8 najlepszych maści na opryszczkę

*Przegląd najlepszych według redakcji. O kryteriach wyboru. Niniejszy materiał ma charakter subiektywny, nie jest reklamą i nie stanowi wskazówki do zakupu. Przed zakupem wymagana jest konsultacja specjalisty.

Możliwe, że kiedy herpeswirusy po raz pierwszy zapoznały się z ludźmi, również wpadły w szał i zabijały ludzi. Obecnie u osób z obniżoną odpornością zakażenie opryszczką objawia się albo zimnem na ustach, wysypką pęcherzykową na narządach płciowych, albo wysypką wzdłuż nerwów międzyżebrowych, powodującą półpasiec (shingles). Ale prawie nigdy, z wyjątkiem AIDS i ciężkiej, uogólnionej opryszczki wrodzonej, opryszczkowe zapalenie mózgu nie jest śmiertelne.

Najwyraźniej natura zdecydowała, że o wiele bardziej opłacalne jest zachowanie herpeswirusa jako gatunku poprzez współżycie z ludźmi niż jego zniszczenie. Wszakże jeśli wirus zabija człowieka, wówczas wraz z pojawieniem się zwłok kończy się jego przenoszenie na innych ludzi, a ów nadmierny rezultat jest ewolucyjną ślepą uliczką. Aby go uniknąć, trzeba traktować ludzkie ciało z wyczuciem, bez poważnych konsekwencji. A herpeswirusy bardzo dobrze się do tego przystosowały. Prawdopodobnie za kilka wieków koronawirus nie będzie bardziej niebezpieczny niż zwykłe przeziębienie.

Herpeswirus to nie tylko przeziębienie na ustach. To także wysypka na genitaliach, to wirus varicella-zoster. To wirus mięsaka Kaposiego. Występuje u pacjentów zakażonych wirusem HIV, którzy mają gwałtownie obniżony układ odpornościowy i osiągnęli stadium AIDS, kiedy to różne infekcje „przyczepiają się” do człowieka, nie dotykając zdrowego i silnego organizmu. W skład rodziny wchodzą wirus Epsteina-Barr, wirus cytomegalii i inni przedstawiciele rodziny reprezentowanej przez osiem różnych typów herpeswirusów.

Powiemy jednak o lekach miejscowych, maściach, żelach i kremach na zakażenia opryszczką dwóch typów: typu 1 i typu 2, herpes simplex virus typu 1 i typu 2, odpowiednio HPV-1 i HPV-2. HPV-1 lubi zarażać ludzką twarz. Stosuje się go na wargi, skórę twarzy, wysypki wzdłuż nerwu trójdzielnego, wzdłuż nerwu twarzowego, w zewnętrznym kanale słuchowym i tak dalej. Dlatego HPV-1 jest często określany jako opryszczka wargowa, czyli opryszczka „na ustach”. Dotyka błony śluzowej narządów płciowych, odbytu, skóry krocza i okolicy anorektalnej, dlatego nazywana jest opryszczką narządów płciowych.

Opryszczka narządów płciowych jest na ogół bardziej podstępna niż opryszczka wargowa. Jest też trudniejsza do wyleczenia, znacznie aktywniej przenoszona drogą płciową niż wargowa i skłonna do nawrotów. I właśnie jak najczęściej prowadzi do wewnątrzmacicznych ciężkich zmian herpetologicznych u płodu i noworodka.

Wirus Herpes simplex tak dobrze dogaduje się z ludźmi, że ponad 90% wszystkich ludzi na ziemi jest zdrowymi nosicielami opryszczki, a nie tylko 10-15% osób z obniżoną odpornością ma jakąś wysypkę herpetologiczną. Niestety, liczba pacjentów z klinicznymi objawami opryszczki stale rośnie. Ale to wcale nie jest złośliwa mutacja herpeswirusa, tylko stopniowy spadek odporności w populacji ludzkiej pod wpływem wielu czynników. Należą do nich przyjmowanie leków immunosupresyjnych, zakażenie wirusem HIV, obniżona odporność spowodowana zewnętrznymi czynnikami środowiskowymi.

Dlatego też zakażenie opryszczką może być silnym wskaźnikiem głębokiego niedoboru odporności, a nawet zostało nazwane markerem dla zakażeń związanych z HIV i AIDS. Pacjent zakażony HIV może mieć odporność, która utrzymuje się przez dziesiątki lat, zwłaszcza przy normalnym leczeniu. Ale kiedy jest ona tak niska, że rozwija się AIDS, a liczba pewnej populacji limfocytów we krwi spada poniżej krytycznego poziomu, rozwijają się różne rzadkie choroby. Tak samo jest z mięsakiem Kaposiego, zapaleniem płuc wywołanym przez pneumocystis, posocznicą grzybiczą. Na tym tle dochodzi oczywiście do aktywacji i „zgrubienia” zakażenia herpeswirusami.

HIV i zakażenie opryszczką

Zakażenie HIV jest obecnie powszechne w Federacji Polskaej, w wielu regionach liczba osób zakażonych HIV przekracza 100 na 100 000, a w niektórych przypadkach osiąga nawet wyższe liczby. Ponieważ zakażenie to jest tak powszechne, ważne jest, aby wiedzieć, jak zakażenie opryszczką wpływa na pacjentów zakażonych HIV. Mają skórę w innej lokalizacji, z nietypowymi zmianami, znacznie częstsze nawroty i inne objawy, które powinny zaalarmować zarówno osobę, jak i lekarza prowadzącego. Czasami opryszczka atypowa może wymusić wykonanie testu na HIV.

U zakażonych HIV pacjentów z retrowirusem, oprócz typowych miejsc występowania opryszczki wargowej (herpes labialis genitalis), mogą wystąpić wykwity w dowolnym miejscu. Są to palce, pośladki i uda, skóra ramion i inne nieprawidłowe miejsca. Może wystąpić kombinacja zmian, gdy opryszczka „pojawia się” w kilku miejscach anatomicznych nie połączonych ze sobą. Dość często zdarza się również, że jeden pacjent może mieć jednocześnie opryszczkę na wargach i genitaliach, co prawie nigdy nie zdarza się u osób z prawidłową odpornością. Opryszczka typu 2 może rozprzestrzeniać się także dalej, poza okolice narządów płciowych, a nawet powodować wysypkę pęcherzykową, np. na tych samych palcach.

Grzbiet lub półpasiec występuje u pacjentów zakażonych HIV nie tylko w przestrzeniach międzyżebrowych, ale także na rękach i głowie, np. w okolicy gałęzi czuciowych nerwu trójdzielnego. Jeśli nie jest to w porę leczone silnymi dawkami leków przeciwwirusowych, może prowadzić do neuralgii popółpaścowej, z dręczącym, piekącym bólem twarzy, pozbawiającym człowieka snu i apetytu, znacznie pogarszającym jakość życia.

Również neuralgia popółpaścowa jest bardzo trudna do leczenia. nawroty są częste, a im cięższe zakażenie HIV, im wyższa wiremia i im niższy poziom CD-4, czyli komórek T-helper, tym częstsze i cięższe są nawroty. U pacjentów zakażonych HIV, którzy mają mniej lub bardziej nienaruszoną odporność komórkową, nawrót opryszczki może występować nie częściej niż trzy razy w roku, natomiast w cięższej postaci zakażenia HIV postępującej do AIDS nawrót może występować co miesiąc, do 12 razy w roku lub częściej. Przypomina to niemal ciągłe utrzymywanie się infekcji opryszczkowej, z jedynie sporadycznymi lżejszymi przerwami.

U pacjentów zakażonych HIV po otwarciu pęcherzyków opryszczkowych powstają również charakterystyczne nadżerki i owrzodzenia, ale nie u każdej osoby, lecz u około 20%. Jest to szczególnie częste w przypadku zakażenia wirusem HIV, jeśli istnieje ciężka współistniejąca patologia.

Jak można się zarazić?

Wirus opryszczki jest bardzo, bardzo zaraźliwy. Wystarczy, że zostaniesz zarażony raz w dzieciństwie lub za młodu, a wirus nie opuszcza cię już aż do śmierci. Jeśli ma dobrą odporność, pacjent będzie zdrowym nosicielem wirusa, jeszcze nikomu nie udało się go wyplenić z organizmu. Jedyne co możemy zrobić, to być zdrowym, z silnym układem odpornościowym, a wtedy wirus nigdy się nie uaktywni, nie namnoży i zawsze pozostanie uśpiony, wewnątrz struktur układu nerwowego, gdzie jest stałe miejsce dyslokacji.

Po tym wszystkim, jeśli wirus jest aktywowany, zacznie się mnożyć, liczba cząstek wirusa wzrośnie milion razy, każdy pęcherz na skórze, wypełniony przezroczystym płynem, dosłownie nadziewane setki tysięcy nowych wirusów, po prostu stworzony, To wtedy osoba jest w stanie zainfekować innych.

A jak dokładnie osoba może zarażać innych? Dwoma drogami: poziomą i pionową. Pozioma to sposób, w jaki ludzie przenoszą się na siebie nawzajem: kichanie, kaszel, kropelki unoszące się w powietrzu. W ten sposób bardzo szybko przenosi się ospa wietrzna, bo to też herpeswirus. Zdarzają się przypadki, że osoba chora na ospę wietrzną przebywała na jednym piętrze instytucji, ale osoby, które nie miały z nią bezpośredniego kontaktu, zachorowały na innych piętrach. Poprzez zwykłe kichanie i kaszel pacjent nasyca wirusami powietrze w pomieszczeniu, a następnie poprzez przewody wentylacyjne i kanały powietrzne wirusy przenikają do odległych pomieszczeń, gdzie zarażają innych.

Na szczęście HPV-1 i HPV-2 nie są tak zaraźliwe, ale możliwe jest zarażenie się poprzez podanie ręki. Droga płciowa jest również klasyczną, poziomą drogą zakażenia, ale droga pionowa to zakażenie płodu od matki. W ten sposób powstaje opryszczka wrodzona, która może przeniknąć przez łożyskowy krwiobieg jako z organizmu matki do płodu.

Oczywiście, jeśli chory jest w aktywnym stadium zakażenia opryszczką i ma małe pęcherzyki na błonie śluzowej lub skórze z przezroczystym płynem, będzie najbardziej zakaźny. Płyn w tych fiolkach zawiera setki tysięcy „nowo narodzonych wirusów”, które mogą być przeniesione na inną osobę. Większość populacji naszej planety ulega zakażeniu przed ukończeniem 6 lub 7 roku życia w przypadku HPV-1. Ale w wieku debiutu seksualnego człowiek może nabyć wirusa herpes simplex typu 2, a w wieku 17-18 lat można już mieć przeciwciała przeciwko niemu we krwi.

Gdzie „śpi” wirus opryszczki i dlaczego się „budzi”??

Normalna kolejność zdarzeń podczas zakażenia opryszczką jest w przybliżeniu następująca

1. Człowiek zaraża się dowolną drogą, a wirus trafia na jego błony śluzowe lub skórę;
2. Wirus wnika do komórek i początkowo namnaża się. Po raz pierwszy w życiu pojawia się opryszczkowa wysypka pęcherzykowa;
3. Po wzmocnieniu opryszczka dostaje się do krwi, limfy i rozpoczyna swoją podróż przez twoje narządy wewnętrzne i tkanki. Najczęściej tymi „nośnikami” są czerwone krwinki;
4. krew przenosi je do centralnego układu nerwowego. Wirusy są tak małe, że z powodzeniem przekraczają barierę krew-mózg, a następnie w tkance nerwowej uodparniają się z wielu komórek immunokompetentnych;
5. Wirusy są przenoszone przez prąd cytoplazmatyczny wzdłuż zwojów rdzeniowych neuronów, które znajdują się po bokach rdzenia kręgowego. Jest to główna „siedziba” wirusa opryszczki. Czują się dobrze i pozostają tam do końca życia danej osoby;
6. W przypadku obniżonej odporności to właśnie w zwojach rdzeniowych rozpoczyna się nowa replikacja wirusa. W ten sam sposób, stopniowo, poprzez włókna nerwowe, nowa generacja wirusów dostaje się na zewnątrz, do skóry i błon śluzowych, gdzie tworzą się nowe wysypki.

Dlatego u pacjentów z półpaścem pojawia się nowa wysypka pęcherzykowa na skórze nad powierzchnią nerwów międzyżebrowych, natomiast u pacjentów z opryszczkową neuralgią trójdzielną wysypka pęcherzykowa występuje wzdłuż przebiegu nerwu trójdzielnego na twarzy. Świadczy to o wielkim przywiązaniu wirusa opryszczki do pni nerwowych.

Ale i tak układ odpornościowy niszczy wirusa wszędzie, a w końcu wpędza go z powrotem do zwojów rdzeniowych, do ośrodkowego układu nerwowego, gdzie nie może sobie poradzić ze względu na barierę krew-mózg. Najlepsze, co może zrobić nasz układ odpornościowy, to stłumić namnażanie się wirusa i zablokować go do czasu, aż obrona immunologiczna zostanie ponownie obniżona.

Im bardziej osoba ma obniżoną odporność, niezależnie od tego, czy jest zakażona, czy leczona, tym częściej nawracają zakażenia opryszczką. Opryszczka zaczyna zakażać narządy wewnętrzne: płuca, wątrobę i mózg, np. z rozwojem opryszczkowego zapalenia mózgu, opryszczkowego zapalenia oczu, czyli opryszczki zwykłej.

Wreszcie występuje też uogólnione uszkodzenie wszystkich narządów i tkanek, uogólnione zakażenie herpetologiczne. Oczywiście główną przyczyną jest HIV w stadium AIDS, ale może to być również ciężka mielosupresja czerwonego szpiku kostnego, który nie jest w stanie produkować limfocytów i leukocytów w odpowiednich ilościach.

Podstawowe zasady leczenia zakażenia opryszczką

Ludzkość zna zakażenia opryszczkowe i nauczyła się je leczyć. Obecnie uczymy się, jak szybko leczyć i zapobiegać zakażeniom koronawirusem, ponieważ postęp w nauce i technologii jest szybki. Nadal leczymy opryszczkę o wiele lepiej niż covid-19. Istnieją konkretne leki przeciwwirusowe, przeciwgorączkowe, które zostały z powodzeniem przetestowane i sprawdzone przez wiele lat. Będziemy mieli materiał o tabletkach na opryszczkę, ale tutaj rozważymy produkty stosowane miejscowo, w postaci żeli, maści i kremów, które mają zarówno działanie przeciwwirusowe, jak i immunomodulacyjne.

Osoba o dobrym poziomie odporności może obejść się bez leków miejscowych w przypadku, gdy na ustach ma wysypkę opryszczkową jak przy zwykłym przeziębieniu. Pacjent może przez kilka dni smarować wysypkę maścią lub kremem lub nawet nie brać tabletek, (chyba, że mówimy o poważniejszych przypadkach, takich jak porażenie Bella). Konieczne jest przyjmowanie tabletek, nie pomoże zwykła maść czy krem rozsmarowany na zewnętrznym przewodzie słuchowym. Trzeba stworzyć stężenie przeciwwirusowe od wewnątrz, we krwi.

Jeśli jednak osoba ma wyraźny niedobór odporności, np. przyjmuje hormony, cytostatyki, choruje na raka lub jest zakażona wirusem HIV, to trzeba podejść do sprawy bardzo poważnie i same środki miejscowe nic nie dadzą.

W każdym razie główne cele leczenia zakażeń opryszczkowych to nie tylko zmniejszenie objawów klinicznych, np. zniknięcie wysypki i pęcherzyków opryszczki. W przypadku poważnego zakażenia, aby zmniejszyć częstość nawrotów oraz, co bardzo ważne, aby zapobiec przeniesieniu zakażenia opryszczką na noworodka lub partnera seksualnego.

Ma na celu silną supresję reprodukcji wirusa podczas zaostrzenia. Należy wytworzyć i utrzymać dobrą odpowiedź immunologiczną, aby zablokować wirusy herpetologiczne w ogniskach ich utrzymywania się, czyli w zwojach rdzeniowych, aby „zablokować je z powrotem”.

Istnieją dwa rodzaje leczenia:

1. Antywirusowa terapia etiotropowa, skierowana bezpośrednio na przyczynę, czyli zniszczenie wirusa i uniemożliwienie jego namnażania;
2. Terapia skojarzona, kiedy oprócz leków przeciwwirusowych stosuje się immunomodulatory.

W tym materiale przyjrzymy się obu rodzajom leków dostępnych na rynku w postaci maści, kremów i żeli.

Należy od razu potwierdzić, że środki przeciwwirusowe stosowane miejscowo (maści, kremy, żele) są dostępne w mniejszym asortymencie niż tabletki, a środki do podawania pozajelitowego, dożylnego. Na przykład miejscowe leki Famcyklowir i Ganciclovir, które są dostępne tylko w postaci doustnej i pozajelitowej, nie są zarejestrowane na rynku Polskam.

W sprzedaży znajduje się tuba 5 g żelu do oczu Virgan zawierająca 1,5 mg gancyklowiru na gram. Ale ten produkt nie jest zarejestrowany w Rosji, chociaż jest produkowany we Francji. Żel do oczu Virgan można kupić na Ukrainie w cenie 430 hrywien za opakowanie, co daje około 1200 Zlotykhli. Chociaż jest to bardzo skuteczny lek miejscowy w leczeniu opryszczki opornej na acyklowir, ze zrozumiałych względów nie znalazł się na naszej liście. Również z szeregiem innych leków, które są stosowane w bliskiej zagranicy i nie są zarejestrowane w Rosji.

W przypadku wszystkich produktów najpierw pojawia się INN lub Międzynarodowa Nazwa Niezastrzeżona, a następnie nazwa marki lub nazwa handlowa w nawiasie. Na pierwszym miejscu jest zwykle nazwa leku oryginalnego, który został wprowadzony na rynek jako pierwszy, ma najwięcej badań i był „okrętem flagowym i punktem odniesienia” dla innych producentów kopii, czyli generyków.

Dyspersja cen detalicznych dla aptek wszystkich form własności w Federacji Polskaej na styczeń 2021 r. Umieszczenie jakiegokolwiek leku w tym wykazie lub pominięcie leku nie stanowi reklamy ani antyreklamy producenta lub leku. Wszystkie wymienione produkty są stosowane w krajowych i międzynarodowych wytycznych i protokołach klinicznych dotyczących leczenia różnych postaci zakażeń wirusem opryszczki i tylko oficjalne, ogólnodostępne instrukcje są wykorzystywane wyłącznie jako źródło informacji. Leki przeciwwirusowe, przeciwgorączkowe mogą być przepisywane wyłącznie przez lekarza, na podstawie rozpoznania, z uwzględnieniem wskazań i stwierdzonych przeciwwskazań. Wykorzystanie tej informacji jako samoleczenia jest surowo zabronione.

Najskuteczniejsze maści na opryszczkę

Nominacja	Lokalizacja	Nazwa	Cena
Produkty o udowodnionej skuteczności	1	Acyklowir (Zovirax, Vivorax)	38 €
2	Phenistil Penzivir	400 €
3	Dokosanol (Erazaban)	194 €
4	Epervudin (Gavisoche)	–
Leki immunomodulujące	1	Alpizarin (Tetrahydroksyglukopiranosyloksanten)	140 €
2	Viferon (interferon alfa-2b)	194 €
3	Infagel (interferon alfa-2a)	140 €
4	Oxolinum maść	70 €

Leki o udowodnionej skuteczności

Zanim zaczniemy przyglądać się tym lekom, podzielimy je na dwie grupy. W pierwszej grupie znajdują się produkty o udowodnionej skuteczności, dla których przebadano wszystkie trzy fazy – nie tylko pod kątem bezpieczeństwa, ale również skuteczności. Preparaty te są stosowane we wszystkich krajach, mają silną bazę dowodową i wiele badań.

Jest to grupa leków przeciwwirusowych, które blokują rozmnażanie wirusów opryszczki poprzez „manipulowanie” genomem za pomocą fałszywych nukleotydów, które następnie „przerywają” łańcuch materiału dziedzicznego. Druga grupa (środki immunomodulujące) obejmuje środki, które często mają mniejszą wartość dowodową i są stosowane w Federacji Polskaej i krajach sąsiadujących z byłym Związkiem Radzieckim.

W przypadku niektórych leków odsyłamy do listy publikacji największej bazy artykułów medycznych i biologicznych Pubmed, aby każdy czytelnik mógł zobaczyć, ile artykułów na świecie zostało opublikowanych dla danego leku, podkreślając w ten sposób pośrednio jego popularność i skuteczność w różnych krajach.

Maść, krem lub żel?

Przed opisaniem preparatów należy krótko wyjaśnić, czym różnią się maści, kremy i żele oraz jak je stosować:

maść to bardzo tłusta substancja; bazą maści jest najczęściej wazelina lub lanolina, którą otrzymuje się z wody do prania wełny owczej. Maść wchłania się bardzo powoli, ale głęboko, a jej działanie trwa kilka godzin. Najlepiej stosować ją na noc, można ją przykryć opatrunkiem okluzyjnym, np. pod folią, lub papierem pergaminowym i umocować plastrem. Maść najlepiej stosować na obfitą, miejscową wysypkę, np. wysypka opryszczkowa wzdłuż przestrzeni międzyżebrowej, półpasiec. Maść jest niewygodna w użyciu w ciągu dnia, plami ubrania i pozostawia tłuste plamy, ponieważ bardzo wolno się wchłania;

krem jest emulsją, tj. jedną substancją rozpuszczalną w tłuszczu w innej substancji. Najprostszą i najpopularniejszą emulsją lub kremem jest znany wszystkim sos majonezowy. Krem znacznie szybciej się wchłania, zwłaszcza jeśli nakłada się go masującymi ruchami, ale nie jest to zalecane w przypadku występowania pęcherzy. Pęcherzyki mogą pękać samoistnie podczas masażu, co powoduje obfite uwalnianie nowych cząstek wirusa. Jeśli osoba przypadkowo złapie oko po tym, może dostać ciężką i niekorzystną formę ophthalmoherpes. Dlatego krem należy nakładać na wysypkę bardzo ostrożnie i starać się nie wcierać go. Krem wchłania się sam, znacznie szybciej niż maść. Można go stosować rano i wieczorem, a po pół godzinie lub godzinie można już założyć ubranie. Oczywiście zarówno krem, jak i maść możesz stosować na twarz w ograniczonych ilościach, kiedy tylko zechcesz;

Wreszcie, żel jest bazą rozpuszczalną w wodzie i alkoholu. Bardzo szybko się wchłania, utwardza i tworzy na skórze ochronny film przeciwwirusowy. Żel można stosować w ciągu dnia i pod ubraniem, jest to najszybsza metoda leczenia miejscowego. Jednak wchłanianie żelu jest minimalne. W ten sposób maść na noc może przeniknąć do podskórnych pni nerwowych, gdzie zlokalizowany jest wirus, natomiast żel tego nie potrafi.

Wymieńmy teraz przeciwwirusowe miękkie formy dawkowania o udowodnionej skuteczności. I zaczynamy od „dziadka” współczesnych środków przeciwgorączkowych, które są nadal skuteczne: acyklowir, oryginalny lek Zovirax.

Acyklowir (Zovirax, Vivorax)

Ocena: 4.9

Pierwszym i głównym lekiem w nieciężkim, ambulatoryjnym zakażeniu opryszczką jest Acyklowir. Był to pierwszy wynaleziony lek przeciwgorączkowy, który obecnie jest dostępny w kremach, maściach i tabletkach. Jest nawet maść na oczy lub proszek do przygotowania zastrzyków. Dlatego, jeśli rozwinęło się porażenie nerwu twarzowego, nie ma sensu stosować kremu lub maści do przewodu słuchowego zewnętrznego, konieczne jest stworzenie skutecznego stężenia substancji w osoczu krwi. Ale w przypadku gontyny oprócz tabletek można zastosować krem lub maść na wysypkę.

Oryginalny krem Zovirax, produkowany przez brytyjską firmę Glaxo Wellcome, będzie kosztował od 160 do 190 Zlotykhli., dla małej tubki 5g. Oczywiście, można zaoszczędzić pieniądze i kupić produkowany w kraju krem Acyclovir z Vertexu za jedyne 26 Zlotykhli. Jeśli 26 Zlotykhli to dla ciebie za dużo, możesz kupić domową maść z acyklowirem, dwa razy więcej, 10 g, i za jedyne 17 Zlotykhli. Jest on produkowany przez Fabrykę Instrumentów Murom. Mimo wszystko warto kupić oryginalny produkt lub w ostateczności indyjską maść Gerperax kosztującą od 52 Zlotykhli. Jeśli potrzebujesz maści do oczu z acyklowirem, możesz ją kupić za 130-150 rbl., Wykonane przez krajową firmę Syntez, Polska.

Działanie przeciwwirusowe realizowane jest poprzez tworzenie wadliwego wirusowego DNA, co zapobiega produkcji nowych wirusów. Wskazany jest w przypadku zakażeń opryszczką typu 1 i 2. Preparat należy stosować często, z taką samą częstotliwością jak przyjmowanie tabletek, czyli pięć razy dziennie, co 4 godziny, dlatego wskazane jest budzenie się w celu nałożenia kremu, nawet w nocy.

Należy go nakładać cienką warstwą nie tylko na wysypkę, ale także na graniczące z nią zdrowe obszary skóry. Może być stosowany na błony śluzowe. Przebieg leczenia nie powinien być krótszy niż 4 dni, w przypadku braku efektu można go przedłużyć do 10 dni, w przypadku braku efektu i dłuższego okresu należy skonsultować się ze specjalistą. Możliwe, że istnieje oporność na acyklowir lub niski poziom odporności.

Zalety i wady

Zovirax to lek o międzynarodowej renomie (ponad 17 000 leków NSF/IVA), który charakteryzuje się wysoką odpornością na wysypkę alergiczną i ból gardła. Naprawdę działa, jest prawdziwym antywirusem i wpływa bezpośrednio na przyczynę, czyli hamuje replikację wirusów.

Lek jest dobrze tolerowany, a przeciwwskazania do jego przyjmowania są nieliczne: niewydolność nerek. Najczęstsze działania niepożądane to pokrzywka, świąd, rozluźnienie stolca. Główną zaletą jest jego bezwarunkowa skuteczność, niski koszt, a wadą konieczność częstego dawkowania, lub aplikacji na skórę.

Fenistil Penzivir

Ocena: 4.8

Phenistil Penzivir, lek przeciwwirusowy do stosowania miejscowego, który zawiera 1% pencicloviru. Produkt występuje w postaci beżowego kremu i jest specjalnie przeznaczony do leczenia przeziębienia na ustach. Penziklowir jest przekształcany w organizmie do acyklowiru, jest to „prometabolit”. Zatrzymuje replikację wirusa i blokuje jego rozmnażanie się. Należy stosować na zmienione chorobowo miejsca na skórze i błonie śluzowej mniej więcej co 2 godziny, do 8 razy dziennie przez 4 dni. Mała tubka 2 g nie jest tania: kosztuje od 250 do 500 rbl. Jest to importowany, wysokiej jakości niemiecki produkt firmy Novartis Pharma.

Preparatu Phenystil Penzivir nie należy mylić z konwencjonalnym preparatem Phenystil. Powszechnie stosowany lek Phenystil zawiera bloker receptorów histaminowych – dimetynden. Pomaga w zwalczaniu wysypki alergicznej i świądu. Fenistil Pencivir natomiast nie posiada składnika antyalergicznego. Jest to po prostu nazwa spółgłoskowa.

Zalety i wady

Penciclovir to kolejna generacja po acyklowirze. Należy go stosować wyłącznie na dotknięte opryszczką miejsca na wargach i skórze wokół ust. Unikać aplikacji na nos, usta i genitalia. Produkt jest dobrze tolerowany, ale może powodować sporadyczne pieczenie, drętwienie i mrowienie w miejscu aplikacji, przy czym jednym z przeciwwskazań są dzieci poniżej 12 roku życia.

Dokusanol (Erazaban)

Ocena: 4.7

Docosanol jest alkoholem tłuszczowym, który jest produkowany w postaci kremu w małych 2 gramowych tubkach, produkowanych przez Bausch & Lomb, UK, znanego producenta soczewek kontaktowych i akcesoriów. Koszt takiej małej tuby waha się od 225 do 500 Zlotykhli. Lek znany jest od lat dziewięćdziesiątych i istnieją liczne dowody na jego aktywność przeciwwirusową. Na przykład, oto link do badania klinicznego przeprowadzonego przez holenderskich naukowców w 1996 roku.

Jednak dokładny mechanizm działania Erazabanu jest nadal niejasny. Ale najprawdopodobniej zapobiega wnikaniu cząstek wirusowych do komórek. Lek, po wstrzyknięciu do wnętrza komórki, zamienia się w kwas wersenowy i osadza się w błonach, uniemożliwiając wirusowi przeniknięcie. Erazaban krem stosuje się zewnętrznie na obszar wysypki w ciągu dnia, co 3 godziny, około 5 razy na dobę. Należy go zastosować jak najszybciej po rozpoczęciu infekcji, należy go leczyć przez co najmniej 5 dni, jeśli nie zagoi się w ciągu 10 dni, konieczna jest konsultacja z lekarzem. Może być nakładany za pomocą wacika lub czystych rąk.

Zalety i wady

Podobnie jak w innych przypadkach, zbyt częsta aplikacja, co 3 godziny, jest niewygodna. Jeśli jest to opryszczka typu 2 i konieczne jest nakładanie kremu na skórę w okolicach intymnych, to wcale nie jest to wygodne. Działania niepożądane mogą obejmować suchość skóry, przejściowe zaczerwienienie, łuszczenie się lub bolesność. Jest przeciwwskazany do 12 roku życia, a kobiety w ciąży i karmiące powinny stosować go ostrożnie.

Epervudin (Gavisoche)

Ocena: 4.7

Być może kiedyś natkniesz się w aptekach na maść Gevizos, gdyż jest ona zarejestrowana w Federacji Polskaej. Środek przeciwwirusowy epervudin jest produkowany przez firmę Biogal, Węgry.

Maść występuje w tubie 10g i kosztuje około 500 Zlotykhli. za opakowanie. Ma takie samo działanie jak acyklowir, poprzez wprowadzenie się do DNA zakażonej komórki i uniemożliwia wirusowi replikację. Wskazany jest w zakażeniach opryszczką anogenitalną typu 2, opryszczką zwykłą i opryszczką pospolitą (herpes zoster), zwykłym zimnem na wargach. Ponadto epervudin jest skuteczny wobec wirusa varicella zoster. Stosowany miejscowo, nie jest wchłaniany do krwiobiegu. Oprócz ostrych opryszczkowych zakażeń skóry i błon śluzowych, Gevizos jest również wskazany w przypadku procesów nawracających. Zmienioną chorobowo powierzchnię należy często smarować: 3 do 5 razy dziennie przez 3 do 5 dni, na noc można stosować pod opatrunkiem okluzyjnym. Przebieg leczenia wynosi 7-14 dni; wskazane jest jak najszybsze rozpoczęcie leczenia.

Zalety i wady

Wadą tego preparatu jest konieczność częstego stosowania, a także rzadka dostępność w aptekach. Istnieją również ogólne przeciwwskazania polegające na reakcjach alergicznych, możliwej suchości skóry i zaczerwienieniu w miejscu aplikacji, w bardzo rzadkich przypadkach indywidualnej nietolerancji. Należy zachować ostrożność przy stosowaniu na dużych powierzchniach u kobiet w ciąży i karmiących.

Leki immunomodulujące

Wszystkie powyższe zabiegi na opryszczkę mają naukowo udowodnioną skuteczność. Istnieje duża liczba publikacji w międzynarodowych czasopismach recenzowanych, istnieją badania randomizowane i metaanalizy. Produkty te pojawiają się w przeglądach Cochrane i są zatwierdzone przez FDA w USA.

Natomiast w Federacji Polskaej oprócz leków przeciwwirusowych często stosuje się immunomodulatory. Musimy jednak zdawać sobie sprawę, że patologia immunologiczna zakażeń opryszczkowych nie jest jeszcze dobrze poznana, a jednolity, akceptowany na całym świecie schemat immunoterapii prostych i nawracających zakażeń opryszczkowych nie został jeszcze opracowany. I pomimo dość dużej listy leków immunoaktywnych stosowanych w Federacji Polskaej, baza dowodowa pozostawia wiele do życzenia, delikatnie mówiąc. Wymieńmy pokrótce niektóre z leków immunologicznych zarejestrowanych w Rosji do leczenia zakażeń opryszczką, które wpływają na odporność.

Alpizarin (Tetrahydroksyglukopiranosyloksanten)

Ocena: 4.9

Alpizarin, wyizolowany z mango, hamuje reprodukcję wirusów, stymuluje odporność komórkową i humoralną oraz hamuje wzrost różnych mikroorganizmów. Działanie to opiera się na hamowaniu nukleazy bakteryjnej, enzymu bakteryjnego. Lek jest wskazany w leczeniu zakażeń opryszczkowych o różnej lokalizacji, w tym opryszczki narządów płciowych, wirusowego zapalenia jamy ustnej oraz nawracających postaci różnych zakażeń opryszczkowych, w tym ospy wietrznej i cytomegalii. Maść stosuje się miejscowo, często, 4 do 6 razy na dobę, 5% maść na skórę, 2% maść na błony śluzowe i u dzieci. Maść należy lekko wetrzeć w. Przebieg leczenia – 7-10 dni, w przypadku gontyny – do 21 dni.

Alpizarin (2% maść) nie jest drogi: od 75 do 150 Zlotykhli. Maść kosztuje 10 g, a maść 5% kosztuje od 130 rbl., jest produkowany przez krajową firmę, Centrum Farmaceutyczne Vilar. W serwisie Pubmed znajduje się ponad 800 publikacji społeczności międzynarodowej na temat alpizaryny, w tym te wskazujące na duży potencjał tego naturalnego związku. Oto link do najnowszego opracowania chińskich kolegów na temat miejsca alpizaryny w praktyce klinicznej.

Zalety i wady

Wadą jest brak jasnych i wiarygodnych wytycznych dotyczących przepisywania leków oraz brak dużych randomizowanych, podwójnie ślepych, kontrolowanych placebo międzynarodowych badań potwierdzających skuteczność. Drugą wadą jest konieczność stosowania go wielokrotnie w ciągu dnia. Lek ten ma również przeciwwskazania, które są jednak bardzo ograniczone. Jest to ciąża i dzieci poniżej 1 roku życia. Producent zaleca stosowanie jak najszybciej, przy pierwszych objawach wysypki, a nawet przed jej wystąpieniem. Oczywiście najlepszym podejściem jest połączenie leczenia miejscowego Alpizarinem z różnymi lekami przeciwgorączkowymi.

Viferon (interferon alfa-2b)

Ocena: 4.8

Maść Viferon produkowana jest przez krajową firmę FERON, co pozwala stwierdzić, że Viferon jest głównym, jeśli nie jedynym, produktem tej firmy, inaczej nie nosiłby tej nazwy. Maść ma dawkę 40000 IU na 1 g (łącznie 12 g w tubie). Viferon występuje w tubach i kosztuje od 190 do 215 Zlotykhli. Lek zawiera ludzki rekombinowany interferon alfa-2b.

Interferon jest silnym środkiem przeciwwirusowym i immunomodulującym. Maść zawiera również substancję pomocniczą, a mianowicie octan tokoferolu (witamina E), który ma silne działanie antyoksydacyjne. Dlatego, jak twierdzą producenci, specyficzna aktywność przeciwwirusowa jest jeszcze wyższa. W zakażeniach opryszczką stosować 3 do 4 razy dziennie na zmienione chorobowo miejsce przez 5 do 7 dni. Podobnie jak w innych przypadkach, warto bardzo szybko zdecydować się na leczenie i rozpocząć je od początku, jeszcze przed pojawieniem się pęcherzyków (gdy pojawia się zaczerwienienie, pieczenie i swędzenie).

Produkt może być również stosowany, jak twierdzi producent, w leczeniu ostrych zakażeń układu oddechowego i grypy, w przypadku których maść stosuje się na błonę śluzową nosa, tylko w innych dawkach: 2500 jednostek w wieku poniżej 12 lat i 5000 jednostek w wieku poniżej 18 lat.

Zalety i wady

Wadą tego leku jest brak bazy dowodowej. Rekombinowany interferon ludzki działa, ale tylko w formie iniekcyjnej i w leczeniu stwardnienia rozsianego, wirusowego zapalenia wątroby i niektórych nowotworów. Krople, czopki, maści – wszystkie są nieskuteczne, gdyż potrzeba co najmniej 4 godzin ciągłego, bezpośredniego działania interferonu na komórki, a w dużych dawkach żaden lek miejscowy nie jest w stanie wytworzyć takiego stężenia w organizmie.

Zarówno WHO, jak i komitet recepturowy Ministerstwa Zdrowia Federacji Polskaej nie znają i nie zalecają Viferonu w skali globalnej. Na Pubmedzie jest tylko 35 artykułów o Viferonie, wszystkie autorstwa krajowych autorów. Możecie się o tym przekonać sami.

To jest podczas gdy aktywny składnik Viferon, Interferon alfa-2a i 2b dają ponad 11500 opublikowanych papierów. W związku z tym Viferon jest praktycznie nieznany w krajach rozwiniętych i nie jest zalecany przez oficjalne organy ochrony zdrowia, w tym główny organ w USA, FDA, oraz Światową Organizację Zdrowia (WHO). Inne wady, jak stosowanie maści dość często i wymóg przechowywania jej w lodówce, wydają się mało istotne wobec tej najpoważniejszej wady.

Infagel (interferon alfa-2a)

Ocena: 4.8

Infagel to ten sam preparat interferonu w postaci żelu do stosowania miejscowego, który producent pozycjonował w leczeniu opryszczkowych zmian skórnych, błon śluzowych, w tym jamy ustnej i narządów płciowych, w leczeniu opryszczkowego zapalenia jamy ustnej, a także w profilaktyce grypy i SARS. Infagel należy nakładać na zmienione chorobowo miejsce raz na 12 godzin, aż do wyschnięcia i utworzenia warstwy ochronnej. W przypadku profilaktyki grypy żel stosuje się na błonę śluzową nosa w dokładnie taki sam sposób. Produkuje Infagel krajowa firma „Vector Medic” w fiolkach o wadze 3g, zawierających 10000 jednostek interferonu na gram. Koszt takiej butelki waha się od 113 do 140 Zlotykhli. sprzedaż detaliczna.

Zalety i wady

Ogólnie rzecz biorąc, nie ma żadnych prac na temat Infogel na Pubmed, „zero” wyników. Ani jednego artykułu, nawet krajowego, na największym na świecie serwerze artykułów i badań medycznych i biologicznych – US National Library of Medicine. Jest to główna wada leku Infagel i innych preparatów miejscowych zawierających interferon.

Oxolinum maść

Ocena: 4.8

Stara dobra maść oxolinum kosztuje od 70 Zlotykh. Do 140 Zlotykhli. na tubę 25 g i stężenie 0,25%. Maść 3 procentowa o masie 10 gramów będzie kosztować od 260 do 540 Zlotykhli. Specjalna maść do nosa, o stężeniu 0,25%, w małej tubie 10 g kosztowałaby od 33 do 52 Zlotykhli.

Maść Oksolin jest stosowana w Rosji jako maść przeciwwirusowa do użytku zewnętrznego. I choć jest zarejestrowany m.in. jako antyherpetyczny, to oficjalna instrukcja mówi, że działa na wirusa grypy. Oxolinum jest również stosowany, oprócz wirusowego nieżytu nosa, w leczeniu brodawek i kłykcin kończystych. Aby zapobiec grypie należy przecierać śluzówkę nosa dwa lub trzy razy dziennie, to całe jego zastosowanie. Maść o mocy 3% jest stosowana do usuwania brodawek. Duża liczba firm farmaceutycznych w Rosji produkuje maść oxolin. A jak się mają sprawy z jej międzynarodowymi dowodami?

Zalety i wady

Na Pubmed, największej na świecie bibliotece publikacji medycznych, jest tylko 6 nieszczęśliwych artykułów na temat Oxolinum. I wszystkie są autorstwa rodzimych autorów. Jest na przykład artykuł o terapii opryszczkowego zapalenia rogówki za pomocą oksoliny, który ukazał się w Russian Ophthalmic Bulletin jeszcze latem 1969 roku. Współczesne zagraniczne badania aktywności przeciwwirusowej oksoliny po prostu nie istnieją. Rzeczywiście, nadal przepisujemy go na grypę i opryszczkę, także w ramach profilaktyki. Ale w międzynarodowej literaturze naukowej nie ma informacji o rejestracji oxolinu i próbach jego skuteczności. Komitet Formularzy Polskaego Ministerstwa Zdrowia milczy na jego temat, nie jest zalecany przez WHO, a Food and Drug Administration (FDA), główny amerykański departament leków i żywności nie jest o nim poinformowany. W przeglądach Cochrane nie ma oczywiście żadnych badań dotyczących oksoliny. To jest jego główna wada, medycyna światowa go nie zna i nie stosuje.

Wniosek

Jak widać, gdy tylko zejdziemy ze szlaku udowodnionej skuteczności przeciwwirusowej na „śliski stok” leków immunomodulacyjnych, wszystkie międzynarodowe standardy medycyny opartej na dowodach naukowych natychmiast biorą górę. Jest jeszcze wiele innych leków immunomodulujących, o których oprócz nas świat nie wie. Nie będziemy jednak o nich mówić, gdyż nie chcemy narazić się na gniew producenta.

W przypadku opryszczki prostej lub nawracającej należy przede wszystkim udać się do lekarza i zastosować leki przeciwwirusowe. Owszem, acyklowir, vel Zovirax, jest lekiem klasycznym i może być jeszcze odporny na wirusy opryszczki, ale ta odporność nie zawsze występuje, a ten lek będzie wielokrotnie bardziej aktywny niż te immunomodulatory, których u nas sprzedaje się pod dostatkiem, a które są nieznane światu.

Dlatego trzeba ratować się przed opryszczką acyklowirem, walacyklowirem, famcyklowirem, gancyklowirem, a przede wszystkim przyjmując je doustnie, tworząc w środowisku wewnętrznym organizmu stężenie o aktywności przeciwwirusowej. Terapia miejscowa, maści, kremy i żele, jest tylko leczeniem pomocniczym. Wiele osób stosujących immunomodulatory o nieudowodnionej skuteczności w postaci maści czy kremów (lub wręcz całkowicie nieskuteczne) jednocześnie przyjmuje doustne leki przeciwwirusowe prawidłowo według schematu. Kiedy osiągają szybki pozytywny wynik, często przypisują go albo połączonemu działaniu leków, albo nawet jednej maści lub kremu.

W ten sposób powstają błędne przekonania, a następnie osoby te doradzają swoim znajomym i rodzinie nieskuteczne leki, zamiast przyjmować właściwe środki o rzeczywistej skuteczności przeciwgorączkowej i przeciwwirusowej. Mamy nadzieję, że już wkrótce będziemy sprzedawać produkty, które naprawdę działają i które cieszą się zasłużonym światowym powodzeniem i popytem.