10 zasad rozwoju mowy u dziecka

Nasz artykuł o tym, jak pomóc dziecku w nauce mowy i jakie aktywności można zastosować w domu, aby przyspieszyć ten proces. Jeśli będzie się ćwiczyć od urodzenia z pomocą następujących zasad, dziecko szybko zacznie mówić i przejdzie do mowy ekspresyjnej.

Podstawowe zasady

Badania wykazały, że w 7. miesiącu rozwoju prenatalnego płód wykazuje aktywność w częściach mózgu odpowiedzialnych za funkcje mowy. Dlatego pediatrzy zalecają rozmowę z dzieckiem jeszcze przed jego urodzeniem. Po urodzeniu należy zwrócić uwagę na mowę dziecka, wtedy mówi ono szybciej niż jego rówieśnicy. Terapeuci mowy podają następujące proste zasady dla młodych rodziców

Zacznij jak najwcześniej

Rozwojem mowy należy zająć się jak najwcześniej, od okresu noworodkowego. Mowa pojawia się na długo przed tym, jak dziecko rozumie i wypowiada swoje pierwsze słowa. To nie słowa są kluczowe dla rozwoju mowy dziecka, ale intonacja, dotyk, kontakt wzrokowy i gesty. W efekcie następuje rozwój mowy niewerbalnej i komunikacji niewerbalnej, co następnie stanowi impuls do dalszego rozwoju mowy werbalnej.

Ze względu na te osobliwości, lekcje rozwoju mowy powinny być prowadzone od okresu noworodkowego. Każde dziecko przechodzi przez określone fazy mowy: głużenie od drugiego miesiąca życia, gaworzenie od piątego do szóstego miesiąca życia i mowa ekspresyjna. Jeśli któryś z etapów nie występuje lub jest powolny, rodzice powinni być czujni i zasięgnąć porady pediatry. Jeśli wszystkie etapy przebiegły prawidłowo, kształtowanie się mowy przebiega zgodnie z regułą i stopniowo przechodzi do sylab, następnie do słów, a w końcu do zdań.

Zacznij od jednosylabowych, prostych słów. Odnieś słowa do sytuacji. Mówimy „bang” gdy coś spadło, „ach” gdy jesteśmy zaskoczeni itp. . Naśladuj odgłosy zwierząt, kot mówi „miau”, krowa mówi „moo”, pies mówi „woof”. Głoskowanie dźwięków otaczających przedmiotów, samochód „mówi” „bi-bee”, pociąg „tu-tu” itp..

Nie bądź elokwentny

Jeśli dziecko dopiero nabywa mowę, dorośli nie muszą być nią elokwentni. Logopedzi mają do zapamiętania prostą zasadę: mówiąc do dziecka, mów o jedno słowo więcej, niż jest ono w stanie powiedzieć, aby nie przeciążać go elokwencją. Jeśli dziecko mówi tylko „daj”, „napój”, „mama” i „idź na spacer”, rodzice powinni w rozmowie z nim używać zwrotów takich jak „chodźmy na spacer”, „tata śpi” i „chodźmy na drinka”. Jeśli nauczył się już składać słowa, zacznij teraz od krótkich zdań składających się z trzech słów. Jeśli mówisz w sposób zrozumiały dla dziecka, szybciej przyswoi ono język i zacznie mówić.

Długie, barwne zdania najlepiej zostawić na później. Na tym etapie mogą przeciążyć dziecko. Jeśli rodzice zwracają się do niego kolorowymi, długimi zdaniami, rozwój mowy może być opóźniony. Dziecięce umysły zmagają się z tak dużą ilością informacji. Dlatego póki dziecko jest jeszcze małe, należy uważać na skomplikowane wyrażenia i barwne słowa. Uproszczona mowa pozwala dziecku powtarzać za dorosłymi i uczyć się słów.

Pokaż, jak wpływać na innych za pomocą słów

Pokaż dziecku, jak słowa są używane w praktyce i jak mogą pomóc wpływać na ludzi. W tym celu naucz dziecko łączyć słowa z czynnościami. Pokaż, że potrafisz podejść do siedzącego taty, pociągnąć go za rękę i powiedzieć „chodź”, „idź. Wtedy tata wstaje i idzie po dziecko. Ta reakcja pokaże dziecku magię słów, ich związek z działaniem.

Rozwijać drobne umiejętności motoryczne

Psychologowie twierdzą, że mowa dzieci jest w ich palcach.Pod koniec XX wieku fizjolog Marionella Koltsova przeprowadziła eksperyment. W jednej grupie w domu dziecka wykonywały gimnastykę palców. Dzieci te wykazywały lepszy rozwój mowy i ogólny rozwój umysłowy niż dzieci z grup, które nie miały takich sesji.

Im wcześniej rozwiną się umiejętności z zakresu motoryki małej, tym szybciej dziecko zacznie mówić. W tym celu od urodzenia należy stosować masaże palców i dłoni oraz ćwiczenia palców. Starsze dziecko można zabawić mozaikami, modelowaniem, rysowaniem, sznurowaniem, pudełkami sensorycznymi.

Oprócz rozwijania drobnych umiejętności motorycznych, ważne jest, aby używać umiejętności motorycznych brutto. Sport, muzyka, spacery, taniec i pływanie mogą stymulować mowę. Ćwiczenia te pomagają rozwijać planowanie motoryczne, rozumienie tego, co należy zrobić dalej, jak tworzyć zdania oraz jak łączyć ze sobą części mowy i zdania.

Uprawianie sportu w ogóle jest ważne dla rozwoju umysłowego i poznawczego. Tworzą i aktywują nowe połączenia neuronalne w mózgu. Efektem jest pozytywny wpływ na funkcje mowy. Oczywiście nie zapominajmy o zajęciach rozwijających pamięć, wyobraźnię, myślenie i uwagę.

Śpiewaj

Jeśli rodzice czują, że dziecko nie uczy się mowy tak szybko, włączają ćwiczenia melodyczne. Możesz to zrobić poprzez częstsze śpiewanie i śpiewanie dziecku słów, gdy mówi. Graj w gry dla dzieci, śpiewaj piosenki, rymowanki, wierszyki i kołysanki. Nie ma znaczenia, czy dziecko miało wykształcenie muzyczne, czy ma głos lub słuch. Ważna jest płynna, melodyjna mowa. Dla rozwoju ucha fonemowego i poczucia rytmu zaleca się recytowanie rymowanek i wierszyków przedszkolnych. Są one również korzystne dla rozwoju języka.

Rozwijanie wyobraźni

Wymyślajcie razem z dzieckiem historie o sekretnym życiu przedmiotów i zabawek; wymyślajcie historie o życiu szczoteczki do zębów, ulubionej zabawki, wózka czy nosidełka dla dziecka. Przydatna jest zabawa z dziećmi w grę „Co by było, gdyby…”. Co by było gdyby słodycze mogły latać, co by było gdyby koty mogły szczekać, co by było gdyby ryby mogły chodzić itd.. Pomyśl o innym zakończeniu ostatnio czytanej książki. Jest to bardzo skuteczne dla rozwoju mowy.

Słuchaj i mów

Często rozmawiaj, zadawaj pytania, wyłącz telewizor, odsuń się od smartfona. Brak konieczności komunikacji przez pośredników. Spędzać z dzieckiem czas wysokiej jakości. Lepiej jest spędzić z nim godzinę przed snem, rozmawiając o wydarzeniach dnia, niż być z nim cały dzień przy telefonie.

Pokaż spójność

Tak jak w każdym innym działaniu, głównym kluczem do sukcesu jest konsekwencja i regularność. Jeśli na półce stoi pudełko sensoryczne, nie przyniesie ono znaczących korzyści. Jeśli są one praktykowane codziennie, korzyści są oczywiste. Dlatego lekcje powinny być systematyczne, ale nie długie, aby dziecko nie było zmęczone. Narzędzia do rozwoju drobnej motoryki powinny być przechowywane w widocznym miejscu. Częściej rozmawiaj z dzieckiem.

Trening planowania motorycznego

Planowanie motoryczne – umiejętność zrozumienia, sporządzenia planu i wdrożenia go do aktywności ruchowej. Jest to połączenie między planem a wprowadzeniem. Aktywność mowy wymaga złożonego planowania motorycznego. Do jego rozwoju niezbędne są umiejętności z zakresu motoryki drobnej, motoryki brutto oraz ćwiczenia artykulacyjne. Wszystkie ćwiczenia powinny być wcześniej zaplanowane przez osobę dorosłą i nie powinny być znane dziecku. Przykładowa struktura lekcji:

1. Rozwijać drobne umiejętności motoryczne,ruchy chwytne, ćwiczenia palców, zadania związane z pracą, odkładanie rzeczy na miejsce, zabawki. Jak najczęściej z dziećmi, rzeźbienie, rysowanie, segregowanie drobnych elementów, zbóż. Wykonuj ruchy, którym towarzyszy tekst: „Zgniataliśmy kapustę, zgniataliśmy…”, „Nadchodzi rogata koza”.

2. Ćwiczenia ruchowe.Uczy dziecko pokonywania przeszkód, lustrzanych ruchów, rozwija koordynację.

3. Umiejętności motoryczne związane z artykulacją.Wykonuj z dzieckiem codzienne ćwiczenia artykulacyjne, rozwijające mięśnie języka, policzków i warg.

Podczas ćwiczenia planowania motorycznego szybko pomija się ćwiczenia, które są dobrze wykonywane przez dziecko. Aktywność powinna być regularna, ale nie dłuższa niż 5 minut.

Kiedy należy skontaktować się z logopedą

Jeśli na którymś etapie rodzice zorientują się, że coś jest nie tak, nie odkładają pójścia do logopedy. Ale pamiętaj, że doradztwo nie jest panaceum. Aby uzyskać wyniki, których potrzebujesz, potrzebujesz codziennych ćwiczeń.Konsultacja z logopedą powinna być przeprowadzona w następujących przypadkach:

1. Brak szumienia w wieku 4 miesięcy, gaworzenie w wieku 7 miesięcy.W takim przypadku należy również skonsultować się z neurologiem i wykonać pewne badania. Specjalista zbierze informacje o ciąży, przebiegu porodu i chorobach dziecka.

2. Brak pojedynczych słów przed ukończeniem 1 1/2 roku życia.W tym wieku dzieci tworzą już proste dwuwyrazowe zdania: „Podaj mi napój”, „Chcę iść na spacer”. Poznają podstawowe czasowniki, przedmioty codziennego użytku.

3. Przed ukończeniem 2 roku życia dziecko nie zaczęło mówić zdaniami 3-4 wyrazowymi. Zazwyczaj mowa niemowląt jest już połączona, pozostawiając skrócone formy słów. Nabywają zaimki.

4. W wieku 2,5 lat nie pojawiły się pytania, spójniki i przyimki.W tym wieku słownictwo gwałtownie wzrasta, dzieci dobrze zapamiętują quatrainy, uczą się nowych wyrażeń i zwrotów, komunikują się nie tylko z dorosłymi, ale także z rówieśnikami.

5. W wieku 3 lat dzieci nie rozumieją znaczenia mowy. W tym wieku mówią poprawnie z przyimkami, przypadkami, liczebnikami. Rodzice są źródłem informacji.

Jeśli coś ci przeszkadza, nie czekaj aż „odejdzie”. Lepiej od razu uzyskać profesjonalną pomoc.

Przyczyny opóźnionej mowy

Na kształtowanie się mowy wpływają różne czynniki: społeczne, psychologiczne, fizjologiczne. Przyczyny opóźnionego rozwoju mowy:

1. Rodzice mało rozmawiają z dzieckiem.Z dziećmi trzeba obcować od urodzenia. Opisywać im otaczający świat, czytać wiersze, śpiewać piosenki. Problemem jest dziś to, że rodzice mało komunikują się z dzieckiem, oddają mu w ręce telefon. Siedzi cicho, nie przeszkadza nikomu. Nic więc dziwnego, że takie dziecko będzie mówić później niż jego rówieśnicy, z którymi rodzice aktywnie się komunikują.

2. Leniwe dziecko.Często rodzice nie pozwalają dziecku mówić. Są nadopiekuńczy, rozumieją go od spojrzenia, gestu, wszystkie jego życzenia są spełniane zanim dziecko je wypowie. Więc nie musi się przejmować mówieniem czegokolwiek. On jest już doskonale rozumiany. Zacznij słuchać swojego dziecka. Pozwól mu lub jej powiedzieć to, co musi powiedzieć.

3. Rozwój indywidualny. Każde dziecko jest inne. Każdy ma inne tempo i zdolność do nauki. Niemowlęta zdolne do wczesnego rozwoju są w stanie mówić zdaniami już w pierwszym roku życia. Ale, tych niemowląt jest bardzo mało. Jest jeszcze jedna skrajna granica normy, dzieci, które zaczynają mówić w wieku 3 lat. W tym przypadku musimy zwrócić uwagę, kiedy mama, tata, babcia i dziadek zaczynają mówić. Genetyka jest ważna. Jeśli rodzice mówią później niż ich rówieśnicy, nie ma powodu do zmartwień. Nadal pracuje z dzieckiem, czyta wiersze, książki, aktywnie z nim rozmawia. Ma bierne nagromadzenie słownictwa.

4. Napięcia. Dzieci nie zawsze muszą dorastać w spokojnym otoczeniu. Krytyka dziecka, kłótnie między rodzicami przyczyniają się do opóźnionego rozwoju mowy. Te same czynniki powodują upośledzenie umysłowe.

5. Choroba.Czasami metody rozwijania mowy nie działają. Ma to związek z fizyczną zdolnością dziecka do mówienia. Może być spowodowana wrodzoną głuchotą, wadą zgryzu, opóźnionym rozwojem intelektualnym.

Nie tylko wyżej wymienione przyczyny mogą być źródłem problemów. Deficyt uwagi jest często przyczyną opóźnionego rozwoju mowy. Należy pamiętać, że pierwsze trzy lata są najważniejsze pod względem kształtowania się mowy.

Jeśli dzieci są aktywnie szkolone w domu, pod warunkiem, że nie ma problemów fizjologicznych, będą aktywnie gromadzić nowe słowa, prawidłowe tworzenie mowy.