Co zrobić, gdy dziecko zwija się z płaczem

Nie jest rzadkością, że dzieci mają wybuchy płaczu, które są dość przerażające w wyglądzie. Płaczą tak mocno, że zaczynają się dusić, mogą zemdleć. Rodzice mają zrozumiały atak paniki. Z naszego artykułu dowiesz się, jak niebezpieczne jest to schorzenie i jak pomóc dziecku.

Co to jest?

Stan ten wiąże się z najwyższym nerwowym podnieceniem negatywnym przejawem. W neurologii znany jest jako napad afektywno-oddechowy, który powoduje, że dziecko robi się niebieskie i zwija się w kłębek. Zazwyczaj występuje przy długotrwałym lub ciężkim płaczu. Dziecko ma skurcz mięśni krtani w momencie żywego wybuchu emocji po głębokim wydechu. W wyniku tego dziecko nie może oddychać. Dopływ tlenu jest odcięty w okresie wstrzymywania oddechu.

Omdlenie w tym momencie jest reakcją obronną organizmu. Gdy osoba jest nieprzytomna, następuje spadek zużycia tlenu. Dziecko wyjdzie z tego stanu po wdychaniu. Skurcze krtani zwykle ustępują samoistnie. Na tle wstrzymania oddechu w organizmie gromadzi się dwutlenek węgla. Oddziałuje na mózg, który wydaje polecenie złagodzenia skurczu krtani. Dziecko oddycha i nie oddycha z powodu omdlenia.

Czy zwijając się, można wyrządzić krzywdę ciału

Jeśli zwijanie się dziecka podczas płaczu jest odosobnionym przypadkiem, który nie powtarza się cyklicznie, nie ma w tym nic groźnego. Oczywiście, wstrzymywanie oddechu nie jest dobre dla organizmu. W tym momencie mózg jest pozbawiony tlenu. Jednak krótkotrwałe omdlenia, trwające kilka sekund, zmniejszają szkodliwość tego stanu. Jeżeli płacz trwa dłużej niż minutę lub powtarza się kilka razy w tygodniu, należy zwrócić większą uwagę i zgłosić się do lekarza.

Rodzaje toczenia

Medycyna rozróżnia dwa rodzaje płaczu, wiedza o tym, który z nich może pomóc w rozpoznaniu jego przyczyny.

1. Gdy dziecko odczuwa ból i mdleje, skóra staje się blada. Zauważa się powolne bicie serca. Tętno może być nitkowate.

2. Jeśli dziecko zwinie się w emocjonalnym wybuchu, będzie miało niebieską skórę. Następuje chwilowa utrata przytomności.

Przy długotrwałym płaczu ciało dziecka może opadać lub odwrotnie – wyginać się w łuk.

W jakim wieku występują drgawki?

Statystyki medyczne mówią, że płaczliwe drgawki u co 20 niemowlęcia. Mogą one oczywiście występować częściej. Pojedyncze ataki nie zawsze są zgłaszane lekarzom przez rodziców. Najczęściej występują u dzieci w wieku od roku do trzech lat. Ale, są też wcześniejsze, od szóstego miesiąca życia, i późniejsze, aż do szóstego roku życia.

Czasami rodzice nieświadomie wspierają to. Nadmierna uwaga, dawanie prezentów, nadmierne współczucie może prowadzić do rozwoju wzorców zachowań histerycznych. Jeśli tak jest, to drgawki płaczące mogą trwać nawet do 8 lat.

Płacz u noworodków może być zwijany

Stan afektu, w jakim znajdują się dzieci płaczące, powstaje w momencie skrajnego nadpobudliwości nerwowej. Niemowlęta do szóstego miesiąca życia nie są jeszcze opanowane przez silne emocje. Bo ich świadomość nie jest jeszcze rozwinięta. Są niedostępne dla gniewu, pretensji, rozpaczy. Dziecko zazwyczaj płacze z głodu, bólu, dyskomfortu fizycznego. Jeśli niemowlę poniżej 6 miesiąca życia płacze w ten sposób, jest to powód do poważnego badania lekarskiego.

Które niemowlęta są bardziej podatne na drgawki

Neurolodzy twierdzą, że płacz pasuje najczęściej do pobudliwych, emocjonalnych, żądnych wrażeń niemowląt, które nie wiedzą, jak radzić sobie z emocjami. Zwiększona aktywność może również sprowokować ten stan. Szczególnie podatne na ARP są rozpieszczone niemowlęta, które przyzwyczaiły się do tantr, aby uzyskać to, czego chcą. Chociaż, nawet zrównoważone, spokojne, wręcz flegmatyczne dzieci mogą, przynajmniej raz, zwinąć się z płaczem.

Co jest przyczyną napadów drgawek?

Przyczyną omdleń z powodu płaczu jest niedojrzały układ autonomiczny, który reaguje na nadmierne emocje. Według lekarzy, napady są częstsze u dzieci z niskim poziomem czerwonych krwinek i żelaza. Leczenie anemii może zmniejszyć częstotliwość ataków lub całkowicie je wyeliminować. Chociaż bez terapii lekami zwijanie płaczu ustąpi samoistnie. Często ta reakcja ma historię rodzinną. Jeśli ojciec lub matka mieli BPH w dzieciństwie, jest prawdopodobne, że dzieci również będą je miały.

Co prowokuje napady

Jeśli Twoje dziecko dużo płacze, musisz zrozumieć, co jest czynnikiem wywołującym. Napady występują zwykle w następujących sytuacjach:

1. Częsty stres;

2. Silne negatywne emocje;

3. Nadmierne zmęczenie;

4. głód;

5. Nadmierna ruchliwość;

6. zmiana temperatury po kąpieli, która powoduje zwężenie naczyń krwionośnych.

Ten płacz jest często spowodowany przez samych rodziców. To mogą być dwie strony zachowań dorosłych. Jeśli rodzice nie zwracają uwagi na dziecko, nie uczestniczą w jego troskach i potrzebach, do omdlenia dojdzie na tle silnych negatywnych emocji, zmartwień i płaczu, którego dziecko nie jest w stanie samo powstrzymać. Odwrotna sytuacja ma miejsce, gdy rodzice starają się przez cały czas chronić swoje dziecko. Daj mu wszystko, co chce. Każde późniejsze odrzucenie może wywołać atak emocjonalnej wściekłości, prowadzący do ataku ARP.

Badania przesiewowe w kierunku napadów

Po pierwszym ataku ART rodzice powinni udać się z dzieckiem do neurologa, aby dowiedzieć się, czy dziecko ma problem. Jeśli omdlenia występują sporadycznie, konieczne jest przeprowadzenie badania w celu wykluczenia następujących schorzeń:

1. Spróbuj odwrócić ich uwagę od urazu głowy;

2. padaczka;

3. Infekcja mózgu;

4. neurologii;

5. Choroby układu krążenia;

6. Choroby nerwowe.

Kompleksowe badanie kontrolne obejmuje:

1. wykonanie badań krwi w celu wykluczenia anemii żelaza;

2. EKG, aby sprawdzić, czy nie ma problemów z układem krążenia;

3. EEG w celu określenia stopnia pobudliwości mózgu.

Co powinni zrobić rodzice

Chociaż te ataki nie są niebezpieczne dla dzieci, rodzice nie mogą siedzieć i patrzeć, jak ich dziecko zmienia kolor na niebieski. Najważniejsze, co powinni zrobić, to uchronić dziecko przed zranieniem w razie upadku. Możesz spróbować pomóc dziecku ponownie oddychać poprzez

1. poklepać po policzkach;

2. Masuj ich uszy, klatkę piersiową;

3. i zaczerpnąć świeżego powietrza;

4. Dmuchanie w twarz dziecka;

5. Skieruj na niego wentylator;

6. ochlapać twarz wodą;

7. Przetrzyj jego twarz ręcznikiem nasączonym wodą.

Niektórzy rodzice mogą łaskotać dziecko poprzez. Po dojściu do siebie przytul dziecko, dodaj mu otuchy. Często po omdleniu dzieci czują się bardzo zmęczone i chcą spać. Nie ma potrzeby im przeszkadzać. Po głębokim śnie, który może trwać do 3 godzin, odzyskują siły i czują się dobrze.

Ważne! Jeśli w ciągu minuty oddech nie powróci, należy natychmiast wezwać pogotowie.

Nigdy nie używaj amoniaku. Może nie przyspieszyć procesu regeneracji oddechu. Ale, może przestraszyć swoim ostrym zapachem dziecko wychodzące z omdlenia. Amoniak jest szczególnie niewskazany do stosowania w celu wywołania omdlenia u dzieci poniżej 3 roku życia.

Zapobieganie wybuchowi płaczu

Najlepszym sposobem zapobiegania napadom jest zapobieganie rozwijającemu się płaczowi. Rodzice muszą zwrócić uwagę na następujące kwestie:

1. utrzymywanie codziennej rutyny;

2. Unikanie zmęczenia;

3. Zapobieganie nadpobudliwości;

4. Ogranicz spożycie słodyczy;

5. Codzienne spacery na świeżym powietrzu;

6. Wycofanie komputera;

7. Prawidłowe odżywianie.

Ważne jest, aby unikać negatywnych emocji u dziecka.

Porady psychologa

Praktyka psychologiczna wskazuje, że załamania emocjonalne są często spowodowane przez samych rodziców. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że dziecko rzuca się w wir wydarzeń z powodu niekupionej lub zepsutej zabawki. W rzeczywistości może ono cierpieć z powodu zaniedbania rodziców, niezgody między nimi. Napady często występują, gdy dziecko nie jest brane pod uwagę. Czuje się niepotrzebny, pozbawiony i zwraca na siebie uwagę.

Jeśli Twoje dziecko jest na skraju załamania i zaczyna nieustannie i uporczywie płakać, spróbuj odwrócić jego uwagę. Odtwórz jego ulubioną piosenkę, kreskówkę lub filmik. Sięgnij po ciekawą książkę lub cenne pudełko z ciekawostkami. Wszystko, co w jakikolwiek sposób zainteresuje dziecko. Spróbuj spojrzeć na zabawne zdjęcia z nim, pokaż mu swoje zdjęcie lub wideo.

Jeśli dziecko nie jest rozpraszane przez bodźce zewnętrzne, nie słyszy rodziców, spróbuj zabrać je do łazienki, przemyć twarz ciepłą wodą. W ciepłe dni można go trzymać przy otwartym oknie, aby świeża bryza mogła na niego powiać. Ale w żadnym wypadku epizody niespokojnego płaczu nie powinny być wzmacniane przez zaburzenia w rodzinie. Nie pozwalaj dziecku robić niczego, co może wywołać napad. W przeciwnym razie wzorce zachowań zostaną wzmocnione. Dziecko będzie wiedziało, że nadmierny płacz pomoże mu uzyskać to, czego chce, a ataki będą powtarzane.

Jeśli dziecko 4-6 letnie staje się nadmiernie płaczliwe, należy zbadać przyczynę tego zachowania. Nadmierny płacz powinien zaalarmować rodziców. Dopóki nie zostanie ustalona przyczyna zachowania, problem nie zostanie rozwiązany, a ataki będą się powtarzać. Ale powinieneś rozmawiać ze swoim dorastającym dzieckiem tylko wtedy, gdy jest ono w dobrym nastroju i ufa ci. Najlepszy czas na rozmowę jest przed pójściem do łóżka. Dziecko jest zrelaksowane, leży w łóżku, przyciemnione światło, delikatna melodia, lekkie pocieranie pleców to najlepszy akompaniament do rozmowy.

Zwinięcie się w kłębek podczas płaczu nie jest niebezpieczne, jeśli jest sporadyczne. Jeśli sytuacja powtarza się wielokrotnie, należy obserwować dziecko, zbadać przyczynę dolegliwości i skonsultować się z lekarzem.