode spędzają dużo czasu na gałęziach drzew, natomiast dorosłe zwykle poruszają się po ziemi, chowając się w gęstej trawie. Żywią się małymi ssakami. Długość ciała wynosi od 150 do 200 centymetrów. Boa constrictors nie są jadowite i mają spokojny temperament, starają się unikać spotkań z ludźmi.

Roślinożerny zielony bicz

Ocena: 4.3

Ten trawiasto-zielony wąż białopłetwy występuje w kilku krajach Azji: od Indii i Bangladeszu po Filipiny i południowe Chiny. Oprócz jaskrawozielonego ubarwienia plethodmus przyciąga uwagę swoim smukłym, długim, spłaszczonym ciałem, które przypomina skręcającą się tropikalną lianę. Mierząc do dwóch metrów długości, jego ciało ma ledwie kilka centymetrów średnicy. Jego pysk jest wydłużony i spiczasty, ale najbardziej niezwykłe są jego duże, owalne oczy z poziomymi źrenicami. Dzięki nim whitetail ma widzenie lornetkowe, co w przypadku węży jest bardzo rzadkie. Większość czasu spędza w koronach drzew, poruszając się szybko i łatwo po gałęziach. Wąż poluje w ciągu dnia, a noc spędza w ustronnych miejscach, takich jak dziuple drzew lub pęknięcia w korze. Jego dieta składa się z gryzoni, żab drzewnych i innych małych zwierząt. Whitetail ma słaby jad, który nie jest szkodliwy dla ludzi.

Teksańska Biała Żmija

Ocena: 4.4

Teksański biały wąż jest również znany jako biały wąż szczurów, tak nazwany nie tylko ze względu na jego dietę, ale także z powodu pewnego zewnętrznego podobieństwa jego spłaszczonej, wąskiej głowy do pyska szczura. Występuje na kontynencie północnoamerykańskim, od południowych stanów USA po południową Kanadę. Może żyć w lasach liściastych, zaroślach lub w wąwozach i dolinach rzecznych. Długość węża dochodzi do 180 centymetrów, a ubarwienie jest równomierne, mlecznobiałe, choć sporadycznie można spotkać czarne i pomarańczowe. Żeruje na gryzoniach, żabach i jaszczurkach. Wąż ten nie posiada gruczołów jadowych, ale jego ukąszenie jest bolesne ze względu na długie, głęboko osadzone zęby.

Żmija rogata

Ocena: 4.5

Żmija rogata występuje na całym kontynencie północnej Afryki, z wyłączeniem Maroka, oraz na Półwyspie Arabskim. Wąż ten ma około 80 centymetrów długości, jest żółto-piaskowy z ciemnobrązowymi plamami, a jego masywny tułów kończy się krótkim, wąskim ogonem. Nad oczami wystają pionowo, niczym rogi, ostre łuskowate narośla. Żmija rogata porusza się w osobliwy sposób: wyrzuca swoją tylną połowę do przodu, a następnie wyciąga przednią połowę do przodu. Naprzemiennie porusza się po swojej prawej i lewej stronie. Piło-podobne łuski na bokach pozwalają mu szybko zagłębić się w piasku, co wykorzystuje zarówno do ukrywania się przed innymi drapieżnikami, jak i do zasadzek. Żmija poluje głównie w nocy i żywi się jaszczurkami, gryzoniami i ptakami. Jeśli wyczuje niebezpieczeństwo, zwija się i pociera łuski, wydając ostrzegawczy dźwięk. Wąż jest jadowity i jego ukąszenie jest niebezpieczne dla ludzi, choć przypadki śmiertelne są rzadkie – ofiary mają zwykle czas na podanie antidotum.

Niebieska wyścigówka

Ocena: 4.6

Swoją nazwę zawdzięcza efektownemu niebieskiemu ubarwieniu i szybkiej prędkości. Gad ten należy do nietrującego podgatunku Coluber constrictor, znanego jako racer orientalny. Zasięg rasy niebieskiej obejmuje większość Ameryki Północnej, od Kanady po południowe stany Meksyku. Wąż preferuje osiedlanie się na sawannie lub wzdłuż brzegów rzek. Dorosłe osobniki osiągają długość 1,8 metra, są smukłe z długim ogonem, gładkimi łuskami i dużymi oczami. Żeruje na ptakach, gryzoniach i wężach, które są mniejszej wielkości.

Ciernik Schlegela botrops

Ocena: 4.7

Borowik Schlegela żyje w wilgotnych lasach deszczowych Ameryki Środkowej i Południowej. Wąż ten został nazwany na cześć XIX-wiecznego niemieckiego naukowca Hermanna Schlegela. Gatunek ten może wykazywać szeroką gamę kolorów od zielonego z brązowymi wzorzystymi plamami do monochromatycznego złotego. Te ostatnie najczęściej występują w Kostaryce. Węża łatwo odróżnić po szerokiej, lekko spłaszczonej głowie i charakterystycznych kolczastych łuskach, które znajdują się nad oczami, jak rzęsy. Długość ich ciała jest mniejsza niż 60 centymetrów, przy czym samice przeważają nad samcami. Botrops Schlegela jest aktywny w nocy; dzień spędza przeważnie bez ruchu na gałęziach drzew. Zjada ptaki, gryzonie, małe gady. Posiada silny jad z toksynami zdolnymi do niszczenia komórek mięśniowych serca i przepony.

Wąż podwiązkowy kalifornijski

Ocena: 4.8

Wąż z rodziny wężowatych, ma długość ciała od półtora do dwóch metrów. Występuje głównie na Półwyspie Kalifornijskim, czasem w innych stanach USA i w części Kanady. Łuski mogą mieć różne kolory, ale zawsze charakteryzują się jasnymi poprzecznymi pasami. Widoczny jest dymorfizm płciowy – samce są znacznie mniejsze od samic. Węże pończosznicze żyją na obszarach przybrzeżnych, na bagnach lub w trawiastych dolinach i żerują na gryzoniach, gadach, płazach i rybach. Spędzaj dużo czasu w wodzie. Gdy pogoda staje się zimna, hibernują na kilka miesięcy. Kalifornijski wąż pończoszniczy jest nietrujący i bardzo ostrożny, w chwilach zagrożenia wydziela ostry zapach, który odstrasza wrogów.

Czarna mamba

Ocena: 4.9

Ten piękny, ale śmiertelnie niebezpieczny wąż występuje w półpustynnych regionach kontynentu afrykańskiego. Czarna mamba bierze swoją nazwę od atramentowego koloru błon śluzowych po wewnętrznej stronie pyska. Jego błyszczące łuski są zwykle taupe lub ciemnooliwkowe, choć czasami można zobaczyć całkowicie czarne okazy. Mają od 1,5 do 2 m długości i ważą około 1,6 kg. Jeden z najdłuższych i najszybszych węży na świecie, na krótkich odcinkach może poruszać się z prędkością ponad 12 km/h. Czarne mamby żyją zarówno na ziemi, jak i na drzewach. Jako schronienia wybierają pęknięcia, opuszczone nory i szczeliny skalne. Polują w ciągu dnia, czekając na ofiarę w zasadzce, ich ofiarami są zwykle małe zwierzęta ciepłokrwiste. Ukąszenie czarnej mamby jest jednym z najgroźniejszych węży, jej jad jest nasycony trzema rodzajami substancji toksycznych, z których najsilniejsza jest dendrotoksyna. Ilość jadu uwalnianego z jednego ukąszenia wystarcza do zabicia piętnastu dorosłych samców. Po dostaniu się do organizmu toksyny powodują paraliż obwodowy i gwarantowaną śmierć przez niewydolność oddechową w czasie krótszym niż godzina. Jedynym sposobem na przeżycie ukąszenia czarnej mamby jest podanie antidotum, ale statystyki pokazują, że nawet po otrzymaniu antidotum na czas, ponad 10 procent ofiar czarnej mamby umierało.

Niebieska koufiya

Ocena: 5.0

Niebieska koufia lub żmija drzewna z Komodo to bardzo rzadki gatunek węża lancetowatego, który zamieszkuje indonezyjskie Wyspy Małego Sunda. mają charakterystyczną trójkątną głowę, przypominającą grot włóczni. Długość lekko spłaszczonego silnego torsu nie przekracza jednego metra. Ich kolor waha się od niebieskiego do odcieni turkusu. Żyją głęboko w lesie deszczowym, prowadząc arborealny tryb życia i tylko od czasu do czasu schodząc na dół, by polować. W ciągu dnia koufia niebieska woli drzemać w ustronnych miejscach, natomiast w nocy aktywnie poszukuje ofiar, trzymając się swojego terytorium. W swojej napaści wąż w kilka sekund zatruwa swoją ofiarę i zabija mniejsze zwierzęta. U ludzi jego ukąszenie może spowodować silny obrzęk i martwicę tkanek oraz krwotok wewnętrzny, dlatego mieszkańcy unikają tej błyszczącej piękności.