Co dziecko powinno wiedzieć i umieć w wieku 10 lub 12 lat

W miarę dojrzewania dziecko zmienia się całkowicie i restrukturyzuje swoje myślenie. W miarę jak tworzą się połączenia neuronalne i obszary mózgu ulegają mielinizacji, człowiek przechodzi przez pięć etapów zmian osobowości związanych z wiekiem. Zasadniczo na każdym etapie dorastania mamy do czynienia z inną osobą, z której każda ma swój własny sposób odnoszenia się do otaczającego ją świata. Fizycznie są tym samym dzieckiem.

Jeśli dorosły myśli, że nie był taki w tym wieku, to jest to tylko w jego umyśle. Pamięć i umysł mają ciekawą właściwość – racjonalizowanie i upraszczanie wspomnień, wychodząc od aktualnego sposobu myślenia, którym się posługujemy. Aby zrozumieć dziecko w każdym wieku, trzeba najpierw zrozumieć, jak ono myśli. Zacznijmy od tego.

Myśląc o dziecku w wieku od 10 do 12 lat

Aby nauczyć się każdej konkretnej funkcji, mózg dziecka musi „dojrzeć”, wszystkie odpowiednie ścieżki nerwowe są uformowane, dostrojone i zaczynają działać. ta sama zasada, dla wszystkich umiejętności – zaczyna się od wpływów zewnętrznych – próba i błąd – utrwalenie wyuczonej umiejętności – wzmocnienie.

To właśnie dzieje się „na zewnątrz” podczas uczenia się umiejętności. „Wewnątrz, potrzebny do tej umiejętności szlak nerwowy, łączący bardzo dużą liczbę komórek i ich rozgałęzień, jest zbudowany w mózgu i wyizolowany przez utrwalenie komórek glia. Dla każdego okresu wiekowego tylko ograniczona liczba zasobów, jeden dla wszystkich ludzi. Ogólnie rzecz biorąc, nie warto przeskakiwać.

dopiero w wieku 10 lat dziecko ma zdolność do „uczenia się” czegoś, przed tym czasem jest wrodzona zdolność do „zapamiętywania” na podstawie zainteresowania – jeśli nie ma zainteresowania, to umiejętność nie zostanie opanowana. Wcześniej mózg dziecka nie wejdzie w odpowiedni „format”, czysto fizycznie.

Uwaga dziecka będzie rozproszona i nieukierunkowana, będzie rozpraszana przez wszystkie bodźce zewnętrzne i „liczenie wron” do 12 roku życia. Dopiero w tym wieku dziecko będzie miało zbudowane ośrodki mózgowe, które odpowiadają za „dobrowolną uwagę”, tj.. Zdolność do pozbycia się nieistotnych rzeczy i skupienia się na tym, co jest ważne teraz. Jednak i to wkrótce zostanie stłumione przez dojrzewanie, ale o tym więcej później.

Wiek od 10 do 12-14 lat, t.. do dojrzewania (dojrzewanie i pojawienie się „drugorzędowych cech płciowych”) wynika z kształtowania się u dziecka dość jasnych wyobrażeń o sobie i o tym, co się wokół niego dzieje, a także o innych ludziach. To właśnie od tego momentu mózg dziecka pozwala mu stać się „osobą”, w naszym rozumieniu tego terminu. Z dziećmi w tym wieku można rozmawiać i negocjować w oparciu o logikę i zdrowy rozsądek, a nie przez „ty mi dasz to, ja ci dam tamto” targowanie się.

Z jednej strony dorosłemu łatwiej jest w ten sposób rozmawiać z dzieckiem, ale z drugiej strony, jak każda osobowość, dziecko staje się „samoświadome. Dzieci zaczynają próbować organizować swoje życie niezależnie od dorosłych, nie wykorzystując już ich opinii jako absolutnego punktu odniesienia. Dla dzieci jest jasne, czego chcą od nich dorośli, na ogół na razie, bez perspektywy na przyszłość, nie jest to jeszcze dla nich dostępne. Dziecko rozumie, czego chce dla siebie, a kolejnym krokiem jest zabawa, aby „wygrać” z dorosłym.

Jak dobrze powiedział pisarz Borys Zamyatin: „Nieważne, jak bardzo wykształcisz człowieka, on i tak chce dobrze żyć.

W tym wieku dziecko może, zacząć bronić się przed imperatywnymi żądaniami rodziców, świadomie stosując kłamstwa, budując podstępy według wszelkich zasad strategii i taktyki. Nie obwiniaj go jednak, nawet jeśli jego życie jest zewnętrznie dostatnie. Pamiętaj, że każda samodzielność, a dla dziecka stokrotnie większa, bo dla niego to pierwsze doświadczenie, nie będzie dana na marne. Teraz rozpoczyna samodzielną drogę, na której nie zabraknie porażek, smutków błędów i nieuniknionych traum.

Dobrze byłoby przeczytać na ten temat, o ile to możliwe, L. Wygotskiego, ucznia słynnego psychologa i praktyka.. Bozhovich L..”Problemy formacji osobistej: wybrane prace psychologiczne”, w Internecie, a autorstwa tego samego psychologa, dr A. Kuzniecowa. Kurpatowa „Szczęśliwe dziecko”.

Dojrzewanie i jego wpływ na dzieci

Rodzice często nie zauważają problemów i wyzwań, z jakimi boryka się dziecko na tym etapie dojrzewania. Dzieje się tak dlatego, że trudności dziecka nie tkwią w jego relacjach z rodzicami, ale z rodzicami. Zaczyna wchodzić w interakcje ze społeczeństwem, a konkretnie z rówieśnikami. Jest to poważny problem, z którym dzieci muszą się zmierzyć do 14 roku życia, ponieważ stopniowo wchodzą w okres dojrzewania.

Według psychologówzainstalowany, że to właśnie w tym wieku podstawową potrzebą dziecka jest znalezienie swojego miejsca w grupie. Podział na grupy zaczyna się w obrębie klasy, od „chłopców z pojęciami”, „kujonów”, „dziewcząt drobnych” i „dziewcząt z nadzieją szkolną”.

Potrzeba grupowania jest podstawową potrzebą socjalizacyjną dziecka. Aby czuć się potrzebnym i chcianym, trzeba „znaleźć” się w środowisku podobnym do jego własnego. Często nie jest to łatwe; nie wszystkim dzieciom udaje się znaleźć miejsce w odpowiedniej grupie lub czuć się dobrze w grupie, w której muszą się „dopasować.

Na tym tle i w tej niełatwej walce o „miejsce pod słońcem” różnice między płciami zaczynają gwałtownie rosnąć. U dziewcząt już od 9 do 10 roku życia rozpoczyna się dojrzewanie, a w wieku 11 lat niektóre dziewczynki mają już cykl miesiączkowy i zaczynają się formować ich piersi. Chłopcy są „spóźnieni”, zaczynają w wieku 11 lub 12 lat. Podczas gdy chłopcy nadal bawią się i zamieszkują w swoich fantazjach, dziewczynki już zaczynają się formować jako dziewczynki. W ten sposób dziewczynki zaczynają naśladować zachowania kobiet, dążąc do upodobnienia się do starszych dziewcząt i kobiet. W klasie często dochodzi do konfliktów między dojrzałymi dziewczętami a chłopcami, którzy jeszcze nie weszli w okres dojrzewania.

W tym wieku chłopcy rozwijają kreatywność i oryginalność myślenia. Przy rozwiązywaniu zadań szukają niekonwencjonalnych sposobów, mogą stać się bardziej kreatywni. Dziewczynki są bardziej zachowawcze, posługują się wzorami i rozwiązaniami w sposób znany i oswojony.

Kiedy dziecko osiąga wiek 11 lub 12 lat, priorytety ponownie się zmieniają i chłopcy stają się bardziej zainteresowani płcią przeciwną. Zaczyna wśród nich rosnąć konkurencja i potrzeba wyróżnienia się. Na tle narastających zmian hormonalnych u obu płci dochodzi do wzrostu pobudliwości układu nerwowego, dyskomfortu psychicznego i utraty zdolności do kontrolowania emocji.

Więcej o psychologii wieku można przeczytać tutaj.

Co dziecko może się nauczyć i przyswoić w wieku 10 czy 12 lat

Dobrzy rodzice to przede wszystkim adekwatni rodzice. Po przeczytaniu wszystkiego, co powyżej, musisz zrozumieć, z jakimi wielkimi trudnościami będzie się borykać Twoje dziecko w tym okresie dorastania. Dobry rodzic pomaga dzieciom pokonać te trudności i toruje drogę do każdego kroku w kierunku sukcesu za pomocą pozytywnych, motywujących wzmocnień.

Może to być sposób na zachęcenie dziecka do realizacji programu szkolnego, choć nie jest to główny punkt. Najważniejsze jest tu to, że dziecko uczy się chwytać myśli i potrafi skupić się na zadaniach, nic więcej nie wymaga się od tego wieku. Dobrze byłoby też na czas odnaleźć talenty dziecka i ukierunkować je poprzez zajęcia rozwojowe, kluby i warsztaty.

Na poziomie domowym, przy odpowiednim podejściu do szkolenia i edukacji, dziecko jest w stanie zrobić następujące rzeczy:

1. Sprzątanie mieszkania, odkurzanie, mopowanie podłóg, wycieranie kurzu.

2. Korzystaj z pralki i pierz ręcznie drobne rzeczy.

3. Gotować proste i średnio trudne posiłki, używać kuchenki, piekarnika, mikrofalówki i niektórych przyborów kuchennych, myć naczynia.

4. Opieka nad zwierzętami domowymi.

5. Pomoc w opiece nad młodszymi dziećmi.

W zakresie socjalizacji i planowania codziennych czynności realne i przydatne jest uczenie dziecka:

1. Kontroluj czas poprzez przydzielanie codziennych zadań.

2. bronić się, używając argumentów i dowodów.

3. Adekwatne przyjmowanie rzetelnej krytyki i wyciąganie wniosków.

4. Stać w obronie własnej w ostrych sytuacjach.

5. Znaleźć wyjście z sytuacji i rozwiązać konflikty.

6. Wykazać się odpowiedzialnością, prowadzić sprawunki.

7. Zarządzaj pieniędzmi, naucz się oszczędzać.

8. Być w stanie pozostać w domu samemu, bez rodziców przez krótki okres czasu.

9. Wybór produktu w sklepie na podstawie poznanych cech, informacji na opakowaniach i ceny.

Ważne jest, aby w tym wieku okazać dziecku zaufanie, uznać je za osobę i samemu robić powyższe rzeczy, aby wzmocnić to zaufanie. Poprzez poczucie zaufania ze strony bliskiej osoby dorosłej, dziecko podświadomie dąży do spełnienia oczekiwań, jakie mają wobec niego dorośli.

Niniejszy artykuł został napisany na podstawie zbioru prac autorstwa –Bozhovich L..”Problemy kształtowania się osobowości: wybrane pisma psychologiczne”, autorki psychologii wieku chukotkabezsirot.chao., książki Andrieja Kurpatowa Szczęśliwe dziecko a praktyka wychowawcza pracowników Domu Dziecka im. Słoneczko.