Mierzenie temperatury ciała dziecka i co rodzice powinni zrobić, gdy temperatura wzrośnie

Jedną z głównych oznak zdrowego człowieka jest prawidłowa temperatura ciała. Nawet niewielka różnica temperatur świadczy o procesie zapalnym.

Ważne jest, aby monitorować temperaturę dziecka. Małe dzieci nie są w stanie powiedzieć, jak się czują. Dlatego rodzice muszą być na nie szczególnie uważni.

Sytuacje, w których konieczna jest termometria

Twoje dziecko wykazuje oznaki złego samopoczucia w swoim zachowaniu.Objawy gorączki to:

1. Drażliwość i nastrojowość;

2. Zmęczony wygląd;

3. Brak chęci do picia, jedzenia, nawet ulubionych potraw;

4. Powoduje ból;

5. Niechęć do zabawy.

Gorączkę można stwierdzić dotykając czoła dłonią lub ustami. Jednak dla uzyskania dokładnych danych konieczne jest odwołanie się do urządzenia pomiarowego.

Normalna temperatura ciała dziecka

Temperatura ciała jest mierzona w punktach położonych w pobliżu głównych naczyń tętniczych do powierzchni skóry. Metabolizm dziecka jest szybszy, co może powodować temperaturę nieco powyżej 36,6 °C.

Następuje pomiar temperatury:

1. W pachach (pacha). Normalna temperatura wynosi od 34,7° C do 37,2° C.

2. W pachwinie. Temperatura od 35° C do 37,4° C jest normalna.

3. W odbytnicy. Temperatura pomiędzy 35,2° C a 38,2° C jest normalna.

4. W jamie ustnej. Temperatura od 34,8° C do 37,6° C jest normalna.

5. W uchu. Za normalną uważa się temperaturę od 36,3° C do 37,8° C.

6. Na czole. Za normalną uważa się temperaturę pomiędzy 36,7° C a 37,5° C.

7. Na zgięciu łokcia. Normalna temperatura wynosi od 34,2°C do 36,7°C.

Temperatura 37,7°C jest normalna dla dzieci poniżej 1 roku życia. Temperatura może wynosić od 36,3 stopnia rano do 37,7 stopnia wieczorem.

Optymalne warunki dla dziecka do pomiaru temperatury

Temperatura ciała zmienia się w ciągu dnia. Minimalny odczyt może być zarejestrowany rano, od godziny 3 do 6. Maksimum wieczorem, między godziną 17 a 21.

Najlepszą porą na wykonanie termometru są godziny 7-9 rano lub 5-7 wieczorem. Dziecko powinno być spokojne podczas dokonywania pomiaru temperatury. Temperatura w pomieszczeniu nie powinna przekraczać 20-22°C. Podczas termometru dziecko nie powinno jeść, pić, znęcać się, rozmawiać.

Jeśli Twoje dziecko jest chore, temperatura zwykle przez kilka dni będzie wynosiła około 39 stopni Celsjusza. W tym przypadku termometr sprawdza się co 2 do 3 godzin.

Wahania temperatury mogą wynikać z pory roku. To zależy od środowiska. W lecie temperatura może być o jeden stopień wyższa niż normalnie. Gorąca kąpiel i ciepłe ubranie mogą dać ten sam efekt.

Temperatura ciała może być podwyższona po aktywności fizycznej, wybuchach emocjonalnych i jedzeniu. Dlatego jego pomiar nie jest zalecany po grach ruchowych lub silnym pobudzeniu emocjonalnym.

Termometr można wziąć pół godziny po karmieniu piersią i kwadrans po płaczu lub zabawie. Możesz zmierzyć temperaturę po spacerze w zimny dzień przez kwadrans, używając miernika do ucha. Nie należy wkładać termometru do ucha w przypadku infekcji ucha, np. zapalenia ucha środkowego.

Czas działania termometru jest różny i zależy od wyboru urządzenia. Obszar pach i łokci może być mierzony przez 5 do 10 minut. W fałdzie pachwinowym – 5 min. Mierzy od 10 sekund do 3 minut w ustach. Pomiar w odbycie za pomocą urządzenia elektronicznego trwa tylko półtorej minuty. Temperatura na czole jest mierzona przez 3 do 5 sekund, natomiast temperatura w uchu jest wykrywana natychmiastowo za pomocą sondy na podczerwień.

Rodzaje urządzeń pomiarowych

Wybierając termometr dla dziecka, należy zwrócić uwagę na następujące cechy:

1. Dokładność pomiaru. Margines błędu powinien być minimalny;

2. Model powinien być dostosowany do wieku dziecka. Są termometry, które stosuje się tylko do pewnego wieku;

3. Jednostka miary;

4. Szybkość pomiaru. Niemowlęta nie lubią długotrwałego mierzenia temperatury;

5. Dodatkowe funkcje (historia pomiarów, podświetlenie, alarm dźwiękowy).

Rozważenie rodzaju urządzenia pomiarowego.

1. Termometry rtęciowe. Są one niedrogie i mają niski poziom błędu. Urządzenie do pomiaru oparów rtęci jest łatwe do złamania, a w przypadku złamania może spowodować zatrucie oparami rtęci. Można też odnotować dość długi czas pomiaru (5 do 10 minut). Dziecko musi siedzieć lub leżeć nieruchomo przez cały okres pomiaru, co jest trudne dla dzieci poniżej 3-4 roku życia.

2. Urządzenia elektroniczne (cyfrowe). Rozróżnia się te z twardą końcówką (pod pachą) i te z miękką silikonową końcówką (do pomiaru w odbycie). Urządzenia cyfrowe mogą być używane doustnie. Umieść koniec termometru pod językiem i przytrzymaj przez 3 do 5 minut. Metoda ta nie jest odpowiednia dla dzieci z chorobami nosogardła. Zalety to: bezpieczeństwo, łatwa obsługa, automatyczne wyłączenie po pomiarze, alarm po zakończeniu pomiaru i niska cena. Zaprojektowany do wykrywania temperatury od pierwszych dni życia. Wada – dokładność osiągana jest tylko w metodzie doodbytniczej.

3. Mierniki temperatury. Łatwy w użyciu i dokładny. Duża szybkość pomiaru jest zaletą. Czujniki są stosowane w pierwszych miesiącach życia dziecka. Jedyną wadą jest koszt.

4. Termometry tympanonowe. Są one bardzo dokładne i mogą być stosowane u niemowląt od szóstego miesiąca życia. Wadą są niedokładne odczyty (nieprawidłowe umiejscowienie w kanale słuchowym) i wysoki koszt.

5. Bezkontaktowe urządzenia na podczerwień. Urządzenie posiada funkcję automatycznego wyłączania, zapamiętuje poprzednie odczyty i daje sygnał dźwiękowy. Nie mają one ograniczeń wiekowych i są najszybszym pomiarem prędkości (5 sekund). Wady to: możliwość niedokładnych odczytów (nieprawidłowa odległość do obiektu) oraz wysoki koszt.

6. Termometry do smoczka. Jest to rodzaj termometru cyfrowego. Są łatwe w użyciu (odpowiednie dla niemowląt) i bezpieczne. Wady obejmują możliwość niedokładnych odczytów, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby dziecko było w stanie utrzymać manekina w ustach przez wymagany czas (3-5 minut).

7. Paski, naklejki, wskaźniki temperatury. Łatwy w użyciu. Szybko podają wymagane informacje (1-3 minuty), ale mogą podawać niedokładne odczyty.

Stosowanie różnych aparatów słuchowych zależy od wieku dziecka.

Można je wykorzystać do pomiaru temperatury

Ścieżki termometryczne mają swoje charakterystyczne cechy. Każdy z nich jest szczegółowo wyjaśniony.

1. Rectal. Termometr jest pobierany z odbytu. Odpowiednie dla dzieci w wieku poniżej trzech lat. Końcówkę urządzenia przeciera się roztworem alkoholu, a następnie przemywa niewielką ilością ciepłej wody i wazeliny. Dziecko leży na plecach twarzą do ciebie i przyciska nogi do twojej klatki piersiowej. Wcisnąć włączoną końcówkę do odbytu na 1-1,5 cm. Urządzenie cyfrowe trzymamy do momentu włączenia się alarmu, czujnik rtęci trzymamy przez dwie minuty.

2. Ustnie. Mierzy temperaturę w jamie ustnej. Odpowiednie dla dzieci powyżej trzeciego roku życia. Opłukaną końcówkę termometru umieszcza się pod językiem i trzyma w jamie ustnej do momentu powiadomienia. Termometr rtęciowy jest trzymany przez trzy minuty. Możesz zmierzyć w ten sposób swoją temperaturę po pół godzinie od spożycia pokarmów o bardzo niskiej lub bardzo wysokiej temperaturze. Dzieci w gorszym położeniu mogą go żuć.

3. Axillary. Akcja toczy się pod pachą. Końcówkę umieszcza się w pachach, a łokieć przyciska do boku dziecka i trzyma przez 4-5 minut. Odpowiednie dla dzieci od 12 lat i dorosłych.

4. Tympanon. Mierzy w ucho. Delikatnie chwyć ucho dziecka i pociągnij w kierunku tyłu głowy. Końcówka aparatu jest wprowadzana do kanału słuchowego i przytrzymywana w miejscu do momentu usłyszenia sygnału alarmowego. Istnieje możliwość błędnej informacji ze względu na dużą ilość wosku i osobliwości w budowie małżowiny usznej.

5. Temporalny. Termometr jest pobierany na czoło. Metoda ta jest odpowiednia dla dzieci od czwartego roku życia. Pomiar temperatury zależy od rodzaju termometru. Mierz albo przy skroni, albo od środka czoła do okolicy skroniowej. Ten sposób pomiaru jest wygodny i szybki.

Aby odczyty były dokładne, należy przestrzegać zasad pomiaru temperatury dziecka.

Co robić, gdy masz gorączkę

Jeśli zauważymy znaczny wzrost temperatury, dziecko jest chore. Podwyższona temperatura mówi nam, że organizm produkuje substancje, które będą odporne na infekcje. Najważniejszą produkowaną substancją jest interferon. Im wyższy stopień, tym więcej ciepła.

W przypadku wystąpienia gorączki należy zapewnić utratę ciepła. Podawaj dziecku dużo wody! Powietrze w mieszkaniu nie powinno przekraczać 18°C. Jeśli te zasady są przestrzegane, dziecko ma większe szanse na samodzielne poradzenie sobie z temperaturą.

Jeśli temperatura osiągnie 39°C, należy podać lek przeciwgorączkowy. To samo dotyczy sytuacji, gdy termometr wskazuje 38°C, a dziecko jest nerwowe.

Można zastosować uniwersalny środek – paracetamol. Występuje w postaci tabletek, czopków, kropli. Nie zapominaj jednak, że paracetamol nie jest środkiem leczniczym. Nie należy stosować częściej niż cztery razy dziennie lub przez więcej niż trzy kolejne dni.

Paracetamol jest tylko środkiem tymczasowym do czasu przybycia lekarza. Stosowanie innych środków przeciwgorączkowych i leków powinno być omówione z pediatrą.

Natychmiast zwrócić się o pomoc do lekarza:

1. Temperatura powyżej 40°C;

2. Gorączka trwająca dłużej niż trzy dni, pomimo przyjmowania leków przeciwgorączkowych i leków;

3. W przypadku wystąpienia wysypki, wymiotów, kaszlu lub biegunki i utrzymującej się gorączki;

4. Wystąpił udar cieplny;

5. Pojawiają się oznaki odwodnienia;

6. Istnienie choroby przewlekłej.

7. Jeśli gorączka utrzymuje się i występują skurcze, z zaburzeniami świadomości, obrzękiem szyi, dusznością – wezwij pogotowie.

Określenie temperatury dziecka jest zadaniem koniecznym i ważnym. Rodzice sami sobie z tym radzą. Wszystko ma znaczenie: rodzaj termometru, obszar ciała i warunki pomiaru.

Rodzice powinni wezwać lekarza, jeśli zauważą gorączkę, Lekarz powie Ci, czy leczyć dziecko paracetamolem, aby mógł je zbadać i postawić diagnozę. Możliwe, że stan dziecka nie jest spowodowany chorobą.