5 przyczyn braku pewności siebie i jak je pokonać

Niewiele jest wśród nas osób, które czują się zawsze pewne siebie. Ale czym innym jest odczuwanie sporadycznego dyskomfortu, a czym innym bycie w tym stanie przez cały czas. O przyczynach braku bezpieczeństwa i walce z nim mówili eksperci terapeuci Gestalt.

Czym jest niepewność?

To niskie poczucie własnej wartości i strach przed byciem sobą. To nie jest diagnoza, ale konsekwencja błędnych założeń. Ironia polega na tym, że rozwija się ona z fałszywego poczucia własnej wartości i błędnego wyobrażenia o samowystarczalności i pewności siebie. Jeśli nie są one zgodne z osobistymi wyobrażeniami, powstają kompleksy psychologiczne. Ludzie niezadowoleni z siebie przyzwyczajają się do myślenia, że coś jest z nimi nie tak i odmawiają sobie prawa do wyrażania swoich prawdziwych uczuć, indywidualności i opinii.

Osoby wątpiące w siebie nie są gorsze od tych samowystarczalnych. Jedyną różnicą jest zachowanie i postrzeganie siebie i możliwości. Kobiety próżno odrzucają myśl, że przystojny mężczyzna mógłby je zadowolić, ponieważ nie uważają się za godne. Mężczyźni z kwalifikacjami zawodowymi pochopnie cedują prestiżowe stanowiska na mniej doświadczonych kolegów. Psychologowie nazywają to niepewnością celu.

Jeśli np. zamierzasz aplikować na prestiżową uczelnię i nagle decydujesz, że nie ma tam szans dla osoby bez koneksji, to jest to niepewność w planowaniu. Kiedy napisałeś esej wstępny i obwiniasz się za to, że jest okropny, mimo że godzinę temu myślałeś, że jest dobry, to przekłada się na brak pewności siebie w ocenie wyników.

Problem ten przyciągnął uwagę psychologów w połowie XX wieku, gdy okazało się, że bycie niedocenianym

1. powoduje choroby psychosomatyczne: astmę, bóle głowy, zapalenie żołądka;

2. Winny nastoletni cynizm, nierówne małżeństwa;

3. staje się przyczyną uzależnienia od opinii innych;

4. okrada cię z twojej indywidualności.

Jakie są przyczyny?

Jak wszystkie wzorce zachowań, niepewność częściej kształtuje się w dzieciństwie. W młodym wieku obraz własnej osoby kształtuje się na podstawie wiedzy ogólnej i postrzegania świata przez innych. . Bandura, ojciec założyciel teorii uczenia się wzorców, twierdzi, że niedocenianie wynika z braku doświadczenia społecznego, kopiowania z otoczenia nieefektywnych wzorców zachowań.

Teoria wyuczonej bezradności

Psycholog M. Seligman udowodnił, że na poczucie własnej wartości wpływają reakcje ludzi. Dziecko analizuje informacje zwrotne i porównuje działania i konsekwencje. Brak reakcji na świat zewnętrzny lub otrzymywanie monotonnych emocji od rodziców prowadzi do braku pewności siebie, co powoduje kompleks niższości.

Cechy te są ogniwami w łańcuchu: kompleksy obniżają poczucie własnej wartości i powodują zwątpienie w siebie. I odwrotnie, błędne przedstawienie prowadzi do zaburzeń psychicznych i „syndromu impostora”. Wielu nie wierzy w siebie, uważając, że osiągnięcia są raczej produktem przypadku niż energii i osobistych preferencji. Dodatkowo zadręczają się myślami o tym, że są oszukiwani przez innych.

Oczekiwanie porażki i krytyki

Ale to już połowa sukcesu. Aby poczucie własnej wartości poszło w odstawkę, w późniejszym życiu musisz ponieść porażkę, o której będzie się mówić zbiorowo, a Ty będziesz porównywany jakościowo ze swoimi znajomymi. Ale jest w tym coś więcej niż tylko to. Każdy musiał wysłuchać uwag i krytyki, ale każdy odbiera je inaczej. Zależy to od typu układu nerwowego, psychologicznych zdolności adaptacyjnych. Określają one funkcjonowanie osobiste, gotowość do radzenia sobie z problemami, emocjonalność: konstruktywną, hamującą lub opresyjną.

Wewnętrzny krytyk

Samodzielni ludzie polegają na krytycznym myśleniu. Przepuszczają idee przez filtry logiki i świadomości uwarunkowanej paradygmatami i fałszywymi postawami, nie pozwalają im się przejawić w fizyce z powodu wątpliwości. Błędnie postrzegani, że nie mają odpowiedniego potencjału, tracą wiarę w siebie i stają się bezbronni. Jest to związane z nieadekwatnym wartościowaniem autorytetów, brakiem aprobaty i pochwał ze strony rodziców.

Strach przed odrzuceniem

Wielu obawia się bycia niezrozumianym i odrzuconym. Obawiają się odrzucenia z powodu różnicy zdań. Częściej wybierają milczenie, gdy chodzi o wyrażenie swojej osobistej opinii, akceptują konformizm. Polityka samozachowawcza chroni przed powtarzającymi się w przeszłości doświadczeniami ośmieszania lub zastraszania.

Przesadne znaczenie

Używając analogii, jest to jak numer na banknocie, który nadaje wartość papierowi, który sam jest bezwartościowy. Liczba zer wskazuje na różnicę między wartością nominalną a realną. Tylko wartość pieniądza jest dostarczana przez zasoby materialne. Znaczenie osobiste opiera się wyłącznie na wierze w siebie i swoje osiągnięcia. Przesadny pogląd o własnej ważności w kontaktach z ludźmi, którzy mają czelność stawiać sobie wyższe wymagania, prowadzi do niskiej samooceny.

Konsekwencje

Jeśli osoba nie wie, jak wyznaczać odpowiednie cele, odnosić się do zewnętrznych okoliczności, pozytywnie oceniać sukcesy, to również generuje brak pewności siebie. Towarzyszą jej: dyskomfort w komunikacji, niepokój, zwątpienie, myśli o bezsilności wobec okoliczności. Człowiek przyjmuje myśl, że „jestem najgorszy” i nie zasługuję na nic więcej, co zwiększa prawdopodobieństwo rozczarowania, stresu, depresji. To przeszkadza:

1. wyrażanie emocji;

2. budować relacje, kariery;

3. spontaniczne generowanie pomysłów;

4. Znajdź swoje miejsce w społeczeństwie.

Zewnętrzne oznaki niepewnych ludzi

Jeśli osoba mówi bełkotliwie, wierci się na krześle, dużo gestykuluje, próbuje ukryć swój dyskomfort. Ważne jest, aby nie mylić go z temperamentem i sposobem mówienia. Cholerycy są też szybcy w mówieniu i machaniu, ale nie wiercą się. Osoba z niską samooceną jest definiowana poprzez garbienie się, unikanie prostego spojrzenia, sposób mówienia. Pewny siebie rozmówca jest definiowany przez swoją wyważoną mowę i postawę.

Czasami osoby o niskim poczuciu własnej wartości działają odwrotnie: chronią się bezczelnym i wyzywającym zachowaniem, maskując prawdziwe uczucia słowami: „Nie obchodzi mnie to”, „Rób jak umiesz”. Nie mają chęci do podejmowania inicjatywy, szukania pomysłów i rozwiązań.

Różnią się nie tylko zachowaniem, ale i wyglądem zewnętrznym. Nie wyróżniają się noszeniem dyskretnych ubrań, chodzeniem ze spuszczoną głową i gnuśnością, jakby chcieli „skurczyć się” w kulkę i stać się niewidzialni.

Nie potrafią odmówić prośbie, poświęcają własny czas dla dobra innych. Na pierwsze wezwanie są gotowi przyjść z pomocą, nawet w nocy. Tylko że to nie szczere pragnienie nimi kieruje, ale strach przed odrzuceniem z powodu dezaprobaty i potępienia ze strony innych.

Choć może trudno w to uwierzyć, ale osoby niepewne siebie są często aroganckie i asekurują się kosztem innych za pomocą słów, nie biorąc na siebie ryzyka odpowiedzialności. Wolą czekać na śmiałka, bo nie są gotowi przyjąć krytyki w razie porażki.

Sposoby radzenia sobie z niepewnością

Nie ma wrodzonego zestawu cech charakteru dla wysokiej samooceny. Ludzie kultywują tego typu zachowania i nawet nie myślą, że ich opinia o sobie może się poprawić. Nie musisz kupować drogich rzeczy i zdobywać sympatii i autorytetu przyjaciół prezentami. Potrzeba zmiany wewnętrznej perspektywy i spojrzenia na siebie z innej strony, znalezienie problemów światopoglądowych/psychologicznych i chęć naprawy.

Uznać i zrobić pierwszy krok nie jest łatwo. Biorąc pod uwagę, jak długo trwa budowanie niskiej samooceny, potrzeba czasu, aby zmienić sposób, w jaki postrzegasz siebie. Każdy może udowodnić sobie, że jest samowystarczalny. Praca nad sobą jest nagradzana przez:

1. Umiejętność bycia niezależnym w poglądach i podejmowaniu decyzji;

2. wewnętrzna wolność;

3. Elastyczność psychologiczna;

4. sukces społeczny.

Powrót uczucia

„Niepewność” w określonych dziedzinach wykazują pewne zdolności i osiągają wyniki. Pomyśl o sytuacjach, w których czułeś się komfortowo. Zapamiętuje się je z powodu przyjemnych emocji zaskoczenia i przyjemności. Odtwórz w swoim umyśle obraz osoby, która odniosła sukces i naśladuj ją. Im częściej zaczynasz ćwiczyć, tym szybciej doprowadzisz nowy wzorzec zachowania do automatyzmu.

Istnieje wiele sytuacji, w których przejmujesz inicjatywę i odpowiedzialność za. Zamień się z nimi rolami. Dla komfortu psychicznego zacznij od małych kroków. Dzięki temu nauczysz się zarządzać swoimi emocjami i siłą woli oraz pozbędziesz się obsesji „nie jestem w stanie tego zrobić”.

Zrób notatki

Wymień aspekty psychologiczne, które sprawiają, że wątpisz w siebie. W ten sposób poznasz cechy charakteru, które uniemożliwiają ci pokonanie siebie. Już w 20 dni poznasz swoje mocne i słabe strony i bardziej docenisz siebie. Aby odzyskać pewność siebie, wykonaj 3 kroki:

1. Każdego dnia pierwszego tygodnia zapisz 3 wydarzenia lub okazje, za które jesteś wdzięczny. Po 7 dniach przeczytaj ponownie listę i uświadom sobie, że są powody do radości i poczucie własnej wartości.

2. Na drugiej kartce wypisz sytuacje, które powodują wątpliwości i powody do złego myślenia o sobie. W następną niedzielę zidentyfikujesz swoje główne lęki i zdecydujesz, jak sobie z nimi poradzić.

3. Na trzeciej stronie zanotuj, co robisz, aby przezwyciężyć swoją niepewność i jakich uczuć doświadczasz.

Jeśli jest wiele wad, jeśli czujesz wewnętrzny opór, zacznij od nowa. Zwróć większą uwagę na szczegóły tego, jak się zachowujesz i czujesz. Aby zbadać zachowanie środowiska, warto zapoznać się z pracą profesora psychologii D. „Psychologia społeczna” Myrersa. Zajmiesz się osobistymi przekonaniami, złudzeniami, konformizmem i niezależnością.

Stwórz maskotkę

Wielu ludzi wierzy w znaki, a czarny kot na drodze jako ostrzeżenie przed porażką, a rozsypana sól w porównaniu z kłótnią. Wykorzystanie tego modelu dla osobistych korzyści. Znajdź maskotkę, która przyniesie ci szczęście: kamyk morski, monetę w kieszeni i noś ją przy sobie. W trudnych sytuacjach częściej dotykaj talizmanu palcami, aby dodać sobie otuchy.

Model graficzny

Narysuj niepewność na papierze, zdając się na podświadomość. To może być plama, figura, kaktus, postać z kreskówki. Jeśli znasz „wroga” na wylot, łatwiej jest z nim walczyć. Narysuj narzędzia lub elementy, które pomogą Ci go pokonać. Napisz na dole plan działania i zostaw go w widocznym miejscu. Patrz częściej na wzór i dostosuj szkic. Po wymownym samobójstwie narysuj nowe i obserwuj dynamikę zmian. Nawet jeśli nie zrobisz szybkiego postępu, to i tak jest to dla Ciebie zwycięstwo. Małe kroki na pewno przybliżą Cię do celu i stworzą nową wersję Ciebie.